Lekcja 54: Nauki i Przymierza 46

Lekcja 54

Nauki i Przymierza 46

Wprowadzenie

W marcu 1831 roku, niespełna rok po zorganizowaniu Kościoła, Pan przypomniał świętym, że spotkania kościelne powinny być prowadzone pod natchnieniem Ducha Świętego. W tym samym objawieniu podkreślił On, że osoby, które nie są członkami Kościoła, nie mogą być wypraszane ze spotkań publicznych. Poza zmianą praktyki wykluczania osób niewierzących ze spotkań, Pan nauczał o darach Ducha.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 46:1–6

Pan instruuje świętych na temat spotkań kościelnych

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że są odpowiedzialni za zaplanowanie spotkania sakramentalnego.

Skąd wiedzielibyście, co powinno zawierać takie spotkanie? W jaki sposób podjęlibyście decyzję, co do wyboru muzyki oraz kto będzie przemawiał?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał fragment: Nauki i Przymierza 46:1–2. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i poszukają instrukcji udzielonych przez Pana na temat tego, jak prowadzić spotkania kościelne. Możesz zaznaczyć, że obowiązek prowadzenia spotkań wiąże się z obowiązkiem ich przygotowywania. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Mogą udzielić różnych odpowiedzi, ale powinni wyrazić następującą zasadę: Przywódcy Kościoła mają być kierowani przez Ducha Świętego podczas prowadzenia spotkań.

Kiedy czułeś, że przywódcy byli prowadzeni przez Ducha Świętego podczas spotkania?
W jaki sposób wszyscy członkowie Kościoła mogą przyczynić się do tego, że wpływ Ducha Świętego będzie odczuwalny na spotkaniach kościelnych?

Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali o tym, w jaki sposób udoskonalą swoje uczestnictwo w spotkaniach kościelnych.

Napisz na tablicy: Odwiedzający są mile widziani. Poproś uczniów, aby wskazali, gdzie widzieli podobny napis. Zapytaj, czy widzieli go przed kościelnymi domami spotkań. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wprowadzenia do rozdziału: Nauki i Przymierza 46. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, komu pierwsi święci pozwalali brać udział w swoich spotkaniach. Poproś, aby opowiedzieli, co znaleźli. Następnie poproś ich, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 46:3–6 i odszukali wyrażenia, które zmieniły tę praktykę.

Czego możemy nauczyć się z tych wersetów o tym, jak Pan chce, abyśmy traktowali innych ludzi? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Pan nakazał nam mile witać wszystkich ludzi na naszych spotkaniach publicznych).
W jaki sposób możemy pomagać odwiedzającym czuć, że są mile widziani na naszych spotkaniach kościelnych?

Aby pomóc uczniom głębiej zrozumieć tę prawdę, opowiedz następującą historię:

Pewna młoda członkini Kościoła po raz pierwszy odwiedza nowy okręg wraz ze swoją rodziną. Po spotkaniu sakramentalnym członek okręgu wita rodzinę i wskazuje, gdzie odbywa się lekcja Szkoły Niedzielnej. Przyprowadza młodą kobietę na lekcję i przedstawia ją nauczycielce. Młodzi mężczyźni i młode kobiety witają ją, a następnie rozmawiają między sobą, ignorując ją.

Jak przedstawiałaby się ta sytuacja, gdyby młodzi członkowie klasy Szkoły Niedzielnej postąpili według zasad zawartych we fragmencie: Nauki i Przymierza 46:3–6?

Zachęć uczniów, aby mile witali tych, którzy uczęszczają na spotkania kościelne, lekcje i zajęcia.

Nauki i Przymierza 46:7–33

Pan wyjaśnia cele darów Ducha

Przypomnij uczniom, że w lutym 1831 roku Józef Smith przyłączył się do świętych w Kirtland (zob. lekcja 50. w tym podręczniku). Po przybyciu na miejsce dostrzegł, że ci członkowie Kościoła przyjęli niektóre fałszywe praktyki. Jedną z nich było wykluczanie ludzi ze spotkań kościelnych, jak zostało to już wyjaśnione. Kolejną fałszywą praktyką było to, że niektórzy członkowie zaangażowali się w dziwne zachowania na spotkaniach kościelnych. Twierdzili, że ich postępowanie było natchnione przez Ducha Świętego. Niektórzy członkowie uwierzyli im, a pozostali czuli, że takie zachowanie nie pochodzi od Boga. W objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 46 Pan nauczał o zasadach, które pomogą świętym nie dać się zwieść oraz pomogą im zrozumieć prawdziwe dary Ducha.

