Lekcja 29

Nauki i Przymierza 21

Wprowadzenie

Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich został oficjalnie zorganizowany pod kierownictwem Proroka Józefa Smitha w domu Petera Whitmera sen. w Fayette w stanie Nowy Jork 6 kwietnia 1830 roku. Na spotkaniu, na które składały się modlitwy, udzielenie poparcia dla przywódców, ustanowienia do kapłaństwa, udzielanie sakramentu i konfirmacje, obecnych było prawie 60 osób. W trakcie spotkania Józef Smith otrzymał objawienie, które jest teraz zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 21. Pan ogłosił w nim powołanie i obowiązki Józefa Smitha oraz poinstruował członków Kościoła, aby zważali na jego słowa.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauczanie z Duchem i świadczenie o Jezusie Chrystusie

Ze wszystkich sił staraj się tworzyć atmosferę, w której uczniowie mogą być nauczani przez Ducha Świętego. Jednym z najlepszych sposobów, by to osiągnąć, jest koncentrowanie podawanych przykładów i odbywanych dyskusji na Zbawicielu, częste składanie o Nim świadectwa oraz zapewnianie uczniom okazji, by również mogli to czynić.

Nauki i Przymierza 21:1–3

Józef Smith jest wyznaczony na proroka i widzącego Kościoła

Możesz poprosić uczniów, aby w ramach zapraszania Ducha na zajęcia zaśpiewali „Dziękujemy Ci, Boże, za Proroka” (Hymny, nr 11). Wspomnij o tym hymnie na początku lekcji i zadaj następujące pytanie:

• Dlaczego czujecie się wdzięczni za proroka?

Wyjaśnij uczniom, że podczas studiowania rozdziału: Nauki i Przymierza 21 poznają prawdy, które pogłębią ich zrozumienie roli pełnionej przez proroka. Aby nakreślić uczniom nieco tło historyczne tego objawienia, podsumuj informacje podane we wprowadzeniu do lekcji.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 21:1. Pozostałych zaś poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali, jakimi tytułami jest określany Józef Smith. Niech następnie opowiedzą, czego się dowiedzieli.

• Co to znaczy, że Pan powołał Józefa Smitha, żeby był widzącym?

• Co to znaczy, że Pan powołał Józefa Smitha, żeby był prorokiem?

Aby pomóc uczniom zrozumieć te tytuły i związane z nimi obowiązki, poproś jednego lub dwóch z nich, aby przeczytali na głos następujące opisy słów: wizjoner (czyli widzący) i prorok. Poproś, aby czytali powoli, zatrzymując się na chwilę po każdym zdaniu. Poproś resztę uczniów w klasie, aby wybrali zdania, które mają dla nich szczególne znaczenie i przygotowali się do wyjaśnienia, dlaczego.

„Widzący to osoba, która widzi duchowymi oczami. Dostrzega znaczenie tego, co innym umyka [jest niejasne lub przed nimi ukryte]; zatem interpretuje i objaśnia wieczne prawdy. Przewiduje przyszłość na podstawie przeszłości i teraźniejszości. Czyni to z mocą Pana, który działa bezpośrednio przez niego lub pośrednio za pomocą boskich narzędzi, takich jak Urim i Tummim. W skrócie, jest to człowiek, który widzi i kroczy w świetle Pana z otwartymi oczami” (John A. Widtsoe, Evidences and Reconciliations, przyg. G. Homer Durham, 3 tomy w 1 [1960], str. 258).

Prorok to „osoba, która została powołana przez Boga i przemawia w Jego imieniu. Jako Boży posłaniec prorok otrzymuje przykazania, proroctwa i objawienia od Boga. Jego obowiązkiem jest ujawniać ludziom wolę i prawdziwy charakter Boga oraz wyjaśniać znaczenie Jego postępowania wobec nich. Prorok potępia grzech i przepowiada, jakie będą jego konsekwencje. Głosi sprawiedliwość. Czasami prorok może mieć natchnienie, aby dla korzyści ludzi przepowiedzieć przyszłość. Jego podstawowym obowiązkiem jest jednak składanie świadectwa o Chrystusie” (Guide to the Scriptures, „Prophet”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Po przeczytaniu obu definicji poproś kilku uczniów, aby powiedzieli, które zdania miały dla nich szczególne znaczenie.

