Lekcja do samodzielnego studiowania

Centralne miejsce Syjonu; Nauki i Przymierza 57–59 (część 13.)

Materiały przygotowawcze dla nauczyciela prowadzącego program samodzielnego studiowania

Streszczenie lekcji do codziennego samodzielnego studiowania

Poniższe podsumowanie wydarzeń, doktryn i zasad, z jakimi uczniowie zapoznali się podczas studiowania lekcji „Centralne miejsce Syjonu” oraz rozdziałów: Nauki i Przymierza 57–59 (część 13.) nie zakłada, że masz ich nauczać w ramach swojej lekcji. Twoja lekcja ma koncentrować się jedynie na kilku doktrynach i zasadach. Postępuj zgodnie z podszeptami Ducha Świętego, mając na uwadze potrzeby swoich uczniów.

Dzień 1. (Centralne miejsce Syjonu)

Podczas tej lekcji uczniowie zapoznali się z koncepcją Syjonu. Odkryli, że słowo Syjon odnosi się do ziemi, do miasta i do grupy ludzi czystego serca. Uczniowie poznali lokalizację miasta Syjon i dowiedzieli się, że Syjon musi być zbudowany na zasadach prawości. Uczyli się też o trudnościach, jakich doświadczyli święci, kiedy starali się ustanowić Syjon w hrabstwie Jackson w stanie Missouri.

Dzień 2. (Nauki i Przymierza 57)

W ramach tej lekcji uczniowie dowiedzieli się, że miasto Syjon będzie znajdować się w Independence w hrabstwie Jackson w stanie Missouri i że będzie tam zbudowana świątynia. Pan dał wskazówki ludziom powołanym do pomagania w ustanawianiu Syjonu. Kiedy uczniowie poznawali te osoby, odkryli, że powinniśmy korzystać z naszych mocnych stron, aby pomóc w budowie królestwa Pana, kiedy On nas do tego powoła.

Dzień 3. (Nauki i Przymierza 58)

Studiując rady, jakich Pan udzielił starszym, którzy zmagali się z ogromnym zadaniem budowania Syjonu, uczniowie odkryli następujące zasady: będziemy błogosławieni, jeśli będziemy przestrzegać przykazań Pana; nasza wieczna nagroda będzie większa, jeśli pozostaniemy wierni w obliczu przeciwności, a jeśli będziemy wykorzystywać naszą wolną wolę do czynienia prawości, zostaniemy nagrodzeni. Uczniowie zastanowili się też nad obietnicą Pana mówiącą, że jeśli odpokutujemy za swoje grzechy, Pan nam wybaczy i nie będzie ich więcej pamiętał.

Dzień 4. (Nauki i Przymierza 59)

Studiując wskazówki, jakie Pan dał świętym, którzy udali się do Missouri, uczniowie dowiedzieli się, że musimy kochać Boga całym sercem i umysłem, z całej mocy i siły oraz że jeśli będziemy zachowywać świętość dnia sabatu, pomoże nam to oprzeć się pokusom i pokonać grzech. Dowiedzieli się też, że obrażamy Boga, kiedy nie okazujemy Mu wdzięczności i łamiemy Jego przykazania. Uczniowie rozpoznali też błogosławieństwa, które możemy otrzymać, jeśli będziemy przestrzegać przykazań Pańskich.

Wprowadzenie

Lekcja ta pomoże uczniom lepiej zrozumieć zasady pokuty. Kiedy uczniowie poznają te zasady, mogą zastanowić się, co muszą zrobić, aby odpokutować i jak obietnica wybaczenia dana przez Pana może błogosławić ich życie. Choć część tego materiału została omówiona podczas codziennych lekcji, ta lekcja daje ci możliwość pomocy uczniom w pełniejszym zrozumieniu zasad pokuty oraz tego, jak stosować je w swoim życiu.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 58:34–43

Pan udziela wskazówek dotyczących Syjonu i naucza zasad pokuty

Przed lekcją napisz na tablicy pytania: Co to znaczy odpokutować? Skąd mogę wiedzieć, czy w pełni odpokutowałem? Na początku lekcji zapytaj uczniów, jak by odpowiedzieli na te pytania.

