Lekcja 104: Nauki i Przymierza 101:1–16

Lekcja 104

Nauki i Przymierza 101:1–16

Wprowadzenie

W dniach 16 i 17 grudnia 1833 roku Prorok Józef Smith otrzymał objawienie o cierpieniu, jakiego doświadczali święci w Missouri. Objawienie to, zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 101, zostanie omówione podczas trzech lekcji. Pierwsza lekcja zawiera wyjaśnienie, dlaczego Pan pozwolił na cierpienie świętych oraz słowa rady i pocieszenia, których im udzielił.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 101:1–8

Pan wyjaśnia, dlaczego pozwala, aby Jego lud doświadczał prób

Przed lekcją narysuj na tablicy następującą mapę: Możesz wskazywać miejsca na mapie w trakcie lekcji, aby pomóc uczniom zrozumieć opisane w niej wydarzenia historyczne.

Rozpocznij lekcję od zadania następującego pytania:

Jakie znacie przykłady prześladowań, jakich doświadczali święci w hrabstwie Jackson w Missouri? (Możesz przypomnieć uczniom o zniszczeniu należącej do świętych drukarni, ich domów i plonów oraz o oblaniu smołą i obsypaniu pierzem Edwarda Partridge’a i Charlesa Allena).

Podsumuj lub przeczytaj poniższy akapit albo poproś, by zrobił to jeden z uczniów:

Ze względu na brutalne zamieszki w hrabstwie Jackson w stanie Missouri w lipcu 1833 roku, przywódcy Kościoła w Missouri zgodzili się na opuszczenie hrabstwa. W sierpniu 1833 roku w Kirtland zebrała się jednak rada generalnych przywódców Kościoła, aby omówić problemy w Missouri. Jej członkowie przesłali świętym w Missouri instrukcje, żeby nie sprzedawali ziemi i nie wyjeżdżali z hrabstwa, jeśli nie podpisali jeszcze zobowiązujących umów. Przywódcy Kościoła złożyli petycję w rządzie i skorzystali z dostępnych możliwości prawnych, aby zatrzymać swe ziemie w Missouri i domagać się pociągnięcia do odpowiedzialności osób odpowiedzialnych za przemoc. Usłyszawszy o tych działaniach i uznawszy, że wbrew oczekiwaniom święci nie mają zamiaru się wyprowadzić, osadnicy niebędący członkami Kościoła ponownie ich zaatakowali. W nocy 31 października 1833 roku grupa składająca się z około 50 konnych najechała na położoną na zachód od Independence Osadę Whitmerów. Zerwano dachy z 13 domów i wychłostano kilku mężczyzn, którzy ledwie uszli z życiem. Podobne ataki miały miejsce przez dwie kolejne noce w Independence i w innych miejscach zamieszkałych przez świętych. Bito mężczyzn, a kobiety i dzieci zastraszano.

Jak myślicie, jakie pytania mogli sobie wtedy zadawać święci w Missouri? (Jeśli uczniowie będą potrzebować pomocy w odpowiedzi na to pytanie, możesz zasugerować, że święci pewnie zastanawiali się, dlaczego Pan pozwala na ich prześladowanie).

Zapytaj uczniów, czy zastanawiali się kiedyś, dlaczego Pan pozwala na to, żeby oni sami bądź ich znajomi doświadczali cierpienia.

Wyjaśnij, że kiedy święci w Missouri poddawani byli tym próbom, Pan objawił prawdy wyjaśniające, dlaczego pozwala, aby Jego lud doświadczał cierpienia. Poproś uczniów, aby spojrzeli na wprowadzenie do rozdziału: Nauki i Przymierza 101 i wyszukali, kiedy Józef Smith otrzymał to objawienie. Następnie poproś ich, aby przejrzeli resztę wprowadzenia do rozdziału i odszukali, jakich jeszcze trudności doświadczyli święci w okresie od ataku tłumu 31 października do chwili, kiedy dane zostało to objawienie. Niech opowiedzą, co znaleźli. (Kiedy skończą mówić, możesz wyjaśnić, że ponad 1000 świętych zostało wypędzonych ze swoich domów w hrabstwie Jackson).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 101:1–2. Niech pozostali śledzą tekst w swoich pismach świętych i wyszukają, dlaczego Pan pozwolił, żeby święci w hrabstwie Jackson doświadczyli prześladować i cierpień. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

Czego możemy nauczyć się z wersetu 2. na temat konsekwencji łamania przykazań Boga? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni wymienić następującą zasadę: Bóg pozwala, żebyśmy cierpieli, kiedy łamiemy przykazania).
Jak myślisz, dlaczego ważne jest, aby zrozumieć tę zasadę?

