W pierwszej części wizji, jaka ukazała się Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi 16 lutego 1832 roku, zobaczyli oni chwałę Jezusa Chrystusa i złożyli o Nim świadectwo. Ujrzeli Szatana wygnanego w preegzystencji sprzed obecności Boga za bunt. Zobaczyli synów zatracenia i poznali wieczne konsekwencje, które czekają tych, którzy decydują się podążać za Szatanem.
Józef Smith i Sidney Rigdon widzą Ojca w Niebie i Jezusa Chrystusa
Jako hymn na rozpoczęcie zaśpiewajcie „Ja wiem, że żyje Zbawiciel mój” (Hymny, nr 71). Słowa tej pieśni mogą pomóc uczniom poczuć moc prawd, które będą dzisiaj poznawać.
Rozpocznij lekcję od poproszenia uczniów, by rozważyli następującą sytuację: Jesteście na zajęciach w szkole. Wasz nauczyciel rozpoczyna dyskusję na temat religii na świecie. Pyta, czy są w klasie chrześcijanie, którzy chcieliby opowiedzieć o swej wierze w Jezusa Chrystusa.
Co byście w tej sytuacji powiedzieli? W co wierzycie i co wiecie na temat Jezusa Chrystusa?
Zachęć uczniów, by spojrzeli na otrzymany podczas poprzedniej lekcji schemat, który pokazuje zarys wizji zapisanej w rozdziale: Nauki i Przymierza 76. Wyjaśnij, że na dzisiejszej lekcji będą się uczyć o trzech pierwszych częściach wizji Józefa Smitha i Sidneya Rigdona. W pierwszej ujrzeli oni Ojca i Syna w blasku chwały. Zapisz na tablicy następujące trzy nagłówki:
Co zobaczyli Co usłyszeli Czego się dowiedzieli
Poproś uczniów, aby zapisali je w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania. Następnie poproś, by po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 76:20–24 i wypisali z nich słowa i wyrażenia, umieszczając je pod właściwymi nagłówkami. Po upływie wyznaczonego czasu poproś jednego z uczniów, aby podszedł do tablicy i służył jako skryba. Niech uczniowie opowiedzą, jakie słowa i wyrażenia znaleźli dla pierwszych dwóch nagłówków, a skryba niech zapisze je we właściwym miejscu.
Jakich doktryn wersety te uczą na temat Jezusa Chrystusa? (Poproś skrybę, by notował odpowiedzi klasy pod nagłówkiem Czego się dowiedzieli).
Przykładowe doktryny, jakie mogą rozpoznać uczniowie to: Jezus Chrystus jest żyjącą, pełną chwały istotą, Ojciec w Niebie i Jezus Chrystus są odrębnymi istotami, Jezus Chrystus jest Jednorodzonym Synem Ojca, Jezus Chrystus jest Stworzycielem tego i innych światów oraz jesteśmy rodzonymi synami i córkami Boga.
Pomóż uczniom przygotować się do podzielenia się ich uczuciami i świadectwami na temat prawd, które odnaleźli w wersetach 20–24, prosząc ich, by w swych notatnikach lub dziennikach do studiowania odpowiedzieli na jedno z następujących pytań (napisz pytania na tablicy):
Za które z tych prawd jesteś szczególnie wdzięczny i dlaczego?
O których z tych doktryn możesz złożyć świadectwo? Skąd wiesz, że to prawda?
Dokończ zdanie: O Jezusie Chrystusie wiem, że…
Po upływie wyznaczonego czasu poproś jednego z uczniów o odczytanie świadectwa Józefa Smitha i Sidneya Rigdona, które znajduje się w: NiP 76:22. Następnie zachęć wszystkich, którzy będą chętni, by podzielili się własnymi uczuciami i świadectwami o zmartwychwstałym Zbawicielu. Możesz także złożyć swoje własne świadectwo o Zbawicielu.
Józef Smith i Sidney Rigdon doznają wizji upadku Lucyfera
Jeśli to możliwe, rozdaj uczniom egzemplarze testu: prawda czy fałsz lub napisz go na tablicy. Powiedz, by napisali, czy dane stwierdzenie jest prawdziwe czy fałszywe.
