Lekcja 93: Nauki i Przymierza 88:70–117

Lekcja 93

Nauki i Przymierza 88:70–117

Wprowadzenie

Jest to trzecia z czterech lekcji dotyczących rozdziału: Nauki i Przymierza 88. Część objawienia, która zostanie omówiona w ramach tej lekcji, została udzielona podczas konferencji wyższych kapłanów 27 i 28 grudnia 1832 r. Pan poinstruował w tym objawieniu starszych Kościoła, aby nauczali się nawzajem i przygotowali do służby jako misjonarze. Pan nauczał także o znakach poprzedzających Jego Drugie Przyjście, o kolejności, zgodnie z którą ludzie zmartwychwstaną, oraz o niektórych wydarzeniach związanych z ostateczną bitwą z Szatanem.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 88:70–117

Pan nakazuje starszym Kościoła, aby przygotowali się do posługi i objawia wydarzenia poprzedzające Jego Drugie Przyjście

Poproś jednego z uczniów, aby wyszedł na przód klasy i nauczył innego ucznia jakiejś prostej czynności, np. wiązania krawata (lub czegoś innego, czego nie umie wykonać drugi uczeń). Poproś uczniów, aby podnieśli rękę, jeśli w ostatnim czasie pomogli komuś w przyswojeniu sobie jakiejś lekcji lub osiągnięciu jakiejś umiejętności. Poproś kilku uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego nauczali. Następnie przedyskutujcie poniższe pytania:

Czego się nauczyliście, przygotowując lekcję lub nauczając kogoś?
Jak myślicie, dlaczego uczymy się więcej, przygotowując lekcję niż będąc przez kogoś nauczani?

Przypomnij uczniom, że Pan udzielił objawienia zapisanego w rozdziale: Nauki i Przymierza 88 grupie posiadaczy kapłaństwa, którzy modlili się, aby poznać Jego wolę odnośnie do ustanowienia Syjonu. W objawieniu tym Pan zwrócił się do wspomnianej powyżej grupy, nazywając braci „pierwszymi robotnikami w tym ostatnim królestwie” (zob. NiP 88:70, 74) oraz przykazując im, aby zorganizowali szkołę i uczęszczali do niej w celu przygotowania się do głoszenia ewangelii narodom ziemi (zob. NiP 88:74, 84, 127).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:73–76. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób, zgodnie z tym, co przykazał Pan, posiadacze kapłaństwa mieli przygotować się do nauczania ewangelii.

W jaki sposób, zgodnie z tym, co nakazał Pan, „[pierwsi robotnicy]” mieli przygotować się do służby w roli misjonarzy i nauczania bliźnich ewangelii? (Możesz poprosić jednego z uczniów, aby zapisywał odpowiedzi na tablicy).
Co możemy uczynić, aby „[zorganizować się]”, „[przygotować]” i „[uświęcić]”, by skuteczniej dzielić się ewangelią?
W jaki sposób oczyszczenie się z grzechu wpływa na naszą umiejętność dzielenia się ewangelią?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:77–80. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Pan przykazał czynić tym posiadaczom kapłaństwa, kiedy spotykają się razem. Niech uczniowie opowiedzą o tym, co odszukali

Co Pan obiecał tym, którzy nauczają z zaangażowaniem? (Jego łaska będzie im towarzyszyć oraz zostaną doskonalej pouczeni odnośnie do wszystkiego, co muszą rozumieć na temat królestwa Boga).
Co oznacza, że „łaska [Pana] będzie wam towarzyszyć” (NiP 88:78)? (Pan pomoże nam w naszych dążeniach, aby pilniej nauczać i uczyć się ewangelii).
Jak w oparciu o to, czego nauczyliście się z wersetów 77–78, sformułowalibyście zasadę dotyczącą nauczania? (Uczniowie mogą wskazać różne zasady, m.in.: Kiedy z zaangażowaniem nauczamy się nawzajem, Pan pomaga nam lepiej zrozumieć Jego prawdy. Nauczając się nawzajem, możemy lepiej przygotować się na dzielenie się ewangelią z bliźnimi. Możesz zapisać te zasady na tablicy, wykorzystując odpowiedzi uczniów).
W jaki sposób nauczanie bliźnich ewangelii pomogło wam lepiej ją zrozumieć?
O jakich ważnych rzeczach, zgodnie z wersetem 79., powinniśmy jeszcze wiedzieć? W jaki sposób posiadanie tak rozległej wiedzy pomoże nam w nauczaniu bliźnich ewangelii?