Zapisz na tablicy następujące nazwiska: Martin Harris, William W. Phelps i Ziba Peterson.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 58:38–41, 60. Niech pozostali śledzą tekst w swoich pismach i odszukają rad, jakich Pan udzielił tym mężczyznom, gdy przygotowywali się do budowy Syjonu. Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisuj je na tablicy pod właściwymi nazwiskami.

• Jakiego grzechu, według słów Pana, winny był Martin Harris? Co Pan nakazał mu zrobić?

• Jakiego grzechu, według słów Pana, winny był William W. Phelps? Co Pan nakazał mu zrobić? (Warto być może wyjaśnić, że wyrażenie „[starać] się wywyższyć” [werset 41.] nie oznacza robienia wszystkiego, co w naszej mocy ani starania się ze wszystkich sił, aby się doskonalić. Zwrot ten odnosi się raczej do niegodziwego, dumnego pragnienia uchodzenia za kogoś lepszego bądź ważniejszego niż inni ludzie).

• Co Ziba Peterson starał się zrobić w związku ze swoimi grzechami?

Zwróć uwagę uczniów na to, że grzechy tych mężczyzn mogły uniemożliwić im udział w budowie Syjonu.

• W jaki sposób grzechy mogą ograniczać nam możliwość służenia Panu?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 58:42. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, czego Pan nauczał na temat pokuty.

• Co, według tego wersetu, obiecuje nam Pan, jeśli odpokutujemy za swoje grzechy? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli odpokutujemy za swoje grzechy, Pan nam wybaczy i nie będzie ich więcej pamiętał. Zapisz tę zasadę na tablicy. Możesz zaproponować uczniom, żeby zaznaczyli słowa, które jej nauczają w wersecie 42.

• Których grzechów dotyczy ta zasada? (Wszystkich).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś pozostałych, aby wyszukali słowa i wyrażenia, które nauczają zasady zapisanej na tablicy.

„Niezależnie od tego, jakie popełniliśmy grzechy, niezależnie od tego, jak bardzo nasze czyny zraniły innych, to poczucie winy może zostać całkowicie wymazane. Moim zdaniem najpiękniejszy zwrot spośród wszystkich, które znajdują się w pismach świętych, to ten, w którym Pan powiedział: ‘Oto przebaczono temu, co odpokutował za swe grzechy, i ja, Pan, nie pamiętam ich więcej’ [NiP 58:42].

Taka jest właśnie obietnica ewangelii Jezusa Chrystusa i Zadośćuczynienia” („Zadośćuczynienie”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 79).

• W jaki sposób świadomość, że możecie otrzymać przebaczenie za swoje grzechy, błogosławi wasze życie?

Wyjaśnij, że niektórzy ludzie błędnie sądzą, że jeśli nadal pamiętają swoje grzechy, oznacza to, że nie odpokutowali ich w pełni. Zapewnij ich, że pamięć o swych grzechach może pomóc w uniknięciu popełnienia tego samego błędu.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Harolda B. Lee. Poproś, aby pozostali posłuchali, czego uczymy się z niej na temat spokoju sumienia, którego można zaznać dzięki pokucie.

„Gdy stanie się tak, że zrobicie wszystko, co w waszej mocy, aby odpokutować za swe grzechy, bez względu na to, kim i gdzie jesteście, oraz naprawicie wszystko i uczynicie zadość na miarę swoich możliwości; a jeśli było to coś, co ma wpływ na wasze członkostwo w Kościele, udacie się do odpowiednich przedstawicieli władz — wówczas uzyskacie potwierdzenie tego, czy Pan przyjął wasze starania. Będziecie badać swoją duszę i jeśli znajdziecie w niej spokój sumienia, będzie to dla was znakiem, że Pan przyjął waszą pokutę” (Stand Ye in Holy Places [1974], str. 185).

Zwróć uwagę uczniów na to, że obietnica zapisana na tablicy zawiera warunek. Możemy otrzymać Pańskie przebaczenie tylko wtedy, gdy uczynimy wszystko, co w naszej mocy, by w pełni odpokutować za nasze grzechy.

