Lekcja 18
Nauki i Przymierza 11–12
Wprowadzenie
Wkrótce po przywróceniu Kapłaństwa Aarona w maju 1829 r. dwóch mężczyzn odwiedziło Proroka Józefa Smitha w Harmony w stanie Pensylwania. Byli to: Hyrum, brat Józefa, oraz Joseph Knight sen., którzy wyrazili pragnienie służenia Bogu i pomocy w Przywróceniu ewangelii. Rozdział: Nauki i Przymierza 11 zawiera objawienie Pana skierowane do Hyruma Smitha odnośnie do jego roli w ustanowieniu sprawy Syjonu. Rozdział: Nauki i Przymierza 12 zawiera objawienie Pana skierowane do Josepha Knighta sen., także dotyczące jego roli w ustanowieniu sprawy Syjonu.
Propozycje dotyczące nauczania
Nauki i Przymierza 11:1–14
Hyrum Smith dowiaduje się, w jaki sposób może pomóc ustanowić sprawę Syjonu
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, kiedy pragnęli przyłączyć się lub wziąć udział w pożytecznym zajęciu lub inicjatywie bądź sprawie, np. planowaniu spotkania towarzyskiego w Kościele, służeniu osobie w potrzebie, lub w byciu aktywnym członkiem w szkolnym klubie albo organizacji.
-
Co musieliście zrobić, aby wziąć udział w tym zajęciu lub sprawie? (Uczniowie mogą wymienić następujące czynności: wpisanie się na listę, uzupełnienie dokumentów, rozmowę z osobą odpowiedzialną za dane zajęcie lub inne czynności świadczące o pragnieniu wzięcia udziału).
Poproś uczniów o przeczytanie nagłówków do rozdziałów: Nauki i Przymierza 11 oraz 12 i odszukanie imion dwóch osób, które pragnęły wziąć udział w Pańskim dziele. Następnie poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentów: Nauki i Przymierza 11:27 oraz 12:7 i odszukanie, kogo jeszcze Pan zaprosił do pomocy w Jego dziele.
-
Kogo jeszcze Pan zaprosił do pomocy w Jego dziele? (Wszystkich, którzy pragną Mu pomagać).
Aby pomóc uczniom w zrozumieniu tła historycznego rozdziału: Nauki i Przymierza 11, wyjaśnij, że objawienie z tego rozdziału było skierowane do Hyruma Smitha, który przybył z Palmyry w stanie Nowy Jork do Harmony w stanie Pensylwania, by odwiedzić swojego brata, Józefa. Hyrum prawdopodobnie wiedział o ostatnich wydarzeniach, takich jak postęp w tłumaczeniu Księgi Mormona. Pragnął wiedzieć, jak mógłby pomóc Józefowi w wypełnianiu dzieła Pana. Józef zwrócił się w tej sprawie do Pana i otrzymał to objawienie. (Aby pomóc uczniom w zrozumieniu, jak ważne jest posiadanie pragnienia, by brać udział w dziele Pana, możesz zaproponować, aby podkreślili następujące słowa [użyte w różnych formach]: pragnie, pragniesz oraz prosić w wersetach: Nauki i Przymierza 11:3, 8, 10, 14, 17, 21, 27).
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 11:5–9. Poproś połowę klasy, aby wskazała na błogosławieństwa, które Pan obiecał Hyrumowi. Poproś drugą połowę klasy, aby odszukała, co musiał uczynić Hyrum, aby otrzymać te błogosławieństwa. (Podczas gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz wyjaśnić, że „tajemnice Boga” [NiP 11:7] to duchowe prawdy, które mogą być poznane jedynie przez objawienie).
-
Jakich prawd możemy się nauczyć z wersetu: Nauki i Przymierza 11:8 na temat pragnienia, by brać udział w dziele Pana? (Podczas gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, podkreśl następujące prawdy: (1) Możemy otrzymać błogosławieństwa od Boga według naszych prawych pragnień. (2) Jeśli pragniemy brać udział w dziele Boga, stajemy się narzędziem w dokonaniu „mnogiego dobra”).
Zapisz na tablicy następujące pytanie: Co mogę uczynić, aby „stać się narzędziem w dokonaniu mnogiego dobra” w moim pokoleniu?.
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety: Nauki i Przymierza 11:10–14. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają radę, jakiej Pan udzielił Hyrumowi, by pomóc mu w dokonaniu „mnogiego dobra”. Gdy uczniowie skończą czytać, poproś kilku z nich, aby zapisali pod znajdującym się na tablicy pytaniem to, co odnaleźli. Możesz zasugerować uczniom, aby przepisali tę listę do swoich notatników lub dzienników do studiowania. (Uczniowie będą mieli okazję dopisać kolejne punkty do tej listy w dalszej części lekcji).
-
Jak myślicie, co to znaczy zaufać Duchowi?
-
W jaki sposób można rozpoznać wpływ Ducha, zgodnie z fragmentem: Nauki i Przymierza 11:12–13? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następujące prawdy: (1) Duch Pana wiedzie nas do czynienia dobra, pokory i sprawiedliwego osądu. (2) Duch oświeca nasz umysł i napełnia radością duszę).