____1. Szatan był znany pod imieniem Lucyfer.
____2. Szatan był duchem, który miał władzę w obliczu Boga.
____3. Sprzeciwienie się Ojcu w Niebie i Jezusowi Chrystusowi nie było zamiarem Szatana.
____4. Niebiosa się radowały, kiedy Szatan został wypędzony.
____5. Szatan prowadzi wojnę przeciwko świętym Boga.
Kiedy uczniowie wypełnią test, wyjaśnij, że fragment: Nauki i Przymierza 76:25–29 opisuje wizję upadku Lucyfera, jaką ujrzeli Józef Smith i Sidney Rigdon. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali te wersety i w oparciu o nie poprawili swoje odpowiedzi. Kiedy to zrobią, omówcie wspólnie każde zdanie. Poproś uczniów, aby wyjaśniali swe odpowiedzi, korzystając ze zdobytej wiedzy. Zdanie 1. jest prawdziwe (zob. NiP 76:26). Zdanie 2. również jest prawdziwe (zob. NiP 76:25–27). Możesz wyjaśnić, że imię Lucyfer oznacza niosący światło lub jaśniejący. Jest on także znany jako „syn poranka” (zob. Bible Dictionary, „Lucifer”; Guide to the Scriptures, „Lucifer”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
Kiedy uczniowie będą wyjaśniać swe odpowiedzi do zdania 3., które jest fałszywe (zob. NiP 76:25, 28), wyjaśnij im, że Szatan się zbuntował. Pragnął zrzucić z tronu Ojca Niebieskiego oraz przejąć Jego moc, królestwo i chwałę.
Co werset 25. mówi nam o skutkach buntu Lucyfera przeciwko Ojcu Niebieskiemu i Jezusowi Chrystusowi? (Możesz poprosić uczniów, aby na marginesie swoich pism, obok wersetu 25., zapisali następującą doktrynę: W preegzystencji Lucyfer zbuntował się przeciwko Ojcu Niebieskiemu i Jezusowi Chrystusowi i został wypędzony).
Kiedy uczniowie uzasadnią swoje odpowiedzi do zdania 4., które jest fałszywe (zob. NiP 76:26), wyjaśnij, że Zatracenie — tytuł nadany Lucyferowi — oznacza zniszczenie i zagładę.
Podczas omawiania odpowiedzi uczniów do zdania 5., które jest prawdziwe (zob. NiP 76:29), możesz poprosić ich, aby zaznaczyli w wersecie 29. wyrażenie, które uczy, że Szatan prowadzi wojnę przeciwko świętym Boga.
Kiedy zaczęła się ta wojna z Szatanem? (Zanim przyszliśmy na ten świat). Jakie słowa z wersetu 29. wskazują na to, że wojna, która rozpoczęła się w niebie, nadal trwa? (Słowa czyni i okrąża są w czasie teraźniejszym). (Możesz wyjaśnić, że słowo „okrąża” oznacza tu „osacza ze wszystkich stron”).
W jaki sposób Szatan toczy walkę ze świętymi Boga w dzisiejszych czasach?
Józef Smith i Sidney Rigdon mają wizję cierpienia synów zatracenia
Kim jest zdrajca podczas wojny?
Poproś uczniów, aby przejrzeli wersety: Nauki i Przymierza 76:30–32 i odszukali, kim są zdrajcy Zbawiciela, których Pan ukazał w wizji Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 76:30–35. Niech reszta klasy śledzi tekst w swoich pismach, szukając wyborów, które doprowadziły tych ludzi do tego, że stali się synami zatracenia.
Jakie wybory prowadzą do stania się synem zatracenia? (Decyzja, by podążać za Szatanem, zaprzeczenie prawdzie i zaparcie się mocy Boga po tym, jak się ją poznało [zob. NiP 76:31], wyparcie się Ducha Świętego po tym, jak się go przyjęło i wyparcie się Zbawiciela [zob. NiP 76:35]).
Czasem uczniowie martwią się, że ich bliscy, którzy stali się mniej aktywni w ewangelii, są synami zatracenia. Wyjaśnij, że termin synowie zatracenia nie odnosi się do członków Kościoła, którzy kiedyś mieli żywe świadectwo prawdy, lecz później stali się nieaktywni i przestali przestrzegać zasad ewangelii. Synowie zatracenia popełniają niewybaczalny grzech, jakim jest zaprzeczanie Duchowi Świętemu.
Prezydent Spencer W. Kimball nauczał:
Obraz
Prezydent Spencer W. Kimball
„Grzech przeciwko Duchowi Świętemu wymaga takiego poznania, że możliwość jego popełnienia jest całkowicie poza zasięgiem szeregowego członka” (The Miracle of Forgiveness [1969], str. 123).
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 76:36–38, 44–49. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali, w jakim stanie znajdują się synowie zatracenia.