Aby pomóc uczniom w stosowaniu wymienionych zasad oraz odczuciu, jak bardzo są one ważne, podziel ich na grupy składające się z czterech osób, w których przygotują i poprowadzą następujące krótkie lekcje. Poproś dwóch uczniów z każdej grupy, aby współpracując, przygotowali się do nauczania na podstawie fragmentu: Nauki i Przymierza 88:81–86, a pozostałych dwóch — na podstawie fragmentu: Nauki i Przymierza 88:87–98. Rozdaj każdej grupie kopię następujących instrukcji. Poproś ich, aby się z nimi zapoznali, przeczytali wyznaczone wersety, a następnie zdecydowali, w jaki sposób poprowadzą każdą lekcję. (Zachęć każdą parę do brania udziału w nauczaniu). Wyjaśnij, że każda para będzie miała pięć minut na przygotowanie i siedem minut na poprowadzenie lekcji. Po upływie czasu wyznaczonego na przygotowanie się, poproś pary uczniów, którym wyznaczyłeś fragment: Nauki i Przymierza 88:81–86, aby nauczali resztę swojej grupy. Następnie poproś uczniów, aby zamienili się rolami. Niech teraz nauczycielami będą pary, którym wyznaczyłeś fragment: Nauki i Przymierza 88:87–98. (Uwaga: Jeśli wolisz, możesz sam poprowadzić te krótkie lekcje, zamiast prosić uczniów o nauczanie się nawzajem).

Krótka lekcja nr 1: Nauki i Przymierza 88:81–86

Rozpocznijcie lekcję od zadania następującego pytania:

Czy kiedykolwiek byliście wdzięczni za to, że ktoś was przed czymś ostrzegł? (Wy również możecie podzielić się swoim doświadczeniem).

Poproście jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:81–83. Poproście pozostałych, aby zwrócili uwagę na to, czego Pan nauczał na temat ostrzeżeń. Poproście ich, aby podzielili się tym, co znaleźli. Następnie zadajcie poniższe pytania:

Co to znaczy, że zostaliśmy ostrzeżeni? (Nauczano nas prawd przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa).
Jakiej prawdy możemy się nauczyć z tych wersetów? (Osoby, które nauczacie, mogą użyć różnych słów, ale powinny odnaleźć zasadę podobną do następującej: Ponieważ zostaliśmy ostrzeżeni dzięki przesłaniu ewangelii, Pan oczekuje, że ostrzeżemy naszych bliźnich. Możecie zaproponować uczniom zaznaczenie tej zasady w wersecie 81.).

Podsumujcie fragment: Nauki i Przymierza 88:84–85, tłumacząc, że Pan poinstruował posiadaczy kapłaństwa, którzy byli razem z Józefem Smithem, kiedy otrzymał to objawienie, aby pilnie się trudzili i przygotowali siebie oraz świętych do uniknięcia sądów Bożych, które czekają niegodziwych.

Poproście jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 88:86. Poproście pozostałych w swojej grupie o odszukanie, w jaki sposób musimy żyć, aby przygotować się do głoszenia ewangelii. Niech podzielą się tym, co znaleźli.

Co oznacza wyrażenie „nie uwikłajcie się w grzechu”? W jaki sposób możecie zastosować w swoim życiu to pouczenie, kiedy przygotowujecie się do otrzymania obrzędów świątynnych, służby na pełnoetatowej misji lub zawarcia małżeństwa i założenia rodziny?

