Lekcja 81
Nauki i Przymierza 76:81–119
Wprowadzenie
Niniejsza lekcja stanowi analizę wizji udzielonej Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi, w której ujrzeli chwałę telestialną. Opis tej wizji znajduje się w rozdziale: Nauki i Przymierza 76. Józef Smith i Sidney Rigdon opisali to, czego się nauczyli na temat osób, które odziedziczą królestwo telestialne oraz o konsekwencjach związanych z odrzuceniem świadectwa o Jezusie Chrystusie. Opisali także różnice między królestwem telestialnym a innymi królestwami chwały.
Propozycje dotyczące nauczania
Nauki i Przymierza 76:81–112
Pan ukazuje Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi wizję królestwa telestialnego
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że ich kolega, który przynależy do innego chrześcijańskiego wyznania, oznajmił: „Mój pastor powiedział nam, że po śmierci pójdziemy albo do nieba, albo do piekła. Myślę, że nie jestem wystarczająco dobry, aby pójść do nieba, ale jednocześnie nie jestem aż tak zły, aby znaleźć się w piekle. Czego wasza religia naucza na temat nieba i piekła?”.
-
Jakiej odpowiedzi udzielilibyście swojemu koledze?
Pokaż wykres z lekcji 78.: „Nauki i Przymierza 76: Zarys wizji” (lub poproś uczniów, aby wyjęli własne wykresy). Zachęć uczniów, aby podczas omawiania dalszej części rozdziału: Nauki i Przymierza 76, starali się odszukać prawdy, które mogłyby pomóc ich koledze.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 76:81–83, 101, 103. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają słowa lub wyrażenia, które opisują ludzi, którzy odziedziczą królestwo telestialne.
-
Jakie słowa lub wyrażenia z tych wersetów opisują ludzi, którzy odziedziczą królestwo telestialne? (Możesz wytłumaczyć, że czarnoksiężnik to osoba, która bierze udział w czynnościach ściągających wpływ złych duchów. Rozpustnik to osoba, która dopuszcza się grzechu natury seksualnej).
-
Zgodnie z wersetem 82. oraz 101., niektórzy ludzie odziedziczą królestwo telestialne, ponieważ odrzucili wspaniałe błogosławieństwa, które im zaoferowano. Jakie błogosławieństwa odrzucili? (Z własnej woli odrzucili świadectwo o Jezusie i ewangelii. Ponieważ odrzucili Zbawiciela i Jego ewangelię, odrzucili możliwość odpokutowania za swoje grzechy i bycia oczyszczonym dzięki Zadośćuczynieniu. Kiedy uczniowie będą omawiać odpowiedź na to pytanie, możesz przypomnieć im o byciu dzielnym w świadectwie o Jezusie, o czym uczyli się na poprzedniej lekcji. Podkreśl, że chwała, którą odziedziczymy, zależy od sposobu, w jaki przyjęliśmy to świadectwo [zob. NiP 76:50–51, 69, 78–79, 81–82, 101]).
-
Czym, jak podaje werset 83., różnią się osoby, które odziedziczą królestwo telestialne, od synów zatracenia? (Nie popełniły one niewybaczalnego grzechu, którym jest wyparcie się Ducha Świętego [zob. NiP 76:35]).
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu wersety: Nauki i Przymierza 76:84–85, 104–106 i odszukali, co stanie się z niegodziwymi osobami, zanim otrzymają chwałę telestialną.
-
Co stanie się z niegodziwymi ludźmi, zanim zostaną odkupieni i będą mogli odziedziczyć królestwo telestialne? (Pomóż uczniom w odszukaniu następującej prawdy: Ci, którzy odziedziczą królestwo telestialne, muszą wpierw cierpieć w piekle, zanim zostaną odkupieni przez Zbawiciela. Możesz zapisać tę prawdę na tablicy).
Aby przybliżyć uczniom znaczenie słowa piekło, wyjaśnij, że w pismach świętych termin ten jest używany na przynajmniej dwa sposoby. Po pierwsze, piekło jest częścią świata duchów, który zamieszkują niegodziwi ludzie i jest dosłownym, ale tymczasowym stanem duchowej udręki i cierpienia. Po drugie, czasami w pismach świętych termin piekło jest używany do określenia trwałego stanu duchowej udręki i cierpienia synów zatracenia (zob. Bible Dictionary, „Hell”; Guide to the Scriptures, „Hell”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
-
Które słowa z wersetów 84–85 oraz 104–106 opisują cierpienie, jakiego po śmierci doznają niegodziwi ludzie? (Możesz wyjaśnić, że „[wieczny ogień]” z wersetu 105. to metafora cierpienia, którego doznają niegodziwi ludzie, zanim odziedziczą królestwo telestialne. Wyrażenie to nie oznacza, że ich cierpienie będzie bez końca. Zob. NiP 19:4–12).
