20 lipca 1833 roku grupa 400–500 mieszkańców Missouri domagała się, żeby na teren hrabstwa Jackson nie sprowadzali się kolejni święci oraz aby ci, którzy już tam mieszkali zostali zmuszeni do wyjazdu. Zanim święci mieszkający w Missouri mieli okazję odpowiedzieć na te żądania, tłum zaczął niszczyć ich dobytek i zagrażać ich życiu. 6 sierpnia 1833 roku Prorok Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 98, w którym Pan poinstruował świętych, co mają czynić w obliczu prześladowań. Mimo że wieści o kłopotach w Missouri dotarły zapewne do Proroka w Kirtland w stanie Ohio, oddalonego o około 1450 kilometrów, powagę sytuacji mógł zrozumieć jedynie dzięki objawieniu. W objawieniu tym Pan potwierdził, że wie o cierpieniu świętych w Missouri i w Ohio. Poradził im, aby przestrzegali konstytucji kraju i dochowywali swoich przymierzy.
Przed rozpoczęciem lekcji napisz na tablicy następujące pytanie: Jak wy byście się czuli?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższy akapit. Poproś pozostałych, aby zastanowili się, jak by się czuli, gdyby znaleźli się w podobnej sytuacji.
W sobotę, 20 lipca 1833, grupa 400–500 rozsierdzonych obywateli Missouri zebrała się w budynku sądu w Independence. Założyli komitet, którego zadaniem było sporządzenie dokumentu nakreślającego ich roszczenia względem mormonów. Domagali się, aby żaden święty w dniach ostatnich nie miał już więcej prawa sprowadzić się do hrabstwa Jackson oraz aby wszyscy osiedleni już tam członkowie Kościoła musieli zobowiązać się do opuszczenia tego terenu tak szybko, jak to możliwe. Ponadto domagano się zaprzestania publikacji kościelnej gazety. Kiedy żądania te zostały przedstawione przywódcom Kościoła w Missouri, byli nimi zaskoczeni i poprosili o trzy miesiące na rozważenie tej propozycji i na skonsultowanie się z przywódcami Kościoła w Ohio. Grupa obywateli Missouri, którzy zaprezentowali żądania, odmówiła spełnienia tej prośby. Święci poprosili wobec tego o 10 dni zwłoki, jednak na odpowiedź dano im zaledwie 15 minut. (Zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 132–133).
Zwróć uwagę uczniów na pytanie zapisane na tablicy i zapytaj:
Jak wy byście się poczuli, gdybyście znajdowali się wtedy wśród świętych mieszkających w Missouri?
Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos następujący akapit:
Mieszkańcy Missouri obecni na spotkaniu w budynku sądu w Independence szybko przeistoczyli się we wrogo nastawiony tłum zdecydowany zniszczyć drukarnię i prasę. Wdarli się do drukarni, wyrzucili meble na ulicę i do ogrodu, zniszczyli prasę, rozsypali czcionki i zniszczyli niemalże wszystkie wydruki, w tym również większość nieoprawionych jeszcze stron Księgi Przykazań. Następnie tłum ruszył w kierunku sklepu Gilberta i Whitneya z zamiarem zniszczenia go. Sidneyowi Gilbertowi udało się jednak porozmawiać z wandalami, zanim wprowadzili ów plan w życie; obiecał im, że spakuje wszystkie towary i wyjedzie w ciągu trzech dni. (Zob. Church History in the Fulness of Times, str. 133).
Poproś uczniów, aby w świetle tej historii odpowiedzieli na pytanie na tablicy. Kiedy uczniowie podzielą się swoimi przemyśleniami, poproś trzeciego ucznia, aby przeczytał na głos następujący akapit:
Trzy dni później, 23 lipca, tłum ponownie zebrał się w hrabstwie Jackson w Missouri — tym razem uzbrojony w strzelby, pistolety, baty i pałki. Jego członkowie podpalali stogi siana, pola ze zbożem i zniszczyli kilka domów, stodół i zakładów. W końcu tej sile przeciwstawiło się sześciu przywódców Kościoła, którzy zdając sobie sprawę z zagrożenia dla własności i życia świętych, zaoferowali swe życie jako okup. Odrzuciwszy tę propozycję, prowodyrzy zamieszek zagrozili, że wszyscy mężczyźni, kobiety i dzieci zostaną wychłostani, chyba że zgodzą się opuścić hrabstwo. W konsekwencji tych nacisków bracia podpisali umowę, że święci opuszczą hrabstwo Jackson. Połowa członków Kościoła i większość przywódców wyjechała przed 1 stycznia, a reszta przed 1 kwietnia 1834 roku. Tłum pozwolił pozostać na miejscu Johnowi Corrillowi i Sidneyowi Gilbertowi, aby mogli dokonać sprzedaży własności wypędzonych świętych. (Zob. Church History in the Fulness of Times, str. 134).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wprowadzenie do rozdziału: Nauki i Przymierza 98. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali, z jakiego powodu zostało dane to objawienie. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli.
