We wrześniu 1832 r., po objawieniu prawd związanych z kapłaństwem i ważnością zważania na słowo Boże, Pan podkreślił, że powołaniem Apostołów i posiadaczy kapłaństwa jest głosić ewangelię całemu światu. Objawienie to kładzie większy nacisk na głoszenie ewangelii i zawiera nauki podobne do tych, które Jezus Chrystus przekazał Apostołom po Swoim Zmartwychwstaniu. Pan wyjaśnił również, w jaki sposób praca ta miała być wykonana oraz jakie wsparcie oraz poparcie miały otrzymać osoby zaangażowane w Jego dzieło.
Pan wzywa świętych do świadczenia o zasadach i obrzędach ewangelii
Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy znają osobę, która niedawno otrzymała powołanie lub wyjechała na misję. Niech powiedzą wszystkim, dokąd zostali powołani ci misjonarze. Możesz użyć globusa lub mapy, aby uczniowie mogli sobie wyobrazić miejsca, do których zostały powołane te osoby.
Wyjaśnij, że każdy człowiek musi mieć okazję, aby uczyć się ewangelii. Nadmień, ile wynosi obecna populacja ziemi (około 7 miliardów ludzi), i wytłumacz, że niemożliwym jest, aby Pierwsze Prezydium, Rada Dwunastu Apostołów oraz członkowie kworum Siedemdziesiątych, których obowiązkiem jest głosić ewangelię wszystkim narodom, głosili ją w każdym miejscu i nauczali każdego człowieka.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 84:62. Pozostałych poproś, aby zwrócili uwagę na radę, jakiej Pan udzielił tym, którzy mają obowiązek głosić ewangelię.
Gdzie, zgodnie z wersetem 62., mają głosić ewangelię słudzy Pana?
Kto, oprócz przywódców kapłańskich, ma obowiązek głosić ewangelię na całym świecie? (Pomóż uczniom zrozumieć, że mimo iż większa część pełnoetatowych misjonarzy to młodzi mężczyźni, młode kobiety i osoby na emeryturze, wszyscy święci w dniach ostatnich mają obowiązek niesienia ewangelii całemu światu).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Spencera W. Kimballa:
Obraz
Prezydent Spencer W. Kimball
„Pisma święte mówią jasno, że wszyscy członkowie Kościoła mają obowiązek brać udział w pracy misjonarskiej […].
Prorocy w tej dyspensacji również wyraźnie nauczali, że służba misjonarska jest obowiązkiem wszystkich członków. Prezydent David O. McKay nauczał tej zasady, dając nam wyzwanie: ‘Każdy członek misjonarzem!’ (zob. Conference Report, kwiecień 1959, str. 122)” („It Becometh Every Man”, Ensign, październik 1977, str. 3).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 84:64. Pozostali niech śledzą tekst i wyszukają, co otrzymają osoby, które uwierzą i zostaną ochrzczone. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znajdą.
Dlaczego istotne jest, aby ludzie przyjęli ewangelię, zostali ochrzczeni i otrzymali Ducha Świętego? (Musimy zostać ochrzczeni i otrzymać Ducha Świętego, aby wejść do królestwa Bożego).
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 84:65–73 i odszukali, jakie obietnice Pan złożył tym, którzy uwierzą Jego sługom i zostaną ochrzczeni. Poproś uczniów, aby podzielili się z resztą klasy tym, co odnaleźli.
Dlaczego, waszym zdaniem, dary te są ważne nie tylko dla tych, którzy głoszą ewangelię, ale także dla tych, którzy w nią uwierzą?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 84:74–76. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i wskazali, co stanie się z osobami, które nie uwierzą w ewangelię i nie zostaną ochrzczone.
Co stanie się z tymi, którzy nie zdecydują się uwierzyć ani nie zostaną ochrzczeni?
W jaki sposób, w oparciu o to, czego nauczyliście się z rozdziału: Nauki i Przymierza 84, podsumowalibyście, jak istotne jest nauczanie innych ludzi ewangelii Jezusa Chrystusa?
Pan daje instrukcje osobom, które są powołane do głoszenia Jego ewangelii
Co może spowodować, że dana osoba będzie niechętna, by służyć Panu jako misjonarz? (Przykładowe odpowiedzi: strach przed opuszczeniem domu i rodziny, poświęcenie czasu i możliwości, przeszkody natury finansowej, wyzwanie, by rozmawiać z innymi o ewangelii, a także lęk związany z nauką nowego języka).