Kiedy mamy do czynienia ze zwiedzeniem? (Kiedy ktoś stara się kogoś zmylić lub omamić, w wyniku czego osoba ta uwierzy w coś, co nie jest prawdą). Przypomnijcie sobie, czy wam kiedyś przydarzyło się być zwiedzionym.

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 46:7–8 i odszukali, co według Pana ma zrobić Jego lud, aby nie dać się zwieść. Możesz zaproponować, aby zaznaczyli to, co odnajdą.

Co te wersety uczą o tym, jak nie dać się zwieść? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Jednym ze sposobów, by nie dać się zwieść jest postępowanie z całą świętością według przewodnictwa Ducha Świętego).
O co powinniśmy gorliwie się starać, według tego, co podaje werset 8.? (O najlepsze dary).

Napisz na tablicy: Jeśli gorliwie staramy się o najlepsze dary, …

Kiedy uczniowie będą brać udział w ćwiczeniu, poproś ich, aby odszukali błogosławieństwa, jakie przyjdą, gdy będą starać się o najlepsze dary Ducha. Możesz wyjaśnić, że dary Ducha to „błogosławieństwa lub umiejętności, które są dane mocą Ducha Świętego. Bóg daje przynajmniej jeden z tych darów każdemu wiernemu członkowi Kościoła” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 25).

Przed lekcją zapisz liczby od 13 do 25 oraz 27 w różnych miejscach na kartce. Następnie potnij kartkę na czternaście puzzli tak, aby każdy z nich zawierał jedną liczbę.

Rozdaj uczniom puzzle. W zależności od liczebności klasy możesz dać jeden puzzel małej grupie uczniów lub możesz dać więcej niż jeden puzzel każdemu uczniowi. Poproś uczniów, aby współpracowali przy układaniu puzzli.

Dlaczego przy układaniu puzzli każdy puzzel jest istotny?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 46:8–12, 26. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, w jakim celu Bóg daje nam te dary.

Do czego mamy używać darów Ducha? („Na pożytek dzieci Boga”).
Komu są dane dary Ducha według tego, co podaje werset 9.? (Tym, którzy kochają Boga oraz przestrzegają Jego przykazań, oraz tym, którzy „[starają się] tak czynić”).
Ilu z nas otrzyma dar Ducha, według tego, co podaje werset 11.?
Jak dokończylibyście zdanie zapisane na tablicy w oparciu o to, czego nauczyliście się z tych wersetów? (Chociaż uczniowie mogą użyć różnych słów, powinni wyrazić następującą zasadę: Jeśli gorliwie staramy się o najlepsze dary, Bóg je nam da dla pożytku ludzi. Możesz zaproponować, by uczniowie zaznaczyli w swoich pismach świętych wyrażenia, które nauczają tej prawdy).

Zwróć uwagę uczniów na puzzle, które ułożyli. Przypomnij im, że każdy puzzel jest istotny.

Dlaczego każdy członek jest ważny w Kościele Pana? (Każdy ma dar, który jest dla pożytku ludzi).

Pomieszaj puzzle i ponownie rozdaj je uczniom. Wyjaśnij, że liczby na puzzlach dotyczą wersetów z rozdziału: Nauki i Przymierza 46 oraz że każdy z tych wersetów omawia dar Ducha. Poproś uczniów, aby przeczytali na głos wersety, które odpowiadają numerom, które otrzymali.

Po przeczytaniu każdego wersetu poproś uczniów, aby podali przykład sytuacji, w której można by użyć danego daru dla pożytku dzieci Boga. Uczniom może sprawić trudność zrozumienie niektórych darów. Następujące wyjaśnienia kilku z tych darów pomogą ci poprowadzić dyskusję:

Dar wiedzy o różnicach w zarządzaniu zwykle posiadają przywódcy, którzy rozpoznają, jak dary innych osób pomogą w wypełnianiu różnych obowiązków podczas służby.

Dar wiedzy o różnych sposobach działania jest widoczny w umiejętności danej osoby w dostrzeganiu różnic pomiędzy faktycznymi darami a działaniem Ducha Świętego i działaniem fałszywych duchów, doktryn czy przykazań.

Dar słowa mądrości nie odnosi się do przykazania znanego jako Słowo Mądrości. Odnosi się do błogosławieństwa mądrości, które przychodzi do tych, co „[proszą] Boga, który szczodrze udziela każdemu” (List Jakuba 1:5).

Dar rozróżniania duchów pozwala osobie rozpoznać lub zrozumieć prawdziwe zamiary oraz ukryte motywacje ludzi. Dar ten pomaga wykryć ukryte zło oraz dostrzec dobro w ludziach.

Dar języków i dar tłumaczenia języków często ujawniają się u misjonarzy, którzy szybko uczą się języków i rozumieją je. Dary te mogą być także udziałem tych, którzy muszą pokonać barierę językową, aby uczyć się i nauczać ewangelii.