Co niezwykłego, na podstawie wprowadzenia do tego rozdziału, jest w dacie tego objawienia?
Wyjaśnij, że święci w Ohio także doświadczali w tym czasie prześladowań. Zasady zawarte w tym objawieniu odnosiły się do nich i mogą odnosić się również do nas. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 98:1–2. Poproś pozostałych, aby wyszukali, jakich rad Pan udzielił świętym. (Możesz wyjaśnić, że Sabaot w wersecie 2 to hebrajskie słowo, które oznacza „armie” lub „zastępy”. [W polskim przekładzie wkradł się błąd i jest: „Sabat” zamiast „Sabaot” — przyp. tłum.]. Jego użycie sugeruje tu, że Pan dowodzi armiami (zastępami) aniołów i armiami Izraela (świętych). [Zob. Bible Dictionary, „Sabaoth”]).
Jakich rad Pan udzielił świętym? (Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy).
Dlaczego ważne jest, aby święci składali dzięki w trudnych czasach?
Jak myślicie, co oznacza zwrot: „służąc Panu cierpliwie”?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał poniższą wypowiedź Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów. Niech wszyscy przysłuchają się temu, co to znaczy cierpliwie służyć, czyli pokładać wiarę w Panu.
Obraz
Starszy Robert D. Hales
„Co więc znaczy pokładać wiarę w Panu? W pismach świętych pokładać wiarę oznacza żywić nadzieję, czekać i ufać. Pokładanie nadziei i ufności w Panu wymaga wiary, cierpliwości, pokory, łagodności, uległości, zachowywania przykazań i wytrwania do końca” („Pokładanie nadziei w Panu: Niech się dzieje wola Twoja”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 72).
Dlaczego tak ważna była dla świętych w Missouri udzielona im przez Pana rada, żeby cierpliwie Mu służyli, czyli pokładali w Nim wiarę?
Napisz na tablicy następujące niedokończone zdanie: Jeśli będziemy we wszystkim składać dzięki i cierpliwie pokładać wiarę w Panu, to…
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 98:3. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali, co Pan obiecał świętym, jeśli będą przestrzegać Jego rady.
W jaki sposób dokończylibyście zapisaną na tablicy zasadę w oparciu o werset 3.? (Oto przykład tego, jak uczniowie mogą dokończyć zasadę: Jeśli będziemy we wszystkim składać dzięki i cierpliwie pokładać wiarę w Panu, to sprawi On, że cierpienie obróci się na nasze dobro).
Poproś uczniów, aby pomyśleli o znajomej osobie, która w trudnych chwilach pokładała wiarę w Panu i nawet wtedy znajdowała powody, by okazywać wdzięczność.
W jaki sposób cierpienie obróciło się w jej życiu w dobro?
Wyjaśnij, że oprócz poradzenia świętym, aby cierpliwie pokładali w Nim wiarę, Pan nakazał im również przestrzegać wszystkich Jego przykazań (zob. NiP 98:4) i powiedział, że usprawiedliwia ich w tym, że „zaadoptowali [czyli popierali] to prawo, które jest konstytucyjnym prawem kraju” (NiP 98:6). Wyjaśnił, że prawo konstytucji kraju podtrzymuje „zasadę wolności w zachowywaniu praw i przywilejów” i należy „do całej ludzkości” (NiP 98:5).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 98:9–10. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali, co Pan powiedział o przywódcach rządowych. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli.
W jaki sposób rady Pana zawarte we fragmencie: Nauki i Przymierza 98:4–10 mogą nam pomóc w naszych czasach niezależnie od tego, w jakim mieszkamy kraju?
Pan poucza świętych, aby przestrzegali swoich przymierzy nawet w trudnych czasach
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad odpowiedzią na następujące pytanie:
Jaka nagroda czeka tych, którzy składają swe życie dla dzieła Jezusa Chrystusa i dla Jego imienia?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 98:11–15. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali odpowiedź na to pytanie oraz to, co Pan powiedział świętym o byciu wystawionym na próbę bądź wypróbowanym.