Jak opisalibyście cierpienie, jakiego synowie zatracenia doświadczą w wieczności?
Czego dowiadujemy się z wersetu 37. o tym, jakiego rodzaju śmierci doświadczą jedynie synowie zatracenia?
Wyjaśnij, że synowie zatracenia nie zostaną odkupieni od drugiej śmierci duchowej, a po swym zmartwychwstaniu nie odziedziczą królestwa chwały. Zamiast tego, będą cierpieć przez wieczność.
Zwróć uwagę, że w połowie wizji o synach zatracenia, Józef Smith i Sidney Rigdon poznali pełną nadziei prawdę. Aby pomóc uczniom ją rozpoznać, poproś ich, aby opowiedzieli, jaką najlepszą wiadomość usłyszeli w zeszłym tygodniu. (Możesz przynieść na zajęcia kilka przykładów dobrych wiadomości z gazet lub innych źródeł). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 76:39–43, a pozostałych o śledzenie tekstu w swoich pismach i odszukanie dobrej wieści, jaką otrzymał świat.
Jaką dobrą nowinę otrzymał świat? (Możesz wyjaśnić, że słowo ewangelia oznacza dosłownie „dobra nowina”).
Aby pomóc uczniom rozpoznać doktryny nauczane w wersetach: Nauki i Przymierza 76:39–43, poproś ich, aby w notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali tytuł artykułu prasowego podsumowujący „radosną nowinę”, jaką zawierają te wersety. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby przedstawili swoje tytuły reszcie klasy. Kiedy udzielą odpowiedzi, możesz zaproponować, aby w wersetach 39–43 zaznaczyli sobie słowa i wyrażenia, z których wynika następująca zasada: Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa wszystkie dzieci Boga, za wyjątkiem synów zatracenia, odziedziczą miejsce w królestwie chwały.
Dlaczego Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa jest dla was „radosną nowiną”?
Możesz zakończyć lekcję, udzielając własnej odpowiedzi na to pytanie.
Philo Dibble był obecny, kiedy Józef Smith i Sidney Rigdon otrzymali swą wizję i opisał ich doświadczenie:
„Wizja, która jest zapisana w księdze Nauki i Przymierza, została dana w domu ‘ojca Johnsona’ w [Hiram] w Ohio. W czasie, gdy Józef i Sidney byli w duchu i widzieli otwarte niebiosa, w pokoju byli inni mężczyźni, około dwunastu, pośród których przez pewien czas byłem i ja […]. Widziałem chwałę i czułem moc, lecz nie doznałem wizji […].
Co jakiś czas Józef pytał: ‘Co ja widzę?’, jak mówi ktoś, kto wygląda przez okno i dostrzega coś, czego nikt inny w pokoju nie jest w stanie zobaczyć. Potem opowiadał, co widział lub na co patrzył. A Sidney odpowiadał: ‘Widzę to samo’. A potem Sidney mówił: ‘Co ja widzę?’ i powtarzał, co zobaczył lub widział, a Józef odpowiadał na to: ‘Widzę to samo’.
Tego typu rozmowa powtarzała się w krótkich odstępach aż do ustania wizji […].
Józef przez cały ten czas siedział pewnie i spokojnie, ogarnięty wspaniałą chwałą, lecz Sidney siedział zgarbiony i blady, wiotki niczym kawałek płótna. Zobaczywszy to Józef powiedział z uśmiechem: ‘Sidney nie jest do tego przyzwyczajony, tak jak ja’” (w: „Recollections of the Prophet Joseph Smith”, The Juvenile Instructor, 15 maja 1892, str. 303–304).
Świadectwo Proroka Józefa Smitha i Sidneya Rigdona znajdujące się w wersecie: Nauki i Przymierza 76:22 to współczesny dowód prawdziwości istnienia Ojca i Syna. Józef i Sidney nie tylko widzieli, ale też słyszeli, a ich świadectwa są dowodem dla całej ludzkości. Hyrum M. Smith i Janne M. Sjodahl wyjaśniają wyrażenie „najnowsze” w następujący sposób: „To najnowsze świadectwo tego, że On żyje, że jest zmartwychwstałą, pełną chwały Istotą; nie jest to ostatnie świadectwo, lecz najnowsze w czasach, kiedy dana została ta wizja” (Doctrine and Covenants Commentary [1972], str. 448). Mówiąc „najnowsze” Józef i Sidney nie mieli na myśli, że po nich już nikt nie złoży świadectwa, że „nowszych” świadectw nie będzie.