Zanim będziesz kontynuować lekcję, możesz pokrótce omówić z uczniami następujące definicje pozostałych tytułów wymienionych w pierwszym wersecie rozdziału: Nauki i Przymierza 21:

Tłumacz: osoba, która (1) przekłada pisane lub mówione słowa na inny język lub (2) podaje bardziej zrozumiałe znaczenie istniejącego tłumaczenia, usuwając błędy, dokonując poprawek lub przywracając zgubioną treść (zob. Guide to the Scriptures, „Translate”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Apostoł: szczególny świadek Jezusa Chrystusa na całym świecie (zob. Bible Dictionary, „Apostle”).

Starszy: „poprawny tytuł nadawany wszystkim posiadaczom Kapłaństwa Melchizedeka” i mężczyznom, którzy zostali powołani do pełnoetatowej służby dla Jezusa Chrystusa (zob. Bible Dictionary, „Elders”).

• Jak tytuły nadane Józefowi Smithowi pomagają wam zrozumieć jego ważną rolę w procesie Przywrócenia?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 21:2–3 i wyszukali, do czego Bóg natchnął Józefa Smitha. Niech uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli. (Uczniowie powinni sformułować następującą prawdę: Bóg pokierował Józefa Smitha, aby przywrócił Kościół Jezusa Chrystusa).

• Jak myślicie, dlaczego ważne jest, żebyśmy wiedzieli, iż Józef Smith został powołany przez Boga, by przywrócił i poprowadził Kościół Jezusa Chrystusa?

Pokaż uczniom ilustrację Brat Józef (Album ewangelia w malarstwie [2009], nr 87; zob. także LDS.org) i złóż świadectwo o omówionej powyżej prawdzie.

Nauki i Przymierza 21:4–9

Członkowie Kościoła powinni zważać na słowa Józefa Smitha

Przypomnij uczniom, że Pan dał to objawienie w dniu zorganizowania Kościoła. Fakt, że objawienie to zostało dane właśnie tego dnia, ma szczególne znaczenie.

Napisz na tablicy następujące słowa i zwroty z wersetów: Nauki i Przymierza 21:4–5 (bez definicji w nawiasach):

Kościół (członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich w czasach Józefa Smitha i w chwili obecnej)

jego (konkretnie Józefa Smitha, ale odnosi się także do obecnego Prezydenta Kościoła)

słowa i przykazania (może odnosić się do wszystkich nauk i rad proroka, również do konkretnych instrukcji danych prorokowi przez Pana)

z całą cierpliwością i wiarą (może to oznaczać, że możemy pokładać pełne zaufanie w naukach proroka, że nie powinniśmy go krytykować, lecz słuchać jego rad pomimo jego osobistych niedoskonałości i że powinniśmy z cierpliwością czekać na obiecane błogosławieństwa)

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 21:4–5 i rozważyli znaczenie słów i zwrotów na tablicy. Po upływie wyznaczonego czasu poproś o ich zdefiniowanie. Możesz skorzystać z definicji w nawiasach, aby poprowadzić dyskusję. Następnie zadaj następujące pytania:

• Na które nauki proroka powinniśmy zważać, zgodnie z tym, co napisano we fragmencie: Nauki i Przymierza 21:4–5? (Mamy zważać na „wszystkie jego słowa i przykazania”).

• Dlaczego zważanie na słowa proroka może czasami wymagać cierpliwości i wiary?

• W jaki sposób wiedza, że prorok otrzymuje rady i przykazania od Pana, pomaga wam przyjmować jego słowa „z całą cierpliwością i wiarą” (NiP 21:5)?

