Lekcja 120
Nauki i Przymierza 112
Wprowadzenie
23 lipca 1837 roku Prorok Józef Smith otrzymał objawienie dla Thomasa B. Marsha, który był wówczas Prezydentem Kworum Dwunastu Apostołów. W tym objawieniu, które zapisane jest w rozdziale: Nauki i Przymierza 112, Pan udzielił instrukcji dotyczących obowiązków Kworum Dwunastu Apostołów.
Propozycje dotyczące nauczania
Nauki i Przymierza 112:1–13
Pan udziela rad i obiecuje błogosławieństwa Thomasowi B. Marshowi
Napisz na tablicy następujące słowa: złość, frustracja, obrażanie się, zazdrość. Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, kiedy doświadczyli tego rodzaju uczuć.
Poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos poniższą historię. Niech reszta uczniów przysłucha się, w jakiej sytuacji znalazł się Thomas B. Marsh, która mogła wywołać w nim zapisane na tablicy uczucia.
Wkrótce po swoim powołaniu na Apostoła w 1835 roku Thomas B. Marsh został wyznaczony na Prezydenta Kworum Dwunastu Apostołów. Wiosną 1837 roku Prezydent Marsh dowiedział się, że jeden z Dwunastu Apostołów, Starszy Parley P. Pratt, nie skonsultowawszy się z nim wcześniej, planuje wyjechać na misję do Anglii. Prezydent Marsh, który przebywał w Missouri, napisał do Starszego Pratta i pozostałych członków Kworum Dwunastu i zaprosił ich, aby spotkali się z nim w Kirtland w Ohio 24 lipca 1837 roku, żeby mogli być jednomyślni w kwestii swoich planów misyjnych. Jednak na miesiąc przed tym spotkaniem dwaj inni członkowie Kworum Dwunastu — Starsi Heber C. Kimball i Orson Hyde — wyjechali do Anglii po otrzymaniu powołania od Proroka Józefa Smitha. Prezydent Marsh był wyraźnie zdenerwowany tym, że członkowie Kworum Dwunastu rozpoczęli głoszenie ewangelii w Anglii bez jego wiedzy.
-
Co Prezydent Marsh mógł uczynić w tej sytuacji, żeby uniknąć wypisanych na tablicy uczuć? Jakie niebezpieczeństwa czyhają na nas, jeśli pozwolimy, aby te uczucia zawładnęły naszymi myślami i czynami?
Wyjaśnij, że Prezydent Marsh zwrócił się ze swoimi wątpliwościami po radę do Proroka Józefa Smitha. W odpowiedzi Pan dał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 112.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 112:1–3. Poproś jedną połowę klasy, aby wyszukała przestróg, jakich Pan udzielił Prezydentowi Thomasowi B. Marshowi. Drugą połowę zaś, aby odnalazła, co dobrego, zdaniem Pana, uczynił Prezydent Marsh. (Zanim uczniowie zaczną czytać, możesz wyjaśnić, że słowo ukorzyć się w wersecie 3. oznacza, że Prezydent Marsh uniżył się przed Panem).
-
Jakie przestrogi Pan dał Thomasowi B. Marshowi?
-
Jakich dobrych uczynków dokonał Prezydent Marsh według słów Pana?
Wyjaśnij, że Pan udzielił Prezydentowi Marshowi dalszych rad i objawił niektóre z błogosławieństw, jakie Prezydent Marsh mógł otrzymać za swą wierność. Poproś kilkoro uczniów, aby na zmianę czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 112:4–10. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają obietnice, które Pan dał Thomasowi B. Marshowi. Możesz poprosić jednego z uczniów, aby zapisywał te obietnice na tablicy, kiedy reszta klasy będzie je wymieniać.
-
W jaki sposób opisalibyście własnymi słowami nauki Pana znajdujące się w wersecie 10.? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli będziemy pokorni, Pan nas poprowadzi i odpowie na nasze modlitwy).
-
Jak myślicie, dlaczego pokora pomaga nam otrzymać wskazówki od Pana?
-
W jakich sytuacjach czuliście się prowadzeni przez Pana po tym, jak okazaliście pokorę?
Wyjaśnij, że kiedy Pan dał to objawienie w lipcu 1837 roku, w Kościele panowały brak jedności, spory i odstępstwo. Duma i chciwość sprawiły, że niektórzy członkowie Kościoła otwarcie krytykowali Proroka Józefa Smitha i podważali jego autorytet. Niektórzy członkowie Kościoła, w tym również niektórzy członkowie Kworum Dwunastu Apostołów, próbowali nawet usunąć Józefa Smitha z urzędu Prezydenta Kościoła.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 112:11–13. Niech pozostali śledzą tekst w swoich pismach i wyszukają, co Pan nakazał uczynić Prezydentowi Marshowi, aby pomóc członkom Kworum Dwunastu Apostołów, którzy zmagali się z trudnościami. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
Nauki i Przymierza 112:14–34
Pan naucza Thomasa B. Marsha, co należy do obowiązków Dwunastu Apostołów
Zwróć uwagę uczniów na to, że Pan powierzył Prezydentowi Thomasowi B. Marshowi wiele ważnych obowiązków. Napisz na tablicy następujące pytanie: Co może wam pomóc zachować pokorę, kiedy powierza się wam ważne obowiązki lub gdy zbieracie pochwały? Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym pytaniem.