Zwróć uwagę uczniów na to, że mimo iż wielu świętych w Missouri było wiernych i posłusznych, nadal cierpieli prześladowania. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 101:3–5. Niech reszta klasy śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, dlaczego Pan pozwala na cierpienie nawet prawych świętych. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Możesz wyjaśnić, że słowo karcić oznacza dyscyplinować lub przywoływać do porządku; słowo wypróbować oznacza poddać próbie, a słowo uświęcić sprawić, że ktoś lub coś staje się czyste lub bez skazy.

Dlaczego, według tych wersetów, Pan karci i wypróbowuje Swój lud? (Uczniowie powinni wymienić następującą zasadę: Jeśli nie zniesiemy karcenia, nie zostaniemy uświęceni. Zapisz tę zasadę na tablicy).
W jaki sposób karcenie pomaga nam stać się uświęconymi?
Jaki wpływ na świętych w Missouri mogło mieć przesłanie zawarte w tych wersetach?

Aby pomóc uczniom zrozumieć, w jaki sposób bycie karconym i wypróbowanym pomaga nam stać się uświęconym, poproś jednego z nich, by przeczytał wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Oprócz pobudzania do pokuty, samo doświadczenie zniesienia karcenia może nas oczyścić i przygotować na większe duchowe przywileje” („Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 98).

Zwróć uwagę uczniów na to, że Pan użył przykładu Abrahama jako człowieka, który był karcony i wypróbowany. Możesz poprosić jednego z uczniów, aby krótko podsumował historię o tym, jak Pan nakazał Abrahamowi złożyć w ofierze jego syna, Izaaka (zob. I Ks. Mojżeszowa 22:1–14). Wyjaśnij, że wierność Abrahama podczas tej i innych prób przygotowała go na otrzymanie większych duchowych błogosławieństw (zob. I Ks. Mojżeszowa 22:15–18). Powróć do zasady zapisanej na tablicy.

W jaki sposób prawda ta może pomóc nam w trudnych chwilach?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 101:6–8 i wyszukali, jakich grzechów dopuszczali się niektórzy święci w Missouri, co sprowadziło cierpienie na nich wszystkich. Poproś, by opowiedzieli klasie, co znaleźli.

Czego uczymy się z wersetów 7–8?
Co werset 8. mówi o tym, do czego skłonni są czasem ludzie, kiedy ich życie jest spokojne?
Co, według wersetu 8., zaczynają niekiedy czynić ludzie, kiedy zaznają cierpienia? Jak myślicie, co oznacza zwrot „[macać] za” Panem?

Zachęć uczniów, aby przypomnieli sobie sytuację, w której ich własne próby sprawiły, że zwrócili swe serca ku Panu.

Nauki i Przymierza 101:9–16

Pan udziela świętym rad i pocieszenia

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 101:9, a resztę klasy, aby wyszukała przesłanie nadziei, jakie Pan przekazał świętym, którzy cierpieli w Missouri.

Jakie Pan daje przesłanie w wersecie 9., które może pomóc nam, kiedy cierpimy konsekwencje naszych grzechów? (Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Pan będzie miał dla nas współczucie nawet wtedy, gdy dopuścimy się grzechów. Zapisz tę prawdę na tablicy. Możesz także zaproponować, aby uczniowie zapisali ją w swoich pismach świętych).
W jaki sposób prawda ta może dać nam nadzieję?

Poproś uczniów, aby zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania, co mogą uczynić, aby zwrócić swe serca ku Panu i doświadczyć Jego współczucia.

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 101:10–11, wyjaśniając, że choć Pan pozwolił na prześladowania świętych, to powiedział, że ukarze ludzi, którzy ich prześladowali. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższe akapity, a resztę klasy poproś, by zwróciła uwagę na to, jakich dodatkowych prób doświadczyli święci w Missouri. Możesz zachęcić uczniów, aby wyobrazili sobie, jak by się czuli, gdyby byli świadkami tych prób lub gdyby sami musieli ich doświadczyć.

Zorganizowane grupy zbrojnych w hrabstwie Jackson dalej prześladowały świętych aż do chwili, kiedy wszyscy członkowie Kościoła zostali wypędzeni z hrabstwa. Lyman Wight powiedział: „Widziałem, jak w listopadzie sto dziewięćdziesiąt kobiet i dzieci zmuszonych było uciekać niemal pięćdziesiąt kilometrów przez prerię po ziemi cienko pokrytej twardą powłoką zmarzniętego śniegu z deszczem w towarzystwie zaledwie trzech niedołężnych mężczyzn; z łatwością mogłem iść ich śladami, znaczonymi krwią ich pokaleczonych stóp, pozostawionymi na ściernisku spalonej prerii!” (w: History of the Church, 3:439).