Podkreśl, że warunki, jakich doświadczą w piekle osoby, które odziedziczą królestwo telestialne, będą tymczasowe. Ponieważ nie chciały one odpokutować i skorzystać z błogosławieństw Zadośćuczynienia w trakcie swojego życia, pozostaną one podczas Milenium w piekle, doświadczając cierpienia, a tym samym płacąc karę za swoje grzechy.
-
Które wyrażenia z wersetu 85. i 106. uczą o tym, że piekło będzie tymczasowym stanem odczuwanym przez tych, którzy odziedziczą królestwo telestialne?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha. Pozostali niech wsłuchają się w konsekwencje cierpienia, jakiego niegodziwi doznają w piekle:
„Cierpienie to stanowi sposób na oczyszczenie, dzięki któremu niegodziwi dostąpią takiego stanu, w którym poprzez odkupienie Jezusa Chrystusa będą mogli stać się nieśmiertelni. Ich duch zostanie połączony z ciałem i będą mogli przebywać w królestwie telestialnym. Ale zmartwychwstanie to nie nastanie wcześniej niż na koniec świata” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 2:298).
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 76:106–108 i wyjaśnij, że niegodziwi będą cierpieć za swoje grzechy, aż Jezus Chrystus wypełni Swoje dzieło i przekaże królestwo Boga na ziemi Swojemu Ojcu. Następnie Chrystus zostanie ukoronowany chwałą.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 76:109–111. Następnie poproś innego ucznia o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 137:9. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co stanie się z tymi, którzy mają odziedziczyć królestwo telestialne, kiedy staną przed tronem Boga, by zostać sądzeni.
-
Co, zgodnie z wersetem: Nauki i Przymierza 76:110, stanie się z tymi, którzy staną przed tronem Boga, by zostać sądzeni? (Uklękną i wyznają, że Jezus Chrystus jest ich Zbawicielem).
-
Na jakiej podstawie, zgodnie z wersetami: Nauki i Przymierza 76:111 oraz 137:9, Pan będzie sądził ludzi?
Wyjaśnij, że mimo iż werset 111. odnosi się bezpośrednio do tych, którzy odziedziczą królestwo telestialne, prawda zawarta w tym wersecie odnosi się do każdego człowieka.
-
Co, zgodnie z wersetem 111., decyduje o tym, jakie królestwo chwały odziedziczymy? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą doktrynę: To, jakie królestwo chwały odziedziczymy, zależy od naszych czynów w tym życiu i pragnień naszych serc. Możesz zapisać tę doktrynę na tablicy).
-
Jaki wpływ ta doktryna może wywrzeć na wybory, których dokonujecie?
Poproś uczniów o przeczytanie po cichu wersetów: Nauki i Przymierza 76:86–89, 98, 112 i odszukanie słów i wyrażeń, które określają nieśmiertelność, jakiej doświadczą osoby, które odziedziczą królestwo telestialne. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
-
Co te słowa i wyrażenia mówią na temat miłości i miłosierdzia Jezusa Chrystusa?
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 76:91–98. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają podobieństwa oraz różnice między królestwami chwały.
-
Czym chwała królestwa celestialnego różni się od chwały królestwa terrestrialnego i telestialnego? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale ich odpowiedzi powinny odzwierciedlać następującą prawdę: Chwała królestwa celestialnego przewyższa chwałę królestwa terrestrialnego i telestialnego).
-
Jakie błogosławieństwa, zgodnie z wersetami 92–95, otrzymają ci, którzy dostąpią wyniesienia w królestwie celestialnym? Czym te błogosławieństwa różnią się od błogosławieństw, które otrzymają osoby dziedziczące królestwo telestialne?
Nauki i Przymierza 76:113–119
Józef Smith i Sidney Rigdon wyjaśniają, w jaki sposób inni ludzie mogą otrzymać posiadaną przez nich wiedzę
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 76:113–119 wyjaśniając, że po opisaniu tej wizji, Józef Smith i Sidney Rigdon oświadczyli, że Pan przykazał im, aby nie spisali wszystkiego, co im ukazano. Wyjaśnili także, co musimy uczynić, aby ujrzeć i zrozumieć tajemnice związane z królestwem Boga.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 76:116–118. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób możemy ujrzeć i zrozumieć tajemnice związane z królestwem Boga.
-
Co, zgodnie z tymi wersetami, musimy uczynić, aby ujrzeć i zrozumieć tajemnice związane z królestwem Boga? (Zob. także NiP 76:5–10).