Wyjaśnij, że fragment: Nauki i Przymierza 84:77–88 to zapewnienie Pana skierowane do misjonarzy, że zatroszczy się o ich potrzeby. Obiecał im także inne błogosławieństwa, jeśli wywiążą się ze swojego obowiązku głoszenia ewangelii.
Przerysuj na tablicę poniższą tabelę i poproś uczniów, aby odwzorowali ją w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania.
Służba misjonarska
Obowiązki
Błogosławieństwa
Poproś uczniów, aby przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 84:80, 85, 87–88 i odszukali obowiązki oraz błogosławieństwa służby misjonarskiej. (Możesz zapisać te odsyłacze do pism świętych na tablicy). Możesz zaproponować im, aby czytali w parach — jeden uczeń niech poszukuje obowiązków, a drugi błogosławieństw. Niech zapiszą swoje odpowiedzi w odpowiedniej kolumnie tabeli.
Jeśli czas na to pozwala, zadaj uczniom następujące pytania:
Czego nauczyliście się na temat obowiązków związanych ze służbą misjonarską? (Możesz wyjaśnić, że rolą misjonarzy jest „[zganić] świat” (NiP 84:87) poprzez nauczanie ludzi doktryn ewangelii Jezusa Chrystusa i zapraszanie ich do pokuty oraz życia w harmonii z tymi doktrynami).
W jaki sposób Pan nas pobłogosławi, jeśli będziemy się dzielić ewangelią z innymi ludźmi? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale ich odpowiedzi powinny odzwierciedlać następującą zasadę: Pan wzmocni nas i będzie nam towarzyszył, kiedy będziemy dzielić się ewangelią z bliźnimi. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy).
W jaki sposób obietnice zawarte w wersetach: Nauki i Przymierza 84:80, 85 i 88 mogą wpłynąć na pragnienie oraz umiejętność danej osoby do dzielenia się ewangelią?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Pierwszego Prezydium:
Obraz
Prezydent Henry B. Eyring
„Nigdy nie musimy czuć, że jesteśmy sami czy niekochani w służbie Pana, ponieważ nigdy tak nie jest. Możemy odczuwać miłość Boga. Zbawiciel obiecał nam anioły po lewicy i po prawicy, które będą nas podtrzymywać (zob. NiP 84:88). On zawsze dotrzymuje Swego słowa” („Góry do przebycia”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 26).
Złóż świadectwo, że Pan wzmocni nas i będzie nam towarzyszył, kiedy będziemy dzielić się ewangelią z bliźnimi. Możesz także podzielić się doświadczeniem ze swojego życia, które ilustruje tę zasadę.
Napisz na tablicy następujące zdanie do uzupełnienia: Wywiążę się z mojego obowiązku dzielenia się ewangelią poprzez…
Poproś uczniów, aby uzupełnili to zdanie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania. Kiedy upłynie wyznaczony czas, poproś kilkoro uczniów o podzielenie się tym, co napisali.
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 84:89–97 i wyjaśnij, że Pan zapewnił, iż ci, którzy przyjmują Jego misjonarzy, przyjmują także i Jego, za co będą błogosławieni. Jednocześnie ci, którzy odrzucają sługi Boga oraz Jego słowo, tracą błogosławieństwa i zostaną potępieni.
Wyjaśnij, że fragment: Nauki i Przymierza 84:98–102 zawiera słowa pieśni radości i dziękczynienia związane z odkupieniem Syjonu. Wyrażenie „odkupienie Syjonu” odnosi się do warunków, jakich doświadczy lud przymierza z Bogiem, ponieważ zdecydował się przyjść do Pana i otrzymać wszystkie obrzędy i błogosławieństwa ewangelii. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 84:98. Wskaż na to, że pieśń odkupienia Syjonu będzie śpiewana po Drugim Przyjściu Jezusa Chrystusa, kiedy to wszyscy ludzie, którzy pozostali na ziemi, poznają Go.
Pokaż zdjęcie przedstawiające parę misjonarską. (Jeśli służyłeś na misji, możesz pokazać uczniom zdjęcie, na którym jesteś z towarzyszem, który był dla ciebie źródłem siły).
Jak sądzicie, dlaczego Pan powołuje misjonarzy do służby w parach?
