Lekcja 139: Nauki i Przymierza 132:3–33

Lekcja 139

Nauki i Przymierza 132:3–33

Wprowadzenie

Rozdział: Nauki i Przymierza 132 zawiera objawienie na temat nowego i wiecznego przymierza małżeństwa. Chociaż objawienie to zostało zapisane 12 lipca 1843 roku, niektóre z tych prawd były znane i nauczane przez Proroka Józefa Smitha już w 1831 roku. Objawienie to będzie omawiane podczas dwóch lekcji. Niniejsza lekcja omawia warunki nowego i wiecznego przymierza małżeństwa oraz obietnice dla tych, którzy je szanują. Podczas następnej lekcji omówiona zostanie zasada wielożeństwa.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 132:3–18

Pan wyznacza warunki nowego i wiecznego przymierza

Uwaga: fragment: Nauki i Przymierza 132:1–2 zostanie omówiony podczas lekcji 140. w ramach dyskusji o wielożeństwie.

Przed lekcją napisz na tablicy poniższe pytania:

Dlaczego małżeństwo na wieczność jest dla was ważne?

Co zrobicie, począwszy od dzisiaj, aby przygotować się do wejścia do świątyni i zawarcia małżeństwa na to życie i na całą wieczność?

Jakie błogosławieństwa będą udziałem tych, którzy są posłuszni prawu Boga i zostaną zapieczętowani w świątyni?

Poproś uczniów, aby rozważyli te pytania podczas dzisiejszego studiowania rozdziału: Nauki i Przymierza 132.

Rozpocznij od zadania następującego pytania:

Czym jest nowe i wieczne przymierze?

Aby pomóc uczniom zrozumieć znaczenie wyrażenia: „nowe i wieczne przymierze”, przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha:

„Istnieje jasna, szczegółowa definicja nowego i wiecznego przymierza. Stanowi ona całość, pełnię ewangelii. Czyli będą to: właściwie dokonane małżeństwo, chrzest, wyznaczenie do kapłaństwa oraz wszystko inne — każda umowa, każde zobowiązanie, każde działanie w związku z ewangelią Jezusa Chrystusa, które jest zapieczętowane poprzez Świętego Ducha obietnicy według Jego prawa, które zostało tutaj dane, jest częścią nowego i wiecznego przymierza” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 1:158; kursywę usunięto).

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Nauki i Przymierza 132:3–5, a następnie niech odszukają, jakie są skutki odrzucenia nowego i wiecznego przymierza, w skład którego wchodzi przymierze małżeństwa celestialnego.

Jakie są skutki odrzucenia nowego i wiecznego przymierza? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, możesz wyjaśnić, że słowo: potępiony oznacza, że osoba nie ma możliwości wiecznego postępu).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał werset: Nauki i Przymierza 132:6. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i niech odszukają, jakie błogosławieństwa Pan obiecał tym, którzy są wierni w dochowaniu nowego i wiecznego przymierza.

Co, według wersetu 6., otrzymamy, jeśli będziemy wierni w dochowaniu nowego i wiecznego przymierza? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, możesz wskazać różnicę pomiędzy byciem potępionym (lub znalezieniem się w sytuacji, kiedy wieczny postęp jest niemożliwy) a otrzymaniem „pełni […] chwały [Pana]”).

Wskaż, że ludzie często zawierają ze sobą umowy lub porozumienia. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 132:7. Niech połowa klasy odszuka, co dzieje się z umowami sporządzonymi między ludźmi w chwili śmierci. Druga połowa niech wskaże dwa warunki, jakie mają być spełnione, aby przymierza były wiążące po śmierci.

Co się dzieje z umowami zawartymi między ludźmi? (Kończą się z chwilą śmierci).
Jakie dwie rzeczy, według wersetu 7., muszą mieć miejsce, aby przymierza były wiążące po śmierci? (Muszą być zawarte poprzez upoważnienie kapłańskie oraz muszą być „podjęte i zapieczętowane przez Świętego Ducha obietnicy”).