Prezydent George Q. Cannon z Pierwszego Prezydium mówił o tytule Szatana: „syn poranka”:
Obraz
Prezydent George Q. Cannon
„Niektórzy nazywali go Synem Poranka, lecz tu jest z małej litery: syn poranka — niewątpliwie jako jeden z wielu. Ten anioł miał bez wątpienia wielką osobowość. Zapisy, jakie nam dano na jego temat, wyraźnie wskazują, że zajmował on bardzo wysoką pozycję, że cieszył się wielkim poważaniem i był potężny w swojej sferze” („Discourse by President George Q. Cannon”, Latter-day Saints’ Millennial Star, 5 września 1895, str. 563–564).
Prorok Józef Smith nauczał, co następuje, na temat jednego z uczynków, które czynią z człowieka syna zatracenia — zaparcia się Ducha Świętego:
Obraz
Prorok Józef Smith
„Co musi uczynić człowiek, by popełnić niewybaczalny grzech? Musi otrzymać Ducha Świętego, ujrzeć otwarte przed sobą niebiosa i poznać Boga, a następnie zgrzeszyć przeciwko Niemu. Kiedy człowiek zgrzeszy przeciwko Duchowi Świętemu, nie ma dla niego pokuty. Musiałby powiedzieć, że słońce nie świeci, choćby widział, jak świeci; musiałby wyprzeć się Jezusa Chrystusa, kiedy niebiosa otworzyły się przed nim i zaprzeczyć planowi zbawienia, mając oczy otwarte na prawdę” (w: History of the Church, 6:314).
Prezydent Spencer W. Kimball opisał to następująco:
Obraz
Prezydent Spencer W. Kimball
„Zstąpili oni tak nisko, że utracili wszelką chęć i zdolność, by odpokutować” (The Miracle of Forgiveness [1969], str. 125).
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:
Obraz
Starszy Bruce R. McConkie
„Popełnienie niewybaczalnego grzechu równa się ponownemu ukrzyżowaniu Syna Bożego przez daną osobę i wystawieniu Go na otwartą hańbę. (List do Hebrajczyków 6:4–8; NiP 76:34–35) […]. Niniejszym, człowiek, który to czyni, dopuszcza się morderstwa, sankcjonując śmierć Pana, to znaczy, mając doskonałą wiedzę o prawdzie, otwarcie się buntuje i stawia się w pozycji, w której ukrzyżowałby Chrystusa, wiedząc doskonale, że jest On Synem Bożym. Tym samym Chrystus zostaje ponownie ukrzyżowany i wystawiony na otwartą hańbę (NiP 132:27)” (Mormon Doctrine, 2. wyd. [1966], str. 816–817).
Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił dwa znaczenia bycia zbawionym:
Obraz
Starszy Dallin H. Oaks
„Dla świętych w dniach ostatnich być ‘zbawionym’ może oznaczać również bycie zbawionym czy uratowanym od drugiej śmierci (czyli ostatecznej śmierci duchowej) poprzez zapewnienie królestwa chwały w świecie, który nastąpi (zob. I List do Koryntian 15:40–42). Tak jak Zmartwychwstanie dotyczy wszystkich, tak również zapewniamy, że każdy człowiek, który kiedykolwiek żył na ziemi — z wyjątkiem bardzo nielicznych — ma pewność bycia zbawionym w tym sensie tego słowa […].
Prorok Brigham Young nauczał tej doktryny, kiedy ogłosił, że ‘każda osoba, która nie zaprzepaści dnia łaski, grzesząc, i nie stanie się aniołem Diabła, otrzyma dziedzictwo w królestwie chwały’ (Teachings of Presidents of the Church: Brigham Young [1997], str. 288). To znaczenie słowa zbawiony uszlachetnia całą ludzkość poprzez łaskę naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa […].
Inne powszechnie znane i przynależne jedynie do świętych w dniach ostatnich znaczenie słów zbawiony i zbawienie oznacza wywyższenie, czyli życie wieczne (zob. Abraham 2:11). Określa się to niekiedy mianem ‘pełni zbawienia’ (Bruce R. McConkie, The Mortal Messiah, 4 tomy, [1979–1981], 1:242). Ten rodzaj zbawienia wymaga więcej niż tylko odpokutowania i chrztu przez kogoś z właściwym upoważnieniem kapłańskim. Wymaga ono zawarcia świętych przymierzy, łącznie ze ślubem na wieczność w świątyni Boga oraz dochowania im wierności poprzez wytrwanie do końca” („Have You Been Saved?”, Ensign, maj 1998, str. 56–57).