Wyjaśnij, że Pan pomógł Thomasowi B. Marshowi zrozumieć wagę jego obowiązków jako Prezydenta Kworum Dwunastu Apostołów, przypominając mu tym samym, żeby był pokorny. Narysuj na tablicy poniższą tabelę lub rozdaj uczniom jej kopie. Poproś ich, aby przeczytali wypisane w niej wersety i uzupełnili ją w parach (lub całą klasą).
|
Zwroty podkreślające znaczenie obowiązków Prezydenta Marsha i Kworum Dwunastu Apostołów | |
|
Zwroty przypominające Prezydentowi Marshowi i Kworum Dwunastu Apostołów, że muszą być pokorni |
Po upływie wyznaczonego czasu, zadaj następujące pytania:
-
Jakie znaleźliście zwroty, które podkreślają znaczenie obowiązków Prezydenta Marsha?
-
Jakie klucze, według wersetów 16–17, posiada Prezydent Kworum Dwunastu Apostołów? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Prezydent Kworum Dwunastu Apostołów posiada klucze kierowania pracą Dwunastu w głoszeniu ewangelii wszystkim narodom).
-
Czego Pan nauczył Thomasa B. Marsha w wersetach 30–32 na temat kluczy kapłaństwa, które były w jego posiadaniu? (Uczniowie mogą rozpoznać wiele zasad, ale upewnij się, że będzie wśród nich ta: Klucze kapłaństwa zostały przywrócone po raz ostatni w dyspensacji pełni czasów. Możesz pokrótce przypomnieć uczniom znaczenie słowa dyspensacja [zob. Guide to the Scriptures, „Dispensation”]).
-
Jakie znaleźliście zwroty, które przypominały Thomasowi B. Marshowi o potrzebie bycia pokornym?
-
Czego słowa Pana znajdujące się w wersetach 15. i 30. uczą nas na temat tego, jaki związek miały obowiązki Thomasa B. Marsha jako Prezydenta Kworum Dwunastu Apostołów z obowiązkami Józefa Smitha jako Prezydenta Kościoła?
Aby uczniowie zrozumieli, że Thomasowi B. Marshowi trudno było zastosować się do rad, które otrzymał w tym objawieniu, poproś jednego z nich, aby przeczytał następujący akapit:
Niedługo po otrzymaniu objawienia zapisanego w rozdziale: Nauki i Przymierza 112 Thomas B. Marsh powiedział Siostrze Vilate Kimball, że jej mąż, Starszy Heber C. Kimball, nie odniesie sukcesu na misji w Anglii. Prezydent Marsh najwyraźniej uważał, że ponieważ głoszenie ewangelii za granicą zaliczało się do jego obowiązków, drzwi pracy misjonarskiej w Anglii nie mogły zostać otwarte, dopóki on sam tam kogoś nie pośle lub nie pojedzie tam osobiście.
-
W jaki sposób wydarzenie to wskazuje, że Prezydentowi Marshowi trudno było pozostać pokornym?
Wskaż na zapisane na tablicy pytanie. Poproś uczniów, aby na nie odpowiedzieli. W trakcie dyskusji możesz użyć następującej wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium:
„Nie odkrywamy pokory, myśląc źle o sobie; odkrywamy pokorę, myśląc mniej o sobie. Pojawia się, kiedy zabieramy się do pracy, przyjmując postawę służenia Bogu i naszym bliźnim […].
W chwili, gdy przestajemy obsesyjnie zajmować się sobą i zatracamy się w służbie, nasza duma słabnie i zaczyna obumierać” („Duma i kapłaństwo”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 58).
Przypomnij uczniom o błogosławieństwach, jakie Pan obiecał Prezydentowi Marshowi (zob. NiP 112:4–10). Być może poprosiłeś już jednego z uczniów o wypisanie tych błogosławieństw na tablicy. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 112:34. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali, co Prezydent Marsh musiał uczynić, aby otrzymać te błogosławieństwa. Niech opowiedzą o tym, co znaleźli. Następnie napisz na tablicy następującą zasadę: Musimy być wierni, abyśmy mogli uzyskać obiecane przez Pana błogosławieństwa.