Wyjaśnij, że „Duch Święty to Święty Duch Obietnicy […]. Święty Duch Obietnicy świadczy Ojcu, że obrzędy niezbędne do zbawienia zostały dokonane we właściwy sposób i że związane z nimi przymierza zostały dochowane” (Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych], „Holy Spirit of Promise” [Święty Duch Obietnicy], strona internetowa: scriptures.lds.org). Następnie poproś uczniów, aby ponownie przeczytali werset 7. i podsumuj go, zapisując zdanie zawierające doktrynę. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy. Możesz, na przykład, zapisać: Jeśli przymierze nie jest zawarte poprzez właściwe upoważnienie kapłańskie i zapieczętowane przez Świętego Ducha Obietnicy, jego kres nastąpi w chwili śmierci.

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć tę doktrynę, poproś, aby napisali ją bez używania negacji. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy. Możesz, na przykład, zapisać: Kiedy przymierze jest zawarte poprzez właściwe upoważnienie kapłańskie i zapieczętowane przez Świętego Ducha Obietnicy, będzie trwać wiecznie.

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 132:8–14, wyjaśniając, że Pan w dalszym ciągu wyznacza warunki dla Swoich praw i obrzędów. Oświadczył, że wszystko, co ustanawia, jest wieczne, a wszystko pozostałe nie przetrwa i będzie zniszczone.

Poproś czterech uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety: Nauki i Przymierza 132:15–18. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają dwa sposoby, w jakie mężczyzna i kobieta mogą zawrzeć związek małżeński. Następnie przeczytaj na głos poniższe przykłady. Po przeczytaniu każdego przykładu zapytaj uczniów jak można w tych sytuacjach zastosować prawdy z fragmentu: Nauki i Przymierza 132:15–18.

Przykład 1: Mężczyzna i kobieta zakochują się w sobie, przestrzegają prawa czystości moralnej i szczęśliwie biorą ślub w urzędzie stanu cywilnego. Nie są zapieczętowani w świątyni. Ich ceremonia małżeńska zawiera słowa: „dopóki śmierć was nie rozłączy”. Kilka lat później mąż ginie w wypadku. Jakie prawdy nauczane we fragmencie: Nauki i Przymierza 132:15–17 można tutaj zastosować? (Mąż i żona już nie pozostają w związku małżeńskim).

Przykład 2: Mężczyzna i kobieta zawierają ślub. Obiecują sobie, że zawsze będą siebie kochać i na zawsze będą razem, ale nie są zapieczętowani w świątyni. Wierzą, że ze względu na ich wielką miłość Bóg pozwoli im być na zawsze razem. Jakie prawdy nauczane we fragmencie: Nauki i Przymierza 132:18 można tutaj zastosować? (Ich małżeństwo nie będzie trwało po śmierci).

Nauki i Przymierza 132:19–33

Pan obiecuje błogosławieństwa tym, którzy są posłuszni prawu małżeństwa celestialnego

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos słów Starszego Enrique’a R. Falabelli, Siedemdziesiątego. Poproś uczniów, aby odnaleźli odpowiedź na pytanie, co zasmuciło, a co sprawiło radość Starszemu i Siostrze Falabella.

„Kiedy wróciłem z misji, spotkałem piękną młodą kobietę […]. Od chwili, kiedy po raz pierwszy ją zobaczyłem, moja uwaga skupiała się tylko na niej.

Moja żona postawiła sobie za cel zawarcie małżeństwa w świątyni, choć w tamtych czasach najbliższa z nich znajdowała się w odległości ponad 6400 km.

Nasza cywilna ceremonia ślubu była zarówno radosnym, jak i smutnym momentem, gdyż małżeństwo, które zawarliśmy, miało określoną datę wygaśnięcia. Urzędnik wypowiedział słowa: ‘I ogłaszam was mężem i żoną’, po czym natychmiast dodał: ‘póki śmierć was nie rozłączy’.

Następnie kupiliśmy bilet w jedną stronę do świątyni Mesa Arizona — to było dla nas duże poświęcenie.

Kiedy tak klęczeliśmy przy świątynnym ołtarzu, upoważniony pracownik wygłosił słowa, na które od dawna czekałem — oświadczył, że byliśmy małżeństwem na całą wieczność” („Dom szkołą życia”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 102).