Kiedy omawiasz te prawdy, możesz zachęcić uczniów, aby zapoznali się z treścią fragmentu do opanowania: Nauki i Przymierza 8:2–3. Możesz także zachęcić uczniów, by zapisali odsyłacz do tego fragmentu na marginesie swoich pism świętych obok wersetu: Nauki i Przymierza 11:12–14.
-
Jakie są niektóre ze sposobów, w jakie Duch może wywrzeć wpływ na nasze umysły i serca, zgodnie z fragmentem: Nauki i Przymierza 11:12–13?
-
Czy kiedykolwiek odczuwaliście wpływ Ducha na jeden z tych sposobów? Jak to doświadczenie skłoniło was do „czynienia dobra”?
Nauki i Przymierza 11:15–30
Pan nakazuje Hyrumowi Smithowi, aby przygotował się do powołania nauczania ewangelii
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 11:15–16. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, do czego Hyrum Smith miał się przygotować, wedle woli Pana. Pomóż uczniom zrozumieć, że Pan przykazał Hyrumowi, aby nie nauczał, dopóki nie zostanie do tego powołany.
-
Dlaczego, według tych wersetów Hyrum Smith miał „[poczekać] jeszcze trochę”, aż zostanie powołany do nauczania ewangelii? (Możesz wyjaśnić, że wyrażenie: „aż będziesz miał moje słowo, moją opokę, mój kościół i moją ewangelię” odnosi się do tego, że w tamtym okresie Kościół nie był jeszcze zorganizowany, a Księga Mormona nie została jeszcze opublikowana).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 11:17–20, a pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, co Pan powiedział, że Hyrum musiał uczynić, by skutecznie nauczać ewangelii. Możesz dopisać odpowiedzi uczniów do listy znajdującej się na tablicy. Możesz także poprosić uczniów, aby to oni zapisali swoje odpowiedzi.
-
Jak myślicie, co to znaczy „[trwać] przy [Panu] całym swoim sercem”? (Możesz wyjaśnić, że w tym kontekście słowo trwać oznacza stosowanie się do czegoś usilnie i niezachwianie).
-
Jakie wyrażenie powtarza się w wersetach: Nauki i Przymierza 11:18 oraz 20.? (Możesz także wskazać na to, że wyrażenie „zachowuj (przestrzegaj) moje przykazania” pojawia się również w wersetach 6. i 9.).
Napisz na tablicy następującą zasadę: Przestrzeganie przykazań przygotowuje nas duchowo do udziału w dziele Pana.
-
W jaki sposób przestrzeganie przykazań dzisiaj pomoże wam przygotować się do służby misjonarskiej, małżeństwa lub służby w Kościele w latach, które nadejdą?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 11:21–22. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co jeszcze musiał uczynić Hyrum, aby skutecznie nauczać ewangelii.
-
Co Pan przykazał uczynić Hyrumowi, by ten mógł głosić Jego słowo ludziom? (Możesz dopisać do listy znajdującej się na tablicy wyrażenie: Studiowanie pism świętych).
-
Jaka jest różnica między studiowaniem pism świętych, aby poznać słowo Boga, a jedynie ich czytaniem?
-
Co Pan obiecał Hyrumowi i innym, którzy postępują zgodnie ze wzorcem wskazanym we fragmencie: Nauki i Przymierza 11:21–22? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Ci, którzy studiują słowa Pana, otrzymają Jego Ducha oraz moc, aby przekonywać innych ludzi o prawdzie ewangelii).
Nauki i Przymierza 12
Pan radzi Josephowi Knightowi, w jaki sposób ustanowić sprawę Syjonu
Wymień imiona kilku znanych osobistości. Zapytaj uczniów, czy kiedykolwiek o nich słyszeli i krótko omów, dlaczego te osoby są sławne. Następnie zapytaj, czy kiedykolwiek usłyszeli o Josephie Knighcie sen.
-
Pomyślcie o osobach z waszych okręgów lub gmin, które służą wiernie i bez rozgłosu. W jaki sposób pomagają budować królestwo Boga?
Aby przekazać uczniom informacje o Josephie Knighcie sen. oraz wkładzie, jaki miał w Przywrócenie ewangelii, poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wprowadzenia do rozdziału: Nauki i Przymierza 12. Wyjaśnij, że Joseph Knight sen. nie jest dobrze znany przez współczesne pokolenie, ale wsparł on Proroka Józefa Smitha podczas niezmiernie ważnego procesu tłumaczenia Księgi Mormona, zaopatrując go w jedzenie i inne potrzebne rzeczy. Rozdział: Nauki i Przymierza 12 zawiera objawienie, które Pan dał Józefowi Smithowi w maju 1829 r., a które było skierowane do Josepha Knighta sen. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 12:6–8. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i wskażą na prawe cechy charakteru, którymi powinny odznaczać się osoby pragnące pomagać w dziele Pana.
-
Jakich cech charakteru, zgodnie z wersetem: Nauki i Przymierza 12:8, Pan wymaga od tych, którzy pragną pomagać w Jego dziele?