Większość świętych uciekła na północ, gdzie musiała przeprawić się przez rzekę Missouri. Brzegi rzeki przy przystani promu roiły się od uciekinierów. Niektórym udało się zabrać ze sobą nieco dobytku, ale wielu straciło wszystko. Parley P. Pratt napisał: „Gdziekolwiek się nie spojrzało, widać było setki ludzi, niektórych w namiotach, a niektórych na wolnym powietrzu przy ogniskach w strugach deszczu. Mężczyźni szukali swoich żon, kobiety mężów, rodzice dzieci, a dzieci rodziców […]. Sytuacja była nie do opisania i jestem pewien, że stopiłaby serca wszystkich ludzi na ziemi poza sercami naszych zaślepionych nienawiścią oprawców, i ich zaślepioną i zacofaną społecznością” (Autobiography of Parley P. Pratt, red. Parley P. Pratt jun. [1938], str. 102).

Jakie aspekty tych prób byłyby dla was szczególnie trudne, gdybyście musieli się im przyglądać lub ich doświadczyć?
Jak myślicie, jaka byłaby wasza reakcja, gdybyście doświadczyli takiego cierpienia? (Możesz pozwolić uczniom rozważyć odpowiedź na to pytanie w myślach, zamiast odpowiadać na nie głośno).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 101:12–16. Niech reszta klasy śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka obietnicę, jaką Pan dał prawym świętym. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli. Wyjaśnij, że w wersecie 12. zwrot „cały mój Izrael” odnosi się do osób, które są wierne przymierzu ewangelii.

Jakiej zasady uczymy się z wersetów 12–16? (Podsumuj odpowiedzi uczniów jednym zdaniem na tablicy. Ich odpowiedzi powinny zawierać następującą zasadę: Kiedy prowadzimy prawe życie, możemy znaleźć pocieszenie w wiedzy, że wszyscy ludzie znajdują się w rękach Pana).
Jak myślicie, jakie jest znaczenie przykazania: „Bądźcie spokojni i wiedzcie, żem jest Bóg” w wersecie 16.?
W jaki sposób bycie „spokojnym” pomaga nam uzyskać od Pana pocieszenie?

Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie sytuację, w której odczuwali spokój dzięki świadomości, że są w rękach Boga. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi doświadczeniami. Możesz też opowiedzieć o sytuacji z własnego życia, w której zostałeś pobłogosławiony spokojem w trudnym okresie.

Zachęć uczniów, żeby nieustannie zwracali się ku Panu i ufali, że uczyni On to, co dla nich najlepsze.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 101:2. „W rezultacie ich przewinień”

Zanim święci zostali wypędzeni z hrabstwa Jackson w stanie Missouri, otrzymali kilka ostrzeżeń, że będą cierpieli, jeśli nie odpokutują. Na przykład: w styczniu 1833 roku Józef Smith upomniał Williama W. Phelpsa i Sidneya Gilberta za „ducha, którego [dało się] czuć” w napisanych przez nich listach i powiedział, że taki duch „marnotrawi siłę Syjonu” i sprawi, że „Syjon dojrzeje do grożących mu Sądów Boga”. Zwracając się do Biskupa Edwarda Partridge’a, do jego doradców i do konferencji wyższych kapłanów, Orson Hyde i Hyrum Smith wysłali list z ostrzeżeniem do przywódców Kościoła w Missouri. Wspomnieli w nim o liście od Sidneya Gilberta, w którym zawarte były „podłe, nikczemne i ślepe insynuacje”. Potępili także inny list, który sugerował, że Prorok „dąży do uzyskania monarszej władzy i autorytetu”. Z powodu tych i innych przewinień Orson Hyde i Hyrum Smith ostrzegali, że święci w Missouri doświadczą „bicza i sądu” (zob. Documents, Volume 2: lipiec 1831–styczeń 1833, tom 2. z serii: Documents The Joseph Smith Papers [2013], str. 367, 373–374).

Nauki i Przymierza 101:5. Cel Bożego „karcenia”

Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:

„Karcenie przez Boga służy przynajmniej trzem celom: (1) nakłania nas do odpokutowania, (2) oczyszcza nas i uświęca oraz (3) od czasu do czasu zmienia kurs naszego życia, kierując nas na ścieżkę, którą Bóg uważa za lepszą” („Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 98).