Dlaczego małżeństwo Falabella nie było w pełni zadowolone ze ślubu cywilnego?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 132:19–21. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają błogosławieństwa obiecane przez Pana tym, którzy są wierni nowemu i wiecznemu przymierzu małżeństwa. Ponieważ ten fragment jest długi i dosyć trudny do zrozumienia, możesz kilka razy zatrzymywać ich, aby udzielić wyjaśnień i odpowiedzieć na pytania. Być może pomogą wam poniższe informacje:

Słowo zachować oznacza akceptować lub kontynuować, zatem wyrażenie „wytrwasz w przymierzu” (werset 19.) i „zachowasz prawo” (werset 21.) oznacza pozostać wiernym przymierzu Pana i Jego prawu.

Werset 19. zawiera obietnicę, że jeśli mężczyzna i kobieta zawrą związek małżeński przez „nowe i wieczne przymierze” i zostanie on „zapieczętowany przez Świętego Ducha Obietnicy”, to „[wyjdą oni] w pierwszym zmartwychwstaniu […]; [odziedziczą] trony, królestwa, księstwa i moce”, jeśli tylko „[wytrwają] w […] przymierzu, i nie popełnią mordu, przez który jest przelana krew niewinna” (zob. też NiP 132:27).

Wyrażenia: „[kontynuacja] nasienia na wieki wieków” (werset 19.) i „bo trwają” (werset 20.) odnoszą się do obietnicy, że nasza rodzina i potomstwo będą trwać na wieczność.

Napisz jeśli to na tablicy. Poproś uczniów, aby uzupełnili puste miejsca obietnicami z fragmentu: Nauki i Przymierza 132:19–21. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy. Uczniowie mogą wskazać na następujące zasady:

Jeśli mężczyzna i kobieta wytrwają w nowym i wiecznym przymierzu małżeństwa, to otrzymają wywyższenie i chwałę.

Jeśli mężczyzna i kobieta wytrwają w nowym i wiecznym przymierzu małżeństwa, to będą mieli wieczny przyrost potomków.

Jeśli mężczyzna i kobieta wytrwają w nowym i wiecznym przymierzu małżeństwa, to ich małżeństwo będzie trwało przez całą wieczność.

Jeśli mężczyzna i kobieta wytrwają w nowym i wiecznym przymierzu małżeństwa, to będą podobni Bogu.

Przeczytaj następujący przykład:

Przykład 3: Młody mężczyzna i młoda kobieta są zapieczętowani w świętej świątyni poprzez upoważnienie kapłańskie. Obydwoje żyją wiernie i dotrzymują zawartych przymierzy. Jakie prawdy nauczane we fragmencie: Nauki i Przymierza 132:19–21 dotyczą ich życia po tym, jak umrą? (Ich małżeństwo będzie trwać wiecznie. Staną się podobni ich Ojcu w Niebie i zostaną pobłogosławieni chwałą, wywyższeniem i wieczną rodziną).

Jak myślicie, co muszą zrobić mąż i żona, aby wytrwać w przymierzu małżeńskim? (Przykładowe odpowiedzi: muszą postępować według słowa Boga, być posłuszni wszystkim obrzędom zbawienia, być cnotliwi i godni, kochać się nawzajem, współdziałać w rodzicielstwie, wychowywać dzieci w miłości i prawości, i często udawać się razem do świątyni).

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Nauki i Przymierza 132:22–25, niech zwrócą szczególną uwagę na to, jak Pan opisał „[bramę]” i „[drogę]”, które wiodą do wywyższenia. Zanim zaczną czytać, wyjaśnij, że słowo ciasna w wersecie 22. oznacza wąską lub właściwą bramę lub drogę, gdzie nie ma miejsca na błądzenie.