Poproś, aby każdy uczeń przeczytał po cichu werset: Nauki i Przymierza 21:6 i odnalazł trzy błogosławieństwa, jakie otrzymują ci, którzy przyjmują słowa proroka z cierpliwością i wiarą. (Możesz wyjaśnić, że jedno ze znaczeń słowa zadrżeć to poruszyć lub uwolnić coś z podstawy lub pojemnika). Tak więc jedną z interpretacji tego wersetu jest to, że kiedy niebo drży „dla [naszego] dobra”, „uwalniane” są objawienia i błogosławieństwa, które przelewają się na głowy tych, którzy są posłuszni słowom proroków).

• Jak można podsumować obietnice dane ludziom, którzy zważają na słowa proroka? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy zważamy na słowa proroka, jesteśmy chronieni przed przeciwnikiem. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy).

• W jaki sposób zważanie na słowa proroka „rozprasza moce ciemności”?

Aby pomóc uczniom zrozumieć rozpoznaną zasadę, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos poniższy fragment na temat chodzenia na randki (lub inny wybrany przez ciebie) z broszury Dla wzmocnienia młodzieży. Poproś resztę uczniów w klasie, aby uważnie słuchali i wyszukali proroczą radę i obiecane błogosławieństwa. Po przeczytaniu fragmentu poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

„Randka to zaplanowane spotkanie, które pozwala młodemu mężczyźnie i młodej kobiecie na lepsze poznanie się. W kulturach, w których akceptuje się randki, mogą one pomóc ci przyswajać i rozwijać umiejętności towarzyskie, pogłębiać przyjaźnie, dobrze się bawić i w końcu znaleźć towarzysza lub towarzyszkę na wieczność.

Nie powinieneś umawiać się na randki, dopóki nie ukończysz przynajmniej 16 lat. Jeśli dopiero zaczynacie się umawiać, idźcie na randkę z inną parą lub w kilka par. Unikaj częstego chodzenia na randki z tą samą osobą. Zbyt wczesne nawiązywanie poważnych związków może ograniczyć liczbę poznawanych osób i może prowadzić do niemoralności. Poproś rodziców, aby poznali osoby, z którymi się umawiasz.

Umawiaj się na randki tylko z osobami o wysokich standardach moralnych i z tymi, w towarzystwie których możesz być wierny swoim zasadom. Pamiętaj, że młody mężczyzna i młoda kobieta umawiający się na randkę są odpowiedzialni za wzajemną ochronę swej czci i cnoty” (Dla wzmocnienia młodzieży [broszura, 2011], str. 4; zob. także LDS.org).

• W jakich sytuacjach wy lub wasi znajomi zostaliście pobłogosławieni za to, że zważaliście na słowa i przykazania żyjącego proroka?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, co muszą uczynić, aby mogli otrzymać błogosławieństwa obiecane w wersecie: Nauki i Przymierza 21:6. Zapewnij ich, że jeśli będą gorliwie zważać na słowa proroka, otrzymają wspaniałe błogosławieństwa teraz i w wieczności.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 21:7–9. Pozostali niech zaś śledzą tekst w swoich pismach i wyszukają prawe pragnienia i zachowania Proroka Józefa Smitha.

• Czego dowiadujemy się na temat Proroka Józefa Smitha z tych wersetów?

• Jak myślicie, jak te wersety odnoszą się do obecnego Prezydenta Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich?

Nauki i Przymierza 21:10–12

Oliver Cowdery uznany za starszego i kaznodzieję

Powiedz uczniom, że podczas pierwszego zebrania Kościoła Oliver Cowdery został ustanowiony przez Proroka Józefa Smitha starszym, Prorok został zaś ustanowiony starszym przez Olivera Cowdery’ego. Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos wersety: Nauki i Przymierza 21:10–12.