Aby pomóc uczniom w zrozumieniu, jak uwikłanie się w grzechu może wpłynąć na ich umiejętność świadczenia o prawdzie, przeczytajcie następującą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Żaden misjonarz, który sam nie odpokutował za grzechy natury seksualnej, za używanie plugawego języka lub za oddawanie się pornografii, nie będzie w stanie wymagać od innych ludzi, by odpokutowali za te same grzechy! Nie będziecie w stanie tego czynić. Duch nie będzie z wami przebywał, a słowa utkną wam w gardle, kiedy będziecie chcieli je wypowiedzieć. Nie możecie schodzić, jak nazwał to Lehi, na ‘zakazane ścieżki’ [1 Nefi 8:28] i oczekiwać, że będziecie mogli prowadzić innych po ‘wąskiej ścieżce’ [2 Nefi 31:18] — tego się nie da zrobić” („Wszyscyśmy na wojnie”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 45).

Możecie podzielić się świadectwem o tym, jak istotne jest pozostawanie czystym, by skutecznie dzielić się ewangelią. Zachęćcie tych, których nauczacie, aby starali się pozostać czyści i nie uwikłali się w grzech.

Krótka lekcja nr 2: Nauki i Przymierza 88:87–98

Zapytajcie tych, których nauczacie, czy kiedykolwiek słyszeli osobę, która składała pełne mocy świadectwo. Poproście ich, aby opisali to świadectwo oraz jak się czuli, kiedy je usłyszeli.

Poproście jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:87–91. Poproście tych, których nauczacie, aby odszukali przykłady pełnych mocy świadectw. Po tym, jak przeczytają ten werset, zadajcie następujące pytanie:

Jakie świadectwa zostaną złożone po świadectwach misjonarzy przed Drugim Przyjściem Pana?

Poproście uczniów, których nauczacie, aby przeczytali po cichu werset: Nauki i Przymierza 88:92 i odszukali, co będą głosić aniołowie niebios przed Drugim Przyjściem. Poproście ich, aby podzielili się tym, co znaleźli. Poinformujcie ich, że Oblubieniec oznacza Jezusa Chrystusa.

Dlaczego niezmiernie ważne jest, abyśmy przygotowali się na Drugie Przyjście Pana?

Poproście jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:95–98. Niech reszta uczniów odszuka dwie grupy ludzi, które zostaną zagarnięte, kiedy Zbawiciel powróci na ziemię. Następnie zadajcie poniższe pytanie:

Kto zostanie zagarnięty, aby spotkać się z Jezusem Chrystusem, kiedy On powróci? (Jego święci, którzy żyją oraz święci, którzy zmarli. Możecie zaproponować uczniom zaznaczenie słów lub wyrażeń, które przekazują następującą prawdę: Prawi święci zostaną zagarnięci, aby spotkać się z Chrystusem, kiedy On powróci).

Poproście tych, których nauczacie, aby zapoznali się z treścią wersetu: Nauki i Przymierza 88:98 i odszukali słowa lub wyrażenia, które opisują grupy świętych, które wezmą udział w Drugim Przyjściu Pana. Następnie zadajcie poniższe pytanie:

Jakie słowa lub wyrażenia znaleźliście? (Możecie wyjaśnić, że wyrażenie „[pierwszy] owoc” odnosi się do prawych świętych, którzy zmartwychwstaną w Pierwszym Zmartwychwstaniu).

Opowiedzcie o tym, jak wyobrażacie sobie udział w Drugim Przyjściu Chrystusa, które zostało opisane w przeczytanych wersetach, oraz jakie uczucia mogą temu towarzyszyć.

Kiedy grupy uczniów skończą nauczać się nawzajem, zadaj następujące pytanie całej klasie:

Jakie nauki zwróciły waszą uwagę podczas omawiania fragmentu: Nauki i Przymierza 88:81–98?

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 88:97–107, tłumacząc, że Pan objawił, iż kolejność zmartwychwstania zmarłych została ustalona w oparciu o ich prawość. Ci, którzy zmartwychwstaną jako pierwsi, odziedziczą królestwo celestialne (zob. NiP 88:97–98). Ci, którzy zmartwychwstaną w drugiej kolejności, odziedziczą królestwo terrestrialne (zob. NiP 88:99). Ci, którzy odziedziczą królestwo telestialne, zmartwychwstaną po Milenium (zob. NiP 88:100–101). Na koniec ci, którzy „[pozostają] wciąż skalani” — ci, którzy żyli na ziemi, ale stali się synami zatracenia — zmartwychwstaną i zostaną wyrzuceni w ciemność zewnętrzną (zob. NiP 88:102). Na koniec tysiącletniego okresu pokoju, zwanego Milenium, Szatan wraz ze swoimi naśladowcami stanie do bitwy przeciwko ludowi Boga, na którego czele będzie stał Michał (czyli Adam). Szatan i jego naśladowcy zostaną pokonani i wypędzeni do ciemności zewnętrznej.