W jaki sposób zdjęcie szerokiej bramy i szerokiej drogi symbolizują współczesne opinie społeczeństwa na temat relacji małżeńskich i małżeństwa? W jakim sensie opinie te są przeciwne nowemu i wiecznemu przymierzu małżeństwa?
Dlaczego, według tego, co podają wersety 22. i 25., wielu ludzi nie wchodzi na wąską drogę prowadzącą do wywyższenia? (Nie przyjmują Jezusa Chrystusa, nie poznają Go, ani nie trwają w przestrzeganiu Jego praw).
Co, według wersetów 21–24 musimy zrobić, aby otrzymać życie wieczne? (Podsumuj odpowiedzi uczniów, zapisując na tablicy następującą zasadę: Aby otrzymać wywyższenie i życie wieczne musimy poznać Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa, stać się do Nich podobni i wytrwać w przestrzeganiu Ich prawa).

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 132:29–33, wyjaśniając, że Abraham był wierny i posłuszny danemu przez Pana prawu małżeństwa na wieczność i otrzymał obietnicę wiecznego przyrostu potomków.

Złóż świadectwo, że kiedy postępujemy według praw Boga, możemy żyć z Nim i uzyskać życie wieczne.

Wskaż na pytania, które zapisałeś przed lekcją na tablicy. Poproś uczniów, aby odpowiedzieli na te pytania w notatnikach lub dziennikach do studiowania. Po upływie wyznaczonego czasu możesz poprosić jednego lub dwóch uczniów, aby podzielili się ze wszystkimi swoimi odczuciami.

Na zakończenie pokaż zdjęcie swojej rodziny. Podziel się swoimi uczuciami i świadectwem na temat błogosławieństw wiecznego małżeństwa. Zachęć uczniów, aby już teraz przygotowywali się do udania się do świątyni oraz zawarcia małżeństwa na wieczność. Podziel się swoim świadectwem o błogosławieństwach obiecanych w rozdziale: Nauki i Przymierza 132 i o radości, która jest związana z przygotowywaniem się do zawarcia małżeństwa w świątyni.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 132:5. Małżeństwo „ustanowione […] przed założeniem tego świata”

Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów podzielił się następującymi prawdami na temat małżeństwa i rodziny:

„Stworzenie ziemi i objawienie ewangelii nastąpiły po to, aby mogły powstać rodziny, i aby były one zapieczętowane oraz wyniesione [wywyższone — przyp. tłum.] na wieczność […].

Małżeństwo zawarte w świątyni nie dotyczy jedynie męża i żony; obejmuje ono partnerstwo z Bogiem.

Kiedy rodzina jest zapieczętowana w świątyni, ta rodzina może stać się tak wieczna, jak wieczne jest królestwo Boga” („Małżeństwo celestialne”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 93).

Starszy Nelson nauczał także:

„Małżeństwo przynosi większe możliwości osiągnięcia szczęścia niż inne związki międzyludzkie […].

Małżeństwo jest kuźnią porządku społecznego, fontanną cnoty i podstawą wiecznego wyniesienia [wywyższenia — przyp. tłum.]” („Dbałość o małżeństwo”, Ensign lub Liahona, maj 2006, str. 36).

Nauki i Przymierza 132:7. Święty Duch Obietnicy

Prezydent Joseph Fielding Smith powiedział:

„Święty Duch Obietnicy to Duch Święty, który pieczętuje każdy obrzęd: chrzest, konfirmację, ustanowienie do kapłaństwa, małżeństwo. Obietnica polega na tym, że błogosławieństwa otrzymamy w zależności od naszej wierności.

Jeśli dana osoba narusza przymierze, czy to chrzest, ustanowienie do kapłaństwa, małżeństwo czy jakiekolwiek inne przymierze, to Duch zdejmuje swą pieczęć i nie otrzymamy błogosławieństw.

Każdy obrzęd jest zapieczętowany obietnicą nagrody uzależnioną od wierności. Duch Święty zdejmuje pieczęć, kiedy przymierza są łamane [NiP 76:52–53; 132:7]” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 1:45).

Nauki i Przymierza 132:19–20. „Będą bogami […], bo trwają”

Starszy Parley P. Pratt z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział o tym, jak zmieniło się jego życie, kiedy otrzymał zrozumienie doktryny wiecznego małżeństwa:

„To Józef Smith nauczył mnie, jak cenić czuły związek ojca i matki, męża i żony, brata i siostry, syna i córki.