W jakich innych powołaniach kościelnych służymy z drugą osobą? (Przykładowe odpowiedzi: prezydia, nauczyciele domowi, nauczycielki odwiedzające, komitety).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 84:106. Pozostali niech śledzą tekst i wskażą, co Pan przykazał, by czynili członkowie Kościoła, aby się nawzajem wzmacniać.
Co Pan przykazał, by czynili członkowie Kościoła, aby się nawzajem wzmacniać? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Ci, co są silni w Duchu, mają podbudowywać słabych).
Co, waszym zdaniem, znaczy być „silnym w Duchu”? Czy kiedykolwiek zostaliście podbudowani, ponieważ służyliście z osobą silną w Duchu? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz opowiedzieć o swoim doświadczeniu w tej kwestii. Jeśli pokazałeś uczniom zdjęcie przedstawiające ciebie wraz z twoim towarzyszem z misji, możesz wyjaśnić, w jaki sposób ten towarzysz cię wzmocnił).
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad swoim obecnym stanem duchowym. Poproś tych, którzy uważają, że są duchowo słabi, aby zastanowili się nad osobą, która jest duchowo silna i postarali się znaleźć sposób, by czegoś się od niej nauczyć. Poproś tych, którzy uważają, że są duchowo silni, aby starali się wzmacniać i zachęcać słabszych.
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 84:109–110 i odnaleźli kolejny sposób, w jaki członkowie mogą wzmocnić się nawzajem.
Co reprezentują różne części ciała, o których mowa w tych wersetach? (Członków Kościoła). Czego ta analogia może nas nauczyć na temat wzmacniania się nawzajem? (Musimy pamiętać o tym, jak ważny i istotny jest każdy członek Kościoła).
Zapewnij, że Pan kocha każdego z nas i dał nam różne talenty, abyśmy dzięki nim służyli sobie nawzajem.
Wyjaśnij, że po poinstruowaniu biskupa Newela K. Whitneya oraz innych przywódców kapłańskich (zob. NiP 84:111–117) Pan złożył obietnicę Swoim sługom, którzy będą iść naprzód z wiarą. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 84:118–119. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jaką obietnicę złożył Pan.
Co, zgodnie z tymi wersetami, Pan obiecał, że ujrzą Jego wierni słudzy? W jaki sposób Pan używa niebiańskich mocy w dzisiejszych czasach?
Złóż świadectwo, że mimo iż niektórzy nie dostrzegają mocy Pana, nadejdzie dzień, kiedy wszyscy Go ujrzą i poznają, kim jest.
W Nowym Testamencie Zbawiciel pouczył Swoje sługi, aby głosili ewangelię, nie martwiąc się o torbę podróżną czy sakiewki (zob. Ew. Mateusza 10:9–10; Ew. Łukasza 10:1–4). W tamtych czasach używano torby lub sakiewki do przenoszenia jedzenia. Pan pouczył misjonarzy, aby nie martwili się o jedzenie, ubranie, miejsce do spania czy inne doczesne potrzeby. Mieli polegać w tym na Panu i innych ludziach.
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, co obecnie znaczy głosić ewangelię bez tobołka czy szeląga:
Obraz
Starszy Bruce R. McConkie
„Do tych, którzy są powołani, aby ruszyć w świat bez tobołka i szeląga i głosić ewangelię, odnosi się szczególna zasada. Przez czas i okres swojej służby misjonarskiej mają nie martwić się o prowadzenie firm czy sprawy doczesne. Mają być wolni od obarczających zobowiązań, które zawsze dotyczą tych, którzy zarządzają sprawami doczesnymi. Ich cała uwaga i wszystkie siły oraz talenty mają koncentrować się na pracy związanej z posługą, a Ojciec, zgodnie z daną im obietnicą, zatroszczy się o ich codzienne potrzeby” (Doctrinal New Testament Commentary, Volume 1: The Gospels, 3 tomy [1966–1973], 1:243).
„Tysiące misjonarzy poddało tę obietnicę próbie i Pan wypełnił Swoje słowa w życiu wszystkich, którzy byli wierni w wypełnianiu swojego powołania. Z pewnością, jeśli nawet wróbel nie spada bez wiedzy Ojca, nie odrzuci On nikogo, kto w wiernym posłuszeństwie Jego woli zwraca się o pomoc. Bez wątpliwości byli i tacy, co szli naprzód, a ich ciało i umysł były zmęczone, którzy byli głodni, ponieważ byli to misjonarze, którzy nie oddali całego swego serca Panu i utracili cenny czas, który był wskazany na głoszenie ewangelii” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 1:344).