Zwróć uwagę uczniów na następującą zasadę zapisaną na tablicy: „Kiedy z zaangażowaniem nauczamy się nawzajem, Pan pomaga nam lepiej zrozumieć Jego prawdy”. Następnie zadaj poniższe pytanie:

W jaki sposób wasze zrozumienie fragmentu: Nauki i Przymierza 88:81–86 lub wersetów: Nauki i Przymierza 88:87–98 pogłębiło się dzięki temu, że dzisiaj ich nauczaliście?

Zachęć uczniów, aby szukali okazji do nauczania innych ludzi ewangelii. Zaświadcz o błogosławieństwach, które dzięki temu otrzymają.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 88:73–76. „Przyśpieszę moje dzieło”

W październiku 2012 r., krótko po tym, jak Prezydent Thomas S. Monson ogłosił obniżenie wieku do służby misjonarskiej dla młodych mężczyzn i kobiet, Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, że to oświadczenie stanowi przykład na to, że Bóg przyśpiesza Swoje dzieło:

„Bóg przyspiesza Swoje dzieło. I potrzebuje On coraz więcej i więcej godnych misjonarzy, chętnych, by nieść światło, prawdę, nadzieję i przesłanie zbawienia ewangelii Jezusa Chrystusa światu, często pogrążonemu w ciemności i strachu […].

W oświadczeniu tym […] nie chodzi o was. Chodzi w nim o to cudowne i czyste przesłanie, które macie głosić” (w: „Church Lowers Age Requirement for Missionary Service”, Church News, 6 października 2012 r., strona internetowa: ldschurchnews.com).

Nauki i Przymierza 88:81–82. Ostrzegając swoich sąsiadów

Prezydent Henry B. Eyring z Pierwszego Prezydium wyjaśnił nasz obowiązek, jako członków Kościoła, polegający na dzieleniu się ewangelią z bliźnimi:

„Obowiązek, by ostrzegać naszego bliźniego, spoczywa na każdym, kto zawarł przymierze chrztu. Mamy rozmawiać o ewangelii z przyjaciółmi i osobami spokrewnionymi z nami, które nie są członkami Kościoła. Naszym celem jest zachęcać ich, by wysłuchali nauk pełnoetatowych misjonarzy, którzy zostali powołani i wyświęceni do tego, by nauczać […].

Musimy zachęcać […] naszym świadectwem. Miłość i dawanie przykładu otwierają drzwi, a my musimy otworzyć usta i składać świadectwo […].

Niektórzy z nas mogą uważać, że nasza miłość nie jest wystarczająco głęboka lub życie nie jest wystarczająco dobre, lub moc przeświadczenia nie jest dostatecznie duża, by skutecznie zachęcać naszych bliźnich. Pan zna te nasze obawy. Wsłuchajcie się w Jego dodające wiary słowa, które zalecił umieścić na samym początku Nauk i Przymierzy, nakładając na nas obowiązek: ‘A głos ostrzeżenia dotrze do wszystkich ludzi przez usta moich uczniów, których wybrałem w tych ostatnich dniach’ (NiP 1:4).

A potem wsłuchajcie się w Jego słowa opisujące cechy owych uczniów — nas: ‘Słabi tego świata powstaną i złamią potężnych i mocnych’ (NiP 1:19).

I dalej: ‘Aby słabi i prości mogli głosić pełnię mojej ewangelii po krańce świata’ (NiP 1:23).

I jeszcze dalej: ‘A o ile byli pokorni — aby mogli być wzmocnieni i błogosławieni z nieba’ (NiP 1:28).