To od niego nauczyłem się, że towarzystwo drogiej mojemu sercu żony może być zapewnione mi na ten czas i na całą wieczność, i że oczyszczone sympatie i uczucia, które uczyniły nas drogimi sobie, płyną ze źródła boskiej, wiecznej miłości. To od niego nauczyłem się, że możemy kultywować te uczucia, sprawiając, by zwiększały się i narastały przez całą wieczność, a wynikiem tego naszego nieskończonego zjednoczenia będzie potomstwo tak liczne, jak gwiazdy na niebie albo ziarnka piasku na plaży.

To od niego nauczyłem się o prawdziwej dostojności i przeznaczeniu syna Boga, odzianego w wieczne kapłaństwo jako patriarchy i niezależnego władcy niezliczonego potomstwa. To od niego nauczyłem się, że najwyższa dostojność kobiecości to stanie się królową i kapłanką dla swego męża i panowanie na wieki wieków jako królowa matka licznego i wciąż wzrastającego potomstwa.

Kochałem wcześniej, lecz nie wiedziałem dlaczego. Teraz jednak pokochałem — z czystością — intensywnością wzniosłego, wywyższonego uczucia, które uniosło mą duszę wysoko ponad doczesne sprawy tej nieszczęsnej sfery i rozlało się jak ocean. Czułem, że Bóg jest dosłownie moim Ojcem Niebieskim, że Jezus jest moim bratem i że droga memu sercu żona, jest nieśmiertelną, wieczną towarzyszką; łagodnym, służącym mi aniołem, danym mi na pocieszyciela, i koroną chwały daną mi na wieki wieków. Mówiąc w skrócie, mogę kochać teraz z duchem, a także ze zrozumieniem

[…]. Józef Smith […] uchylił rożek zasłony i dał mi możliwość zerknięcia w bezmiar wieczności” (Autobiography of Parley P. Pratt, red. Parley P. Pratt jun. [1938], str. 297–298).

W 1916 roku Prezydent Joseph F. Smith oraz jego doradcy w Pierwszym Prezydium oraz członkowie Kworum Dwunastu Apostołów oświadczyli:

„Jeśli chodzi o etapy wiecznego rozwoju i przyrostu, o których dowiedzieliśmy się z boskiego objawienia, wiemy, że tylko zmartwychwstałe i obdarzone chwałą istoty mogą być rodzicami duchowych potomków. Tylko w ten sposób wywyższone duchy osiągnęły dojrzałość w wyznaczonym kursie ku życiu wiecznemu; a duchy zrodzone im w wiecznych światach przejdą kolejno poprzez kilka etapów lub stanów, w których przepełnieni chwałą rodzice uzyskali wywyższenie” („The Father and the Son: A Doctrinal Exposition by the First Presidency and The Quorum of the Twelve Apostles”, cyt. w: Ensign, kwiecień 2002, str. 18).

Nauki i Przymierza 132:22–25. Czym jest „[kontynuacja] istnień” i „śmierci”?

Starszy Bruce R. McConkie nauczał:

„Ci, którzy otrzymają życie wieczne (wywyższenie), także zyskują życia wieczne, co oznacza, że w zmartwychwstaniu mają wieczny ‘przyrost’, ‘kontynuację nasienia’ i ‘kontynuację życia’. Ich potomstwo będzie ‘niezliczone, jak gwiazdy; lub gdybyście mieli policzyć ziarenka piasku na plaży, a nie moglibyście ich zliczyć’ (NiP 131:1–4; 132:19–25, 30, 55)” (Mormon Doctrine, 2 tomy [1966], str. 238; zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, wyd. 2 [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 330).

Prezydent Joseph Fielding Smith wyjaśnił:

„Termin ‘śmierci’, o którym tutaj mowa [w wersecie: Nauki i Przymierza 132:25], odnosi się do odsunięcia wszystkich tych, którzy odrzucają to wieczne przymierze małżeństwa, a tym samym jest im odmówiona moc wywyższenia i kontynuacji potomstwa. Odmowa potomstwa i organizacji rodziny prowadzi do ‘śmierci’, czyli do końca przyrostu w życiu, które nastanie” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 2:360; zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, str. 330).