Niech jeden z nich przeczyta na głos poniższy fragment z broszury Dla wzmocnienia młodzieży. Pozostałych poproś, aby wysłuchali, czego mogą się dowiedzieć o tym, co to znaczy odpokutować.

„Pokuta jest czymś więcej niż zwyczajnym przyznaniem się do niewłaściwych uczynków. Jest to przemiana umysłu i serca. Oznacza ona odwrócenie się od grzechu i zwrócenie się do Boga z prośbą o wybaczenie. Powoduje ją miłość do Boga i szczere pragnienie przestrzegania Jego przykazań” (Dla wzmocnienia młodzieży [broszura, 2011], str. 28).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 58:43. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają dwie rzeczy, które musimy zrobić, aby w pełni odpokutować za grzechy.

• Jakie dwie rzeczy musimy zrobić, aby w pełni odpokutować za grzechy, zgodnie z tym, czego uczymy się z tego wersetu? (Zapisz na tablicy następującą doktrynę: Aby odpokutować, musimy wyznać nasze grzechy i wyrzec się ich).

• Jak ta doktryna pomaga nam odpowiedzieć na pytanie: „Skąd mogę wiedzieć, czy w pełni odpokutowałem?”. (Pomóż uczniom zrozumieć, że wyznanie i wyrzeczenie się grzechu jest konieczne, by w pełni odpokutować).

• Co znaczy wyznać nasze grzechy?

Aby uczniowie zrozumieli, co znaczy wyznać nasze grzechy, poproś jednego z nich o odczytanie wypowiedzi Starszego D. Todda Chistoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Wyznanie i wyrzeczenie się grzechu to potężne pojęcia. To o wiele więcej niż zwykłe powiedzenie: ‘Przyznaję się i jest mi przykro’. Wyznanie grzechu to głębokie i czasami dręczące przyznanie się do błędu i przewinienia względem Boga i człowieka” („Boski dar pokuty”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 40).

• W jaki sposób wyznanie grzechów pomaga nam wyrzec się grzechu i zwrócić się ku Bogu, by otrzymać przebaczenie?

Podczas omawiania tej kwestii uczniowie mogą się zastanawiać, które grzechy wymagają tego, by je wyznać i przed kim należy to zrobić. Wyjaśnij, że wszystkie grzechy musimy wyznać przed naszym Ojcem Niebieskim. Poważne grzechy, takie jak występki natury seksualnej (łącznie z korzystaniem z pornografii), należy też wyznać przed biskupem lub prezydentem gminy.

Zwróć uwagę uczniów na ostatnią doktrynę, którą zapisałeś na tablicy.

• Co znaczy wyrzec się swoich grzechów? (Całkowicie się od nich odwrócić i zaprzestać ich popełniania).

Złóż świadectwo o Zadośćuczynieniu Zbawiciela oraz o zasadach pokuty i przebaczenia, które omówiliście. Zachęć uczniów, aby zastanowili się, czy są grzechy, za które powinni odpokutować i aby odpokutowali, opierając się o poznane prawdy.

Przypomnij uczniom, że wersety: Nauki i Przymierza 58:42–43 to fragment do opanowania. Zachęć ich, aby powiedzieli, jak im idzie uczenie się go na pamięć.

Następna część (Nauki i Przymierza 60–64)

Aby przygotować uczniów do studiowania rozdziałów: Nauki i Przymierza 60–64, możesz zachęcić ich do zastanowienia się nad następującą kwestią: Kto jest winien większego grzechu, jeśli jedna osoba nie przebacza drugiej za wyrządzone zło? Poproś, aby uczniowie zastanowili się, jak reagują, kiedy są zranieni przez uczynki lub słowa drugiej osoby. Komu musimy wybaczać nawet w najtrudniejszych przypadkach? Wyjaśnij, że w następnej części uczniowie dowiedzą się, czego Pan nauczał w tej kwestii i jak należy reagować w sytuacji, kiedy ktoś nas obraża.