Aby pomóc uczniom w tłumaczeniu doktryn, których nauczyli się podczas studiowania rozdziału: Nauki i Przymierza 76 i świadczeniu o nich, przypomnij im pytanie, o którym dyskutowali na początku lekcji: „Czego wasza religia naucza na temat nieba i piekła?”. Podziel uczniów na pary i poproś, aby razem opracowali szkic odpowiedzi, jakiej mogliby udzielić na to pytanie. Poinformuj ich, że po kilku minutach każda z par będzie miała okazję, aby podzielić się swoją odpowiedzią z inną parą.
Aby pomóc uczniom w ich przygotowaniach, wręcz każdemu egzemplarz następujących pytań lub zapisz je na tablicy przed rozpoczęciem lekcji:
Co Pan objawił na temat nieba i piekła w rozdziale: Nauki i Przymierza 76?
Czym poszczególne królestwa chwały się od siebie różnią?
Czym różnią się wybory dokonane przez osoby, które odziedziczą poszczególne królestwa, od wyborów osób, które nie odziedziczą żadnego z nich?
Jakie znacie prawdy na temat Zbawiciela i Jego roli w naszym zbawieniu?
Niech uczniowie zastanowią się nad tymi pytaniami, przygotowując się do wyjaśnienia, czego Kościół naucza na temat nieba i piekła. Ponadto poproś uczniów, aby odpowiadając, wykorzystali co najmniej dwa odsyłacze do wersetów z rozdziału: Nauki i Przymierza 76.
Po upływie wyznaczonego czasu poproś każdą z par, aby współpracowała z inną parą. Poproś uczniów z danej pary, aby nauczali pozostałych dwóch uczniów, wykorzystując przygotowany wcześniej szkic odpowiedzi. Po wytłumaczeniu danej doktryny przez pierwszą parę poproś drugą parę, aby uczyniła to samo. Kiedy uczniowie skończą nauczać, możesz poprosić ich, aby podzielili się ze wszystkimi tym, czego dowiedzieli się z tego ćwiczenia.
Aby pomóc uczniom w zastosowaniu tego, czego nauczyli się na temat królestw chwały, zapisz następujące niedokończone zdania na tablicy i poproś uczniów, aby uzupełnili je w swoich dziennikach do studiowania lub notatnikach:
W rezultacie tego, czego nauczyłem się na temat królestw chwały, studiując rozdział: Nauki i Przymierza 76:
Wiem…
Pragnę…
Uczynię następujące rzeczy…
Po upływie czasu wyznaczonego na wykonanie tego ćwiczenia zachęć uczniów, aby zastanowili się, czy wybory, których dokonują, kwalifikują ich do odziedziczenia królestwa celestialnego. Zachęć ich także do poszukiwania pomocy u Pana w dokonaniu zmian, które muszą wprowadzić w swoim życiu. Możesz podzielić się swoim świadectwem na temat prawd, których nauczyłeś się, studiując rozdział: Nauki i Przymierza 76.
Komentarz i tło historyczne
Nauki i Przymierza 76:84. Piekło
Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych] wyjaśnia używany w pismach świętych termin piekło:
„Objawienie dane w dniach ostatnich podaje co najmniej dwa znaczenia słowa piekło. Zgodnie z pierwszym z nich, piekło to tymczasowe miejsce w świecie duchów dla tych, którzy byli nieposłuszni w życiu doczesnym. W tym sensie piekło ma swój kres. Duchy, które tam się znajdują, będą nauczane ewangelii i jakiś czas po nawróceniu, zmartwychwstaną do takiego stopnia chwały, którego będą godne. Ci, którzy się nie nawrócą, ale nie są synami zatracenia, pozostaną w piekle podczas Milenium. Po tysiącu lat udręki zmartwychwstaną do chwały telestialnej (NiP 76:81–86; 88:100–101).
Zgodnie z drugim znaczeniem, piekło to stałe miejsce pobytu tych, którzy nie zostaną odkupieni poprzez zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. W tym znaczeniu piekło nie ma końca. Jest to miejsce przygotowane dla tych, którzy ‘[chcą pozostać] w grzechu’ (NiP 88:35, 102). Miejsce, w którym Szatan, jego aniołowie oraz synowie zatracenia — ci którzy zaprzeczyli istnieniu Syna po tym, jak Ojciec Go objawił — będą przebywać przez całą wieczność (NiP 76:43–46)” (Guide to the Scriptures, „Hell”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
Starszy Bruce R. McConkie powiedział następujące słowa na temat piekła:
„Ta część świata duchów, którą zamieszkują niegodziwe duchy oczekujące na ostateczny dzień ich zmartwychwstania, nazwana jest piekłem. Od śmierci po zmartwychwstanie te dusze niegodziwych znajdują się w ciemności na zewnątrz, mrocznej czeluści szeolu, w hadesie oczekujących niegodziwych duchów, w piekle. Tam cierpią męczarnie potępionych; tam nurzają się w zemście wiecznego ognia; tam jest płacz, zawodzenie i zgrzytanie zębów; tam wylewa się na niegodziwych płomienny gniew Boga (Alma 40:11–14; NiP 76:103–106) […].
