Nauki i Przymierza 63:1–21

Wprowadzenie

Latem 1831 roku Prorok Józef Smith nadzorował poświęcenie ziemi, na której święci mieli zbudować Syjon w Independence w stanie Missouri. Pod nieobecność Proroka niektórzy członkowie Kościoła w Ohio odwrócili się od przykazań Pana i zaczęli popełniać poważne grzechy. Prorok Józef Smith powrócił do Kirtland 27 sierpnia, a 30 sierpnia otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 63. Lekcja ta obejmuje tę część objawienia, w której Pan ostrzegł świętych przed konsekwencjami niegodziwego zachowania i buntu.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 63:1–6

Pan ostrzega świętych przed konsekwencjami niegodziwego zachowania i buntu

Poproś uczniów, żeby wyobrazili sobie, że przyjaciel zadaje im poniższe pytanie. Niech opowiedzą, jak by mu na nie odpowiedzieli.

Czemu postępujesz wedle nauk twojego Kościoła zamiast się dobrze bawić?

Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zadaj kolejne pytanie:

Dlaczego — jako członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa — uważacie, że ważne jest, abyśmy żyli w zgodzie z tym, w co wierzymy?

Wyjaśnij, że latem 1831 roku, kiedy Józef Smith i inni przywódcy Kościoła byli w Missouri, żeby poświęcić tę ziemię dla głoszenia ewangelii oraz miejsce pod budowę świątyni w Syjonie, niektórzy członkowie Kościoła w Ohio zaczęli w sekrecie popełniać poważne grzechy. Po powrocie do Ohio Prorok otrzymał objawienie, które jest obecnie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 63. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 63:1, a klasę poproś, aby odszukała, jakimi słowy Pan zwrócił się do członków Kościoła w tym wersecie. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

Jaka jest różnica między nazywaniem się ludem Pana a byciem ludem Pana?

Poproś uczniów, aby jeszcze raz przejrzeli werset 1. i poszukali, co Pan przykazał tym, którzy nazywają się Jego ludem.

Co, zgodnie z wolą Pana, powinniśmy robić jako Jego lud? (Podsumuj odpowiedzi uczniów, pisząc na tablicy następującą zasadę: Jako lud Pana mamy otworzyć swe serca i słuchać Jego słów i woli odnośnie do nas).
Jak myślicie, co to znaczy, że mamy otworzyć swe serca?
W jaki sposób otwarcie serca przygotowuje nas na to, abyśmy usłyszeli głos Pana?
Co wam pomaga otworzyć wasze serca?

Zachęć uczniów, by otworzyli swe serca na wpływ Ducha Świętego podczas tej lekcji. Możesz im zasugerować, żeby zapisywali wszystkie myśli i podszepty, jakie otrzymają przez Ducha.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 63:2, 6. Zanim zacznie on czytać, możesz wyjaśnić, że wyrażenie „dzień gniewu” w wersecie 6. odnosi się do Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa, okresu, w którym ci, co nie odpokutują za swoje grzechy, będą cierpieć konsekwencje swoich wyborów. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co Pan powiedział niegodziwym i zbuntowanym. Poproś uczniów, by opowiedzieli, czego się dowiedzieli.

Nauki i Przymierza 63:7–21

Pan ostrzega przed poszukiwaniem znaków i niegodziwością

W wersecie: Nauki i Przymierza 63:6 zwróć uwagę uczniów na przykazanie, by „niewierni [zamknęli] usta”. Wyjaśnij, że w tym czasie niektórzy członkowie przestali wierzyć w prawdziwość Kościoła i publicznie występowali przeciwko Józefowi Smithowi oraz innym przywódcom Kościoła (zob. History of the Church, 1:216–217). Jednym z najgłośniejszych krytyków Kościoła był człowiek o nazwisku Ezra Booth. Poproś jednego z uczniów, aby odczytał dwa poniższe akapity mówiące o doświadczeniach, jakie doprowadziły Ezrę Bootha do przystąpienia do Kościoła.