Aby przybliżyć uczniom tę zasadę, przeczytaj lub streść historię o tym, jak Thomas B. Marsh odszedł od Kościoła i jak do niego powrócił:
Prezydent Marsh stosował się przez jakiś czas do otrzymanych rad. Starał się wzmocnić Kościół i popierać Józefa Smitha. Wkrótce jednak znów powrócił do poddawania w wątpliwość tego, w jaki sposób prowadzony był Kościół. Uczucia te zbiegły się z problemami wynikającymi ze sporów pomiędzy nieposłusznymi i agresywnymi członkami Kościoła a ich sąsiadami w Missouri. We wrześniu 1838 roku, kiedy Thomas znajdował się pod wpływem ducha odstępstwa, jego żona, Elizabeth, stała się stroną pewnego konfliktu. Ustaliła z inną kobietą — a obie były członkiniami Kościoła — że będą regularnie wymieniać się mlekiem, żeby miały go wystarczająco dużo do produkcji sera, ale Siostra Marsh została oskarżona o niedotrzymanie umowy i o to, że zachowywała dla siebie część mleka, która była najbogatsza w śmietanę. Sprawa ta była wielokrotnie przedstawiana przywódcom Kościoła. Przedstawiono ją nawet Pierwszemu Prezydium. Za każdym razem dochodzono do wniosku, że wina leży po stronie Siostry Marsh. Prezydent Marsh był zły i niezadowolony z tych decyzji (zob. George A. Smith, „Discourse”, Deseret News, 16 kwietnia 1856, str. 44). Chociaż te okoliczności nie doprowadziły go do wystąpienia z Kościoła, wzmogły pozostałe gnębiące go frustracje. Stał się jeszcze bardziej krytyczny wobec innych przywódców Kościoła i w końcu obrócił się przeciwko świętym. Wspominał później: „Byłem zazdrosny o Proroka […] i przeoczyłem wszystko, co było właściwe, cały czas poświęcając na szukanie zła” („Remarks”, Deseret News, 16 września 1857, str. 220).
W październiku 1838 roku Thomas B. Marsh złożył pod przysięgą w sądzie zeznanie, że Józef Smith i święci w dniach ostatnich są wrogo nastawieni do stanu Missouri. Jego oświadczenie przyczyniło się do tego, że rząd wydał rozkaz eksterminacji, w którego wyniku ponad 15 000 świętych zostało wypędzonych ze swoich domów w Missouri.
Osiemnaście lat po wystąpieniu z Kościoła Thomas B. Marsh napisał pełen pokory list do Prezydenta Hebera C. Kimballa z Pierwszego Prezydium, prosząc go o wybaczenie i pozwolenie na ponowne przystąpienie do Kościoła. Wyjaśnił, że wyciągnął wnioski ze swoich błędów: „Pan bardzo dobrze poradził sobie beze mnie i niczego nie stracił na tym, że wypadłem z szeregów; ale ileż ja utraciłem?!” (list napisany przez Thomasa B. Marsha do Hebera C. Kimballa, 5 maja 1857, Brigham Young Collection, Church History Library, cytowane w: Kay Darowski, „The Faith and Fall of Thomas Marsh”, Revelations in Context, strona internetowa: history.lds.org).
Odnieś się do zasady na tablicy. Wyjaśnij, że Thomas B. Marsh został w pełni przyjęty do wspólnoty Kościoła. Ponieważ jednak nie zastosował się do rady Pana, żeby się ukorzyć, i nie był wierny w urzędzie Prezydenta Kworum Dwunastu Apostołów, nie otrzymał błogosławieństw wymienionych we fragmencie: Nauki i Przymierza 112:4–10.
Poproś kilkoro uczniów, aby podsumowali, czego nauczyli się podczas dzisiejszej lekcji. Zachęć ich, aby wybrali jeden sposób, w jaki mogą być bardziej pokorni i wierni i wyznaczyli sobie cel, dzięki któremu będą mogli nad tym pracować.
Komentarz i tło historyczne
Nauki i Przymierza 112:30. „[Pierwsze Prezydium] […] [jest wyznaczone], aby wam [było] doradcami i przywódcami”
Każdy członek Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów dzierży klucze królestwa. Prezydent Kworum Dwunastu Apostołów posiada również klucze, czyli upoważnienie, do kierowania pracą Dwunastu w głoszeniu ewangelii wśród wszystkich narodów ziemi (zob. NiP 112:16). Prezydent Kworum Dwunastu i Apostołowie używają tych kluczy jedynie pod kierownictwem Prezydenta Kościoła i jego doradców w Pierwszym Prezydium. Dlatego Pan napomniał Thomasa B. Marsha i innych członków Kworum Dwunastu Apostołów, aby uznali upoważnienie Józefa Smitha, by im przewodniczyć (zob. NiP 112:15–20). To właśnie ze względu na owo upoważnienie do przewodniczenia Józef Smith posiadał jako Prezydent Kościoła upoważnienie do powołania dwóch członków Kworum Dwunastu — Hebera C. Kimballa i Orsona Hyde’a — na misje do Anglii, choć to Thomas B. Marsh, jako Prezydent Kworum Dwunastu Apostołów, posiadał klucze do kierowania pracą Dwunastu w zakresie głoszenia ewangelii.