Nauki i Przymierza 101:6. „Były zgrzyty i spory”

Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że kiedy dążymy do ustanowienia Syjonu, możemy uczyć się na błędach pierwszych świętych w Missouri:

„Pod przywództwem Proroka Józefa Smitha pierwsi członkowie Kościoła starali się ustanowić centralne miejsce Syjonu w Missouri, lecz nie byli godni, by zbudować święte miasto. Pan wyjaśnił jeden z powodów ich niepowodzenia:

‘Lecz oto nie nauczyli się posłuszeństwa rzeczom, jakich od nich wymagałem, ale pełni są wszelkiego zła i nie użyczają swego mienia, jak przystoi świętym, dla ubogich i cierpiących spośród nich;

I nie są zjednoczeni według związku wymaganego przez prawo królestwa celestialnego’ (NiP 105:3–4).

‘Były zgrzyty i spory, i zawiść, i utarczki, i rozpustne i pożądliwe myśli pomiędzy nimi; przeto przez te sprawy pokalali swoje dziedzictwa’ (NiP 101:6).

Zamiast jednak sądzić tych pierwszych świętych zbyt surowo, powinniśmy przyjrzeć się sobie i sprawdzić, czy radzimy sobie lepiej od nich.

Syjon jest Syjonem ze względu na charakter, cechy i wierność jego obywateli. Pamiętajcie: ‘I nazwał Pan swój lud Syjon, bo byli jednego serca i umysłu i żyli sprawiedliwie; i nie było biednych pośród nich’ (Mojżesz 7:18). Jeśli mamy ustanowić Syjon w swoich domach, gminach, okręgach i palikach, musimy sprostać temu wymaganiu. Konieczna będzie (1) jedność serc i umysłów, (2) indywidualna i zbiorowa przemiana w święty lud oraz (3) tak skuteczna dbałość o potrzebujących, że wyeliminujemy nędzę spośród nas. Nie możemy czekać z tymi rzeczami na przyjście Syjonu — Syjon przyjdzie dopiero, kiedy one się staną” („Przyjdźcie do Syjonu”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 37–38).

Nauki i Przymierza 101:16. „Wszystko, co żyje, jest w moim ręku; bądźcie spokojni i wiedzcie, żem jest Bóg”

Prezydent Gordon B. Hinckley przytoczył sytuację, w której czuł się pocieszony przez zasady zawarte w wersecie: Nauki i Przymierza 101:16:

„Kiedy zmagałem się ostatnio z problemem, który miał w moim mniemaniu poważne konsekwencje, oddałem się na kolanach modlitwie. W moim umyśle zapanowało uczucie spokoju i zaświtały słowa Pana: ‘Bądź spokojny i wiedz, żem jest Bóg’. Zwróciłem się do tego fragmentu z pism świętych i przeczytałem to uspakajające stwierdzenie dane Prorokowi Józefowi Smithowi 150 lat temu: ‘Przeto pocieszcie się w sercu w sprawie Syjonu; bowiem wszystko, co żyje, jest w moim ręku; bądźcie spokojni i wiedzcie, żem jest Bóg’ (NiP 101:16).

Bóg tka Swój arras według własnego wspaniałego wzoru. Wszystko, co żyje, jest w Jego rękach. Nie do nas należy udzielanie Mu rad. Naszym obowiązkiem i przywilejem jest poczucie spokoju w naszych umysłach i w naszych sercach, i świadomość, że On jest Bogiem, że to jest Jego dzieło, i że On nie pozwoli, żeby zawiodło.

Nie mamy żadnego powodu do obaw. Nie mamy żadnego powodu, by się martwić. Nie mamy żadnego powodu do spekulacji. Mamy natomiast nadrzędną potrzebę pełnienia naszych obowiązków w powołaniach, które otrzymaliśmy. A ponieważ w większości przypadków święci w dniach ostatnich kroczą w wierze i pracują z przekonaniem, Kościół stale rośnie w siłę” („He Slumbers Not, nor Sleeps”, Ensign, maj 1983, str. 6).

Starszy W. Craig Zwick z Kworum Siedemdziesiątych wyjaśnił, co to znaczy być w rękach Boga:

„Wyrażenie ‘być w rękach Boga’ sugeruje, że jesteśmy nie tylko pod Jego baczną opieką, ale zarazem jesteśmy strzeżeni i ochraniani przez Jego cudowną moc.

W pismach świętych są wzmianki o ręce Pana. Często jest mowa o boskiej pomocy. Jego pełne mocy ręce stworzyły światy, a jednocześnie są tak delikatne, że mogą błogosławić małe dzieci” („Pan, twój Bóg, będzie cię trzymał za rękę”, Ensign lub Liahona, listopad 2003, str. 34).