Możesz zwrócić uwagę na to, że w wersecie 10. Pan nazywa Olivera Cowdery’ego „[swoim apostołem]” (zob. także NiP 20:2–3). Wyjaśnij, że w języku greckim apostoł oznacza „posłany” (Guide to the Scriptures, „Apostle”, strona internetowa: scriptures.lds.org). Oliver Cowdery został posłany przez Jezusa Chrystusa i otrzymał przykazanie, aby dawać świadectwo o Zbawicielu. Mimo że Oliverowi powierzono apostolskie obowiązki, nie był członkiem Kworum Dwunastu Apostołów. Pomagał jednak w znalezieniu mężczyzn, którzy zostali powołani na członków tego kworum, kiedy zostało ono zorganizowane w 1835 roku.

• O co został poproszony Oliver Cowdery w wersecie: Nauki i Przymierza 21:11? (By był starszym i nosił imię Pana).

• Co to dla was znaczy nosić lub głosić imię Pana?

Na koniec dzisiejszej lekcji zachęć uczniów, aby byli posłuszni podszeptom Ducha, gdy namawia ich do głoszenia imienia Pana i reprezentowania Kościoła w ich rodzinach, społeczeństwie i na świecie.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 21. Józef Smith opisuje wydarzenia z 6 kwietnia 1830 roku

Na temat wydarzeń z 6 kwietnia 1830 roku, kiedy to oficjalnie został zorganizowany Kościół, Prorok Józef Smith powiedział:

„Duch Święty przelał się na nas z wielką mocą — niektórzy prorokowali, wszyscy zaś wielbiliśmy Pana i niezmiernie się radowaliśmy” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 138).

Nauki i Przymierza 21. Wspomnienia Josepha Knighta z 6 kwietnia 1830 roku

Joseph Knight sen. opisał radość, jaką Józef Smith odczuwał tego pamiętnego dnia, kiedy został ochrzczony jego własny ojciec, Joseph Smith sen.:

„Jest jedna rzecz, o której chcę wspomnieć [na temat] tego wieczoru, [kiedy] starszy Brat Smith i Martin Harris [zostali] ochrzczeni. Józef był w tak wielkim stopniu przepełniony Duchem, kiedy zobaczył swego ojca i pana Harrisa, że […] tryskał […] radością, która zdawała się wręcz go rozpierać. Wyszedł na dwór, chcąc zniknąć wszystkim z oczu, i zaczął szlochać i płakać, i zdawał się tak przepełniony emocjami, że zdawało się, że tego nie przeżyje […]. Nigdy nie widziałem nikogo, kto byłby tak wyczerpany, jak on wówczas. Ale jego radość zdawała się być pełna. Myślę, że ujrzał wspaniałe dzieło, które rozpoczął i pragnął je kontynuować” (cytowane w: Dean Jessee, „Joseph Knight’s Recollection of Early Mormon History”, BYU Studies, 17 tomów, nr 1 [1976], str. 37; pisownię i wielkie litery dostosowano do współczesnych standardów).

Nauki i Przymierza 21:5. „Słowo jego przyjmiecie tak, jakby pochodziło z mych własnych ust”

Prezydent Ezra Taft Benson podkreślił ogromne znaczenie żyjącego proroka i Prezydenta Kościoła:

„Aby pomóc wam przejść przez poważne próby, które nastaną, przybliżę wam dzisiaj kilka aspektów wielkiego klucza, a jeśli będziecie je szanować, zostaniecie ukoronowani chwałą Boga i przyniosą wam one zwycięstwo pomimo furii Szatana.

[…] Oto więc ten wielki klucz — podążajcie za prorokiem — a teraz podam wam czternaście podstawowych zasad podążania za prorokiem, za Prezydentem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich

Po pierwsze: Prorok jest jedynym człowiekiem, który mówi w imieniu Pana na temat wszystkiego.

Po drugie: Żyjący prorok jest nam bardziej niezbędny niż podstawowe pisma święte.

Po trzecie. Żyjący prorok jest dla nas ważniejszy niż ten, który już umarł.

Po czwarte: Prorok nigdy nie sprowadzi Kościoła na złą drogę.

Po piąte: Nie jest konieczne, aby prorok miał szczególne ziemskie wykształcenie lub kwalifikacje, by wypowiadać się na jakiś temat lub działać w jakiejś sprawie w dowolnym czasie.