Jakie przykazanie Pan dał świętym? (Zob. NiP 98:11–12).
Z jakiego powodu, według wersetów 13–15, Pan nas wypróbowuje? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Pan nas wypróbowuje, aby sprawdzić, czy będziemy przestrzegać naszych przymierzy nawet wtedy, kiedy będzie to trudne).
Dlaczego ważne było, aby święci mieszkający w Missouri w 1833 roku znali tę prawdę? Dlaczego ważne jest, abyśmy pamiętali o tej prawdzie w naszych czasach?
Poproś uczniów, aby pomyśleli o osobie, która jest dobrym przykładem przestrzegania przymierzy w trudnych czasach. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi przemyśleniami z resztą klasy.
Niech zastanowią się, co zrobią, aby mogli pozostać silni i dotrzymywać swoich przymierzy nawet wtedy, kiedy będzie to trudne.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 98:16–18. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i wyszukają, co Pan nakazał czynić świętym. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli.
Wyjaśnij, że kiedy Pan dał to objawienie, święci w Kirtland w Ohio również doświadczali trudności. We fragmencie: Nauki i Przymierza 98:19–22 zawarte jest przesłanie, jakie miał dla nich Pan.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 98:19–22. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali, co Pan powiedział na temat świętych w Kirtland. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
Jaki jest związek pomiędzy tym, co Pan powiedział o świętych w Kirtland, a tym, co powiedział świętym w Missouri? (Zob. NiP 98:11).
W jaki sposób przesłanie Pana zawarte w wersecie 11. odnosi się do nas? (Pomóż uczniom zrozumieć, że „uchwycić się” dobra oznacza niewzruszenie zobowiązać się do jego czynienia).
Na zakończenie podziel się swoim świadectwem o doktrynach i zasadach, które dzisiaj omawialiście. Zachęć uczniów, aby porzucili swe grzechy i uchwycili się dobra.
„Pierwsi mieszkańcy tych terenów zaczęli stawać się coraz bardziej nieufni w miarę szybkiego wzrostu liczby członków Kościoła w hrabstwie Jackson. Wiele osób obawiało się, że nowi, motywowani religią, pielgrzymi ze wschodu szybko zdobędą nad nimi liczebną przewagę. ‘Starzy osadnicy’ wywodzili się z innych środowisk niż napływający święci w dniach ostatnich, więc rzeczą naturalną było to, że pojawiły się między nimi różnice kulturowe, polityczne, religijne i gospodarcze.
Mieszkańcy hrabstwa Jackson byli nieokrzesanymi ludźmi, którzy sprowadzili się z górskich rejonów kilku południowych stanów na zachodnią rubież Stanów Zjednoczonych, aby szukać wolności od ograniczających ich norm społecznych. Większość z nich nie miała wykształcenia i brakowało im kultury oraz ogłady, charakteryzujących Nową Anglię i tereny wschodnie. Wielu pozwalało sobie na przekleństwa i łamanie dnia sabatu. Brali udział w wyścigach konnych i walkach kogutów. Oddawali się próżniactwu, pijaństwu, hazardowi i używali przemocy […].
Starzy osadnicy postrzegali rosnącą liczbę świętych jako zagrożenie polityczne, mimo że w czasie swego krótkiego pobytu w hrabstwie Jackson członkowie Kościoła nie ubiegali się o funkcje publiczne ani nie brali udziału w wyborach, głosując jako grupa. W lipcu 1833 roku liczba mormonów w hrabstwie osiągnęła prawie 1200 osób i rosła z miesiąca na miesiąc. Niektórzy członkowie przechwalali się, że do hrabstwa przybędą ich tysiące, aby w nim zamieszkać […]. Miejscowi przywódcy w naturalny sposób byli niechętni religijnemu zapałowi, który zakładał, że wszyscy ‘ludzie innych narodów’ (nie-mormoni) zostaną odsunięci, kiedy w hrabstwie Jackson ustanowione zostanie milenijne królestwo.
Protestanckim kaznodziejom również nie w smak był ten mormoński najazd. Święci w dniach ostatnich okrzyknięci zostali fanatykami i łotrami. Uważano ich za naiwnych ignorantów, którzy wierzyli w cuda, proroctwa, uzdrowienia, objawienia i mówienie językami, czego często doświadczali. Zazdrość i strach przed utratą części wiernych przyczynił się do antagonizmu ze strony kaznodziejów […].