-
W jaki sposób rozwijacie te cechy w swoim życiu?
Powiedz uczniom, że Joseph Knight sen. konsekwentnie pracował nad rozwinięciem w sobie tych cech. Udzielił on doczesnego i duchowego wsparcia Józefowi Smithowi podczas całej jego posługi. Wiele lat po tym, jak Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 12, napisał następujące słowa na temat wierności, jaką wykazał się Joseph Knight:
„Joseph Knight sen. […] był wierny i prawy, uczciwy i przykładny, cnotliwy i uprzejmy, nigdy nie zbaczał z wyznaczonego kursu […]. Jest on prawym człowiekiem” (History of the Church, 5:124).
W celu zachęcenia uczniów, aby rozważyli i zastosowali w swoim życiu to, czego się dzisiaj nauczyli, zachęć kilkoro z nich, aby opowiedzieli, w jaki sposób dokończyliby to wyrażenie: „Aby pomóc Panu w wypełnieniu Jego dzieła, będę…”.
Na zakończenie możesz powiedzieć, w jaki sposób sam uzupełniłbyś to zdanie.
Komentarz i tło historyczne
Nauki i Przymierza 11:2. Słowo Boga jest „ostrzejsze niż dwusieczny miecz”
Starszy Orson Pratt z Kworum Dwunastu Apostołów opisał moc, jaką ma słowo Boże:
„Przesłanie prostej prawdy, kiedy pochodzi od Boga — udzielone w oparciu o niebiańskie upoważnienie, przez natchnione z niebios sługi — przenika umysł jak ostry dwusieczny miecz. Przecina głęboko zakorzenione uprzedzenia, mocno przytwierdzone ścięgna starożytnych błędnych zamysłów i tradycji, które ze względu na czas, jaki upłynął, zostały uznane za święte, a ludzki rozum nadał im miano powszechnych. Odcina z niepodważalną dokładnością prawdę od fałszu — oddziela doktrynę Chrystusa od nauk człowieka; niweluje z najdoskonalszą łatwością każdy naukowy argument, jaki ludzki rozum może wysunąć przeciwko tej prawdzie. Opinie, przekonania wymyślone przez ludzi, którym brak natchnienia i doktryny wywodzące się ze szkół boskości, wszystko znika jak poranna rosa — wszystko traci na ważności, kiedy zostanie przyrównane do przesłania otrzymanego prosto z nieba” („Divine Authority — or was Joseph Smith Sent of God?”, Orson Pratt’s Works on the Doctrines of the Gospel [1945], 1:1).
Nauki i Przymierza 11:9. Co to znaczy „[głosić] tylko pokutę temu pokoleniu”?
Prezydent Joseph Fielding Smith powiedział:
„Kiedy Pan wzywa Swoje sługi, aby głosili tylko pokutę, nie oznacza to, że nie mogą głosić o chrzcie i wzywać ludzi do przestrzegania przykazań Pana. On chce, aby wszystko, co mówią i czynią, odbywało się w duchu doprowadzenia ludzi do pokuty. Każdy misjonarz, który nie wypełnia swej posługi w ten właśnie sposób, opuszcza się w swoich obowiązkach” (Church History and Modern Revelation, 2 tom [1953], 1:57).
Leksykon Oddani wierze podaje następującą informację o pokucie:
„Pokuta jest jedną z pierwszych zasad ewangelii (zob. Zasady Wiary 1:4). Jest niezbędna dla twego szczęścia w tym życiu i przez całą wieczność. Pokuta jest czymś więcej niż zwyczajnym przyznaniem się do niewłaściwych uczynków. Jest przemianą umysłu i serca, która daje ci nowe spojrzenie na Boga, na siebie i na świat. Oznacza ona odwrócenie się od grzechu i zwrócenie się do Boga z prośbą o wybaczenie. Powoduje ją miłość do Boga i szczere pragnienie przestrzegania Jego przykazań” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 107).
Nauki i Przymierza 11:25. „Nie zapieraj się ducha objawienia”
Prezydent Joseph Fielding Smith wyjaśnił, że ta rada, dana Hyrumowi Smithowi, to „dobra rada dla nas wszystkich. Są członkowie w Kościele, którzy wydają się narzekać, ponieważ Pan nie daje objawień, które mogłyby zostać dołączone do Nauk i Przymierzy tak, jak na początku, i pytają, dlaczego objawienia ustały. Zazwyczaj jest tak, że ci krytycy nie są wierni w przestrzeganiu przykazań, które Pan dał, są zaślepieni i nie dostrzegają faktu, że objawienie i kierownictwo Pana jest stale obecne w Kościele. Każdy, kto posiada ducha rozeznania, nie omieszka dostrzec ręki Boga, która prowadzi lud Pana od samego początku oraz kierownictwa, które jest dostępne dzisiaj tak samo jak za dawnych czasów dla wszystkich osób, które są pokorne i mają skruszonego ducha (zob. Jakub 4:8)” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 1:57; zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, 2 wyd. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 26).