Dlaczego mamy starać się o dary duchowe? Jak myślicie, co możemy zrobić, aby się o nie starać? (Pomocne będzie wskazanie, że Pan może ujawnić duchowe dary poprzez błogosławieństwa patriarchalne lub inne błogosławieństwa kapłańskie).
Kiedy widzieliście, jak ktoś otrzymał duchowy dar dla korzyści ludzi?

Poproś uczniów, aby samodzielnie zbadali fragment: Nauki i Przymierza 46:30–33 i wskazali cztery rzeczy, które mamy zrobić, aby korzystać z darów duchowych. (Przykładowe odpowiedzi: powinniśmy prosić, aby wypełniła się wola Boga, działać w imię Jezusa Chrystusa, dziękować za otrzymane błogosławieństwa, oraz stale postępować w cnocie i świętości).

Wyrażaj wdzięczność za dary Ducha oraz za ich wpływ na twoje życie. Dawaj uczniom możliwość, aby czynili to samo. Złóż świadectwo o tym, że Pan pragnie, aby wszyscy ludzie wiedzieli, że są mile widziani w Jego Kościele oraz że są potrzebni.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 46:4. Witanie każdego na spotkaniach kościelnych

Starszy L. Tom Perry z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

„Nasza społeczność świętych nie jest jedną z tych odmawiających przyłączenia się, lecz tą, która pozwala każdemu do niej przystąpić, zbudowaną na fundamencie apostołów i proroków, której kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus. Jest otwarta na nas wszystkich, którzy kochają, doceniają i mają współczucie dla dzieci naszego Ojca w Niebie” („Budując społeczność świętych”, Liahona, lipiec 2001, str. 44).

Nauki i Przymierza 46:11–12. „Każdemu człowiekowi dany jest dar”

Starszy Orson Pratt z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

„Kiedy tylko Duch Święty wstępuje do osoby, nie tylko oczyszcza, uświęca i czyni czystym, ale w miarę, jak osoba ta poddaje się Jego wpływowi, udziela jej daru dla osobistej korzyści i dla pożytku ludzi. Nikt, kto został zrodzony z Ducha i kto pozostaje odpowiednio wierny, nie zostanie pozbawiony duchowego daru […].

Nie każdy członek otrzymuje wszystkie te dary; ale otrzymują je wszyscy członkowie [Kościoła], według woli i mądrości Ducha […]. Niektórzy mogą otrzymać wszystkie te dary, aby je wszystkie zrozumieć i być przygotowanym do rozpoznawania fałszywych darów oraz przewodzić nad całym Kościołem dla pożytku wszystkich. Te dary duchowe są udzielane członkom Kościoła zależnie od ich wierności, warunków, naturalnych zdolności oraz obowiązków i powołań, aby wszyscy mogli być należycie nauczani, utwierdzani, doskonaleni i zbawieni” (Masterful Discourses and Writings of Orson Pratt, wyb. N. B. Lundwall [1946], str. 539–541). (Zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 100).

Nauki i Przymierza 46:11. Wiele jest darów Ducha

Dary duchowe są wymienione w rozdziale: Nauki i Przymierza 46, jak też we fragmentach: I List do Koryntian 12:1–13 oraz Moroni 10:8–18. Nie są to jednak jedyne dary duchowe, które możemy otrzymać. Starszy Bruce R. McConkie, członek Kworum Dwunastu Apostołów, nauczał:

„Dary duchowe są niezliczone i nieskończenie różnorodne. Te, które są wymienione w słowach objawienia, są prostą ilustracją nieograniczonego wylania boskiej łaski, której łaskawy Bóg udziela tym, którzy Go kochają i służą Mu” (A New Witness for the Articles of Faith [1985], str. 371).

Nauki i Przymierza 46:12. „Jedni dostają ten, drudzy inny”

Starszy Marvin J. Ashton z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:

„Pozwólcie mi wyrywkowo wymienić kilka darów, które nie zawsze są oczywiste lub godne uwagi, ale są bardzo ważne […].

Dar pytania; dar słuchania; dar usłyszenia i podporządkowania się cichemu, spokojnemu głosowi; dar zdolności do płaczu; dar unikania sporów; dar bycia zgodnym; dar unikania daremnego powtarzania się; dar szukania tego, co prawe; dar niewydawania sądów; dar szukania przewodnictwa Boga; dar bycia uczniem; dar troszczenia się o innych; dar umiejętności rozważania; dar ofiarowania modlitwy; dar składania silnego świadectwa; oraz dar przyjęcia Ducha Świętego” („There Are Many Gifts” Ensign, listopad 1987, str. 20).