Ponadto mormońskim handlarzom i rzemieślnikom udało się przejąć część handlu na zyskownym Szlaku Santa Fe, który wcześniej zdominowany był przez mieszkańców Missouri. Niektórzy starzy osadnicy obawiali się, że członkowie Kościoła mają zamiar przejąć ich ziemie i zakłady. Do tego święci ‘nie kupowali towarów od lokalnych handlarzy, gdyż nie mieli na to pieniędzy, ale wymieniali się towarami pomiędzy sobą w kościelnym magazynie […]. Część starych osadników sprzedawała swoje posiadłości mormonom i wyprowadzała się. Dla tych starych osadników, którzy zdecydowali się zostać, oznaczało to coraz mniej klientów w sklepach i ruinę finansową w przyszłości’ [T. Edgar Lyon, „Independence, Missouri, and the Mormons, 1827–1833”, BYU Studies, jesień 1972, str. 17–18].
Wiosną 1833 roku sprawy skomplikował wylew rzeki Missouri, który zniszczył przystań w Indepencence i oddalił koryto rzeki od zamieszkałych terenów. Dalej w górze rzeki założono nowe miasto, Westport, z lepszą przystanią, a handel w Independence zaczął podupadać. Przedsiębiorcy w Independence winili za tę sytuację mormonów. Zdając sobie sprawę, co może stać się w przyszłości, niektórzy starzy osadnicy składali świętym oferty sprzedaży swojego majątku. Członkowie Kościoła chcieli kupić ich farmy i dobytek, ale nie mieli na to wystarczająco kapitału. Rozjuszyło to mieszkańców Missouri i wkrótce zaczęły krążyć opowieści o tym, jakimiż to nędzarzami są mormoni.
Osadnicy na terenach przygranicznych w Missouri obawiali się i nienawidzili Indian. Ich niechęć do nich wzrosła w latach 30. XIX wieku, kiedy rząd zaczął przesiedlać wschodnie plemiona na ziemie znajdujące się na zachód od Independence. Po wojnie Czarnego Jastrzębia w 1832 roku obywatele Missouri złożyli w Kongresie petycję, w której ubiegali się o pozwolenie na zbudowanie w celach obronnych linii posterunków wojskowych. Pierwsi mormońscy misjonarze pojawili się w tym pełnym napięć okresie, szerząc proroctwa o przeznaczeniu Indian. Starzy osadnicy obawiali się, że święci, korzystając z pomocy Indian, przejmą cały obszar pod budowę Nowej Jerozolimy. Sytuację jeszcze bardziej skomplikowali protestanccy kaznodzieje, którzy zazdrościli świętym sukcesów w głoszeniu ewangelii wśród Indian.
Konflikt pomiędzy świętymi i starymi osadnikami osiągnął swoje apogeum przy kwestii niewolnictwa. Missouri przyłączyło się do Unii jako stan popierający niewolnictwo na mocy słynnego Kompromisu Missouri z roku 1820. Posiadanie niewolników nie było jednak powszechne. Starzy osadnicy cenili sobie prawo do posiadania niewolników i gardzili abolicjonizmem. Część świętych popierała abolicyjne ideały z północy i wschodu, zaś na całym południu obawiano się powstania czarnoskórych. W trakcie powstania niewolników pod przywództwem Nata Turnera w Virginii w 1831 roku śmierć poniosło ponad siedemdziesięciu białych i stu niewolników. Absurdalny strach przed rewoltą opanował wszystkie stany popierające niewolnictwo. Z tego powodu na początku 1832 roku mieszkańców Missouri wielce zaniepokoiły pogłoski, że święci próbują przekonywać niewolników do wymawiania posłuszeństwa swoim właścicielom lub do ucieczki.
Aby stłumić te pogłoski, w lipcu 1833 roku w gazecie Evening and Morning Star [Gwiazda Wieczorna i Poranna] ukazał się artykuł ostrzegający misjonarzy przed głoszeniem ewangelii pośród niewolników oraz pośród wyzwolonych niewolników, zwanych ‘wolnymi kolorowymi’. Niestety mieszkańcy Missouri zinterpretowali tę radę Brata Phelpsa jako zaproszenie dla wyzwolonych czarnoskórych do przyłączenia się do mormonów w hrabstwie Jackson. Artykuł spowodował tyle zgiełku, że Phelps wydrukował ‘Wydanie specjalne’, w którym wyjaśnił, że zamiarem Kościoła nie jest zapraszanie wolnych czarnoskórych do Missouri, ale jego wysiłek na nic się nie zdał” (Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 130–132).