Po szóste: Prorok nie musi mówić: ‘Tak rzecze Pan’, aby jego słowa były dla nas pismem świętym.

Po siódme: Prorok mówi nam to, co powinniśmy wiedzieć, a nie koniecznie to, co chcemy wiedzieć.

Po ósme: Prorok nie jest ograniczany przez ludzki rozum.

Po dziewiąte: Prorok może otrzymać objawienie w każdej sprawie — doczesnej lub duchowej.

Po dziesiąte: Prorok może angażować się w sprawy obywatelskie.

Po jedenaste: Dwie grupy ludzi, którzy mają największe trudności w podążaniu za prorokiem, to ludzie dumni z powodu swego wykształcenia i ludzie dumni z powodu swego bogactwa.

Po dwunaste: Prorok niekoniecznie będzie popularny w świecie lub na sposób świecki.

Po trzynaste: Prorok i jego doradcy tworzą Pierwsze Prezydium — najwyższe kworum w Kościele.

Po czternaste: Podążajcie za prorokiem i za radami prezydenta — za żyjącym prorokiem i Pierwszym Prezydium — podążajcie za nimi i bądźcie błogosławieni; odrzućcie ich, a doświadczycie cierpienia” („Fourteen Fundamentals in Following the Prophet” [przemówienie wygłoszone podczas ogniska na Uniwersytecie Brighama Younga, 26 lutego 1980], str. 1, 6, strona internetowa: speeches.byu.edu).

Nauki i Przymierza 21:5–6. „Z całą cierpliwością i wiarą”

Prezydent Harold B. Lee wyjaśnił znaczenie zważania na rady proroka, nawet kiedy nasze własne poglądy się od nich różnią:

„Jedyne bezpieczeństwo, jakim cieszymy się jako członkowie tego Kościoła, wynika z czynienia dokładnie tego, co Pan powiedział Kościołowi w dniu, w którym został on ustanowiony. Musimy nauczyć się zważać na słowa i przykazania, które Pan będzie przekazywał przez swego Proroka, ‘jak [ten je] sam otrzyma, żyjąc w świętości wobec mnie […]; tak, jakby [pochodziły] z mych własnych ust’ (NiP 21:4–5). Niektóre sprawy będą wymagały od nas cierpliwości i wiary. Może wam się nie spodobać coś, co usłyszycie od przedstawiciela władz Kościoła. Może to być niezgodne z waszymi poglądami politycznymi. Może to być niezgodne z waszymi poglądami społecznymi. Może to zakłócać wasze życie towarzyskie. Ale jeśli wysłuchacie tych rzeczy tak, jakby pochodziły z ust Pana, z cierpliwością i wiarą, będziecie mieli obietnicę, że ‘bramy piekielne nie przemogą was; i rozproszy Pan Bóg moce ciemności przed wami i sprawi, że zadrży niebo dla waszego dobra i chwały Jego imienia’ (NiP 21:6)” (Teachings of Presidents of the Church: Harold B. Lee [2000], str. 84–85; zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 45).

Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

„Moi bracia i siostry, wspaniałą rzeczą jest mieć proroka Boga pośród nas. W naszym życiu pojawiają się wielkie i wspaniałe błogosławieństwa, kiedy słuchamy słów Pana, które przez niego przekazuje. Jednocześnie wiedza, że [obecny Prezydent Kościoła] jest prorokiem Boga, nakłada na nas obowiązek. Kiedy słuchamy rad Pana wyrażanych słowami Prezydenta Kościoła, powinniśmy na nie pozytywnie i szybko reagować. Historia wykazuje, że kiedy jesteśmy posłuszni radom proroka i postępujemy niczym Nefi w dawnych czasach, który powiedział: ‘Pójdę i uczynię, co Pan nakazał’, znajdujemy bezpieczeństwo, spokój, pomyślność i szczęście” („His Word Ye Shall Receive”, Ensign, maj 2001, str. 65).