Zapewnienie to zostało skierowane do pierwszych misjonarzy Kościoła i do misjonarzy w czasach obecnych. Skierowano je także do wszystkich nas. Musimy wierzyć, że nasza miłość jest wystarczająco głęboka, a ewangelia dostatecznie mocno zakorzeniona w naszym życiu, by nasze zachęty kierowane do innych brzmiały jak zaproszenie Mistrza, bo właśnie Jego zaproszeniem one są” („A Voice of Warning”, Ensign, listopad 1998, str. 33–35).

Nauki i Przymierza 88:117. Uroczyste zgromadzenia

W okresie między styczniem a majem 1836 r. w Kirtland odbyło się wiele spotkań. Niektóre z nich miały charakter uroczysty. Takie uroczyste zgromadzenia to wyjątkowe spotkania, które różnią się od innych spotkań kościelnych. W tygodniu poprzedzającym 27 marca 1836 r. odbyło się kilka uroczystych zgromadzeń z okazji poświęcenia Świątyni Kirtland, kolejne zaś miało miejsce trzy dni później — 30 marca 1836 r. Następne uroczyste zgromadzenie zostało zwołane rok później — 6 kwietnia 1837 r.

Starszy David B. Haight z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

„Uroczyste zgromadzenie, jak sama nazwa wskazuje, oznacza świętą, poważną i pełną czci uroczystość, podczas której święci zbierają się pod kierownictwem Pierwszego Prezydium. Uroczyste zgromadzenia odbywają się w związku z trzema wydarzeniami: poświęceniem świątyni, szczególnymi naukami przekazywanymi przywódcom kapłańskim oraz z poparciem nowego Prezydenta Kościoła” („Solemn Assemblies”, Ensign, listopad 1994, str. 14).

Robert J. Norman, były dyrektor Instytutu Religii w Tuscon w Arizonie, wyjaśnił:

„Uroczyste zgromadzenia odbywają się w celu zwiększenia duchowości świętych oraz podkreślenia istoty takiego spotkania. Prorok Józef Smith powiedział: ‘Musimy być we wszystkim przygotowani i zwołać uroczyste zgromadzenie, tak jak przykazał Pan, abyśmy wypełnili Jego wspaniałe dzieło w sposób, który wyznaczył Bóg. Dom Pana musi zostać przygotowany, a uroczyste zgromadzenie zwołane i w nim zorganizowane; wszystko to ma być czynione zgodnie z porządkiem domu Boga’ (Teachings of the Prophet Joseph Smith, wyb. Joseph Fielding Smith, Salt Lake City: Deseret Book Co., 1938, str. 91).

Heber C. Kimball zapisał instrukcje, jakich Prorok udzielił starszym przed rozpoczęciem uroczystego zgromadzenia: ‘Zostało nam przykazane, abyśmy przygotowali się na uroczyste zgromadzenie. W końcu nastał czas, aby je zwołać; wpierw jednak Prorok Józef wezwał starszych, aby uświęcili swoje umysły, oczyszczając je ze wszelkiego zła — każdej myśli, słowa i czynu — oraz uświęcili swoje serca, ponieważ nie można oczekiwać błogosławieństw od Boga bez uprzedniego przygotowania się na ich otrzymanie, gdyż Duch Święty nie może przebywać w zbezczeszczonych świątyniach’ (Orson F. Whitney, Life of Heber C. Kimball, wyd. 3, Salt Lake City: Bookcraft, 1967, str. 91).

To długo oczekiwane uroczyste zgromadzenie miało miejsce w Świątyni Kirtland 30 marca 1836 r., trzy dni po jej poświęceniu. Wzięło w nim udział trzystu braci, którzy otrzymali niektóre z obrzędów ewangelii, a Prorok Józef Smith zorganizował kwora Kościoła (zob. History of the Church, 2:430–433; NiP 88:139–141; 109:35). Rok później, 6 kwietnia 1837 r., zwołano kolejne uroczyste zgromadzenie, aby uczcić rocznicę zorganizowania Kościoła oraz dokonać dalszych zmian w organizacji kworów kapłańskich” (Robert J. Norman, „I Have a Question”, Ensign, grudzień 1988, str. 53).