Po zmartwychwstaniu ogromna większość tych, którzy cierpieli w piekle, uda się do królestwa telestialnego; pozostali, przeklęci jako synowie zatracenia, muszą doświadczyć niekończącej się niedoli z diabłem i jego aniołami […].
Dlatego dla tych, którzy odziedziczą pewien rodzaj zbawienia, a dotyczy to wszystkich ludzi oprócz synów zatracenia (NiP 76:44), piekło ma swój koniec” (Mormon Doctrine, wyd. 2 [1966], str. 349, 350, 351; zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, wyd. 2 [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 165–166).
Nauki i Przymierza 76:85, 106. Odkupienie niegodziwych
Prezydent Brigham Young wyjaśnił, w jaki sposób niektóre osoby za jego czasów zareagowały na prawdę mówiącą, że większość niegodziwych zostanie z czasem odkupiona i nie będzie cierpieć w piekle na wieczność:
„Kiedy Bóg objawił Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi, że istnieje miejsce przygotowane dla wszystkich, w oparciu o światło, które otrzymali, zło, które odrzucili, i ich dobre uczynki, była to wielka próba dla wielu osób. Niektórzy odstąpili od Kościoła, ponieważ Bóg nie miał zamiaru poddać niemowląt i pogan wiecznym cierpieniom, ale przygotował miejsce zbawienia, do którego mieli trafić we właściwym czasie wszyscy ludzie, a także pragnął błogosławić uczciwych, cnotliwych i wiernych bez względu na to, czy przynależeli do jakiegokolwiek kościoła, czy też nie. Była to nowa doktryna dla tego pokolenia i wiele osób miało trudności z jej przyjęciem” (Teachings of Presidents of the Church: Brigham Young [1997], str. 292).
Nauki i Przymierza 76:92–95. „[Chwała] celestialnych […] przewyższa wszystko”
Starszy Orson Pratt z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o różnicy między byciem zbawionym w królestwie celestialnym a odziedziczeniem innych królestw chwały:
„Istnieje znacząca różnica między byciem zbawionym w określonym królestwie, gdzie istnieje określona chwała, określone szczęście, a byciem zbawionym w królestwie, w którym przebywa nasz Ojciec […].
Nasz Ojciec przebywa w najwyższym z niebios i wraz ze Swoim Synem Jezusem Chrystusem zamieszkuje najwyższy stopień chwały w wieczności. Posiadają Oni całą pełnię chwały. Posiadają pełnię szczęścia, pełnię mocy, pełnię inteligencji, pełnię światła oraz prawdy i panują nad wszystkimi królestwami o niższej chwale, niższym szczęściu i niższej mocy […]. Ewangelia ma na celu wyniesienie dzieci ludzkich do tego samego stopnia chwały, który zamieszkuje nasz Ojciec wraz ze Swoim Synem” (Deseret News, 10 listopada 1880, str. 642).
Nauki i Przymierza 76:99–101. „Bowiem ci są od Pawła, i od Apollosa, i od Kefasa”
Potępiając brak jedności, Paweł napisał do Koryntian:
„Albowiem wiadomo mi o was, bracia moi […], że wynikły spory wśród was.
A mówię to dlatego, że każdy z was powiada: Ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy, a ja Chrystusowy.
Czy rozdzielony jest Chrystus? Czy Paweł za was został ukrzyżowany albo w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?” (I List do Koryntian 1:11–13).
Podobna treść zawarta jest w wersetach: Nauki i Przymierza 76:99–101 i odnosi się do tych, którzy nie żyją w harmonii z Jezusem Chrystusem lub Jego prorokami. Niektórzy mówią, że naśladują Jezusa Chrystusa lub określonych proroków, a jednocześnie z własnej wolni odrzucają Zbawiciela i Jego ewangelię lub nie chcą naśladować Jego sług.
Nauki i Przymierza 76:113–116. Józef Smith ujrzał w wizji więcej niż zapisał
Odnosząc się do wizji zapisanej w rozdziale: Nauki i Przymierza 76, Prorok Józef Smith powiedział:
„Mógłbym po stokroć więcej razy wyjaśniać chwały królestw, które ujrzałem w wizji — gdyby mi na to pozwolono i gdyby ludzie byli gotowi je przyjąć” (w: History of the Church, 5:402).