Ezra Booth był pastorem u metodystów. Zainteresował się Przywróceniem na początku 1831 roku po przeczytaniu Księgi Mormona. Razem z Johnem i Alice Johnsonami przyjechał do Kirtland, aby spotkać się z Prorokiem. Pani Johnson cierpiała na reumatyzm, przez co jej obolałe ramię było spuchnięte i sztywne. Kiedy po raz pierwszy spotkała Józefa Smitha, już od około dwóch lat nie była w stanie podnieść ręki na wysokość głowy.

„Podczas spotkania rozmowa zeszła na temat nadprzyrodzonych darów, jakie były nadawane w czasach apostołów. Ktoś powiedział: ‘Jest tu pani Johnson, która ma niesprawną rękę. Czy jest teraz na ziemi człowiek, któremu Bóg dał moc, by ją uzdrowić?’ Kilka chwil później, kiedy rozmowa zeszła na inny tor, [Józef] Smith powstał, przeszedł przez pokój, wziął panią Johnson za rękę, a następnie uroczystym i podniosłym głosem powiedział: ‘Kobieto, w imię Pana Jezusa Chrystusa nakazuję ci, abyś była uleczona’. Potem natychmiast opuścił pokój […]. Pani Johnson od razu z łatwością podniosła [rękę], a po powrocie następnego dnia do domu mogła bez trudu czy bólu zrobić pranie” (w: History of the Church, 1:215–216).

Jak myślicie, jak byście się czuli, gdybyście byli świadkami takiego cudu?

Wyjaśnij, że Ezra Booth został ochrzczony niedługo po tym, jak był świadkiem tego cudu.

Napisz na tablicy: Znaki i wiara.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 63:7–9. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego Pan nauczał na temat znaków i wiary.

Czego te wersety uczą nas na temat znaków i wiary? (Uczniowie mogą odnaleźć tu wiele zasad, ale upewnij się, że podkreślona zostanie następująca prawda: Wiara nie przychodzi przez znaki. Zapisz tę prawdę na tablicy pod napisem: Znaki i wiara).
Jakie znacie przykłady osób z pism świętych, które były świadkami wielkich znaków czy cudów, lecz nie wykazały się trwałą wiarą i prawością? (Wśród przykładów mogą się znaleźć dzieci Izraela [zob. IV Ks. Mojżeszowa 14:22–23] oraz Laman i Lemuel [zob. 1 Nefi 17:43–45]).

Wyjaśnij, że Ezra Booth również jest przykładem człowieka, który bardziej polega na znakach niż wierze. Po chrzcie Ezra Booth otrzymał kapłaństwo i został wysłany na misję do stanu Missouri. Zdaje się, że rozpoczął tę misję, mając wielkie oczekiwania. Spodziewał się, że uda mu się nawrócić wielkie rzesze ludzi, pokazując im znaki i dokonując cudów. Przez krótki czas głosił ewangelię, nie widząc jednak spodziewanych rezultatów, Ezra Booth „odwrócił się” od prawdy i popadł w odstępstwo (zob. History of the Church, 1:216). Prorok Józef Smith poczynił następującą obserwację na temat Ezry Bootha:

„Kiedy odkrył on, że wiara, pokora, cierpliwość i próby poprzedzają błogosławieństwa i że Bóg uniża człowieka, zanim go wyniesie, zanim ‘Zbawiciel da mu moc, by porażać ludzi i sprawiać, że uwierzą’ […], był rozczarowany” (w: History of the Church, 1:216).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 63:10–12. Niech reszta klasy śledzi tekst w swoich pismach i odszuka kolejne prawdy na temat znaków i wiary.

Co werset 10. mówi o tym, w jaki sposób przychodzą znaki? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą prawdę: Znaki przychodzą poprzez wiarę, zgodnie z wolą Boga. Dopisz tę prawdę na tablicy pod napisem: Znaki i wiara).
Jak sądzicie, dlaczego otrzymujemy znaki po tym, jak wykażemy się wiarą?
Jaki, według wersetu 12., jest właściwy powód poszukiwania znaków? („Dla dobra ludzi, dla [Bożej] chwały” — by pomóc bliźnim i rozwijać dzieło Boże).

Zwróć uwagę uczniów na to, że znaki i cuda nie zawsze przybierają widowiskowe formy. Często otrzymujemy znak czy świadectwo o prawdzie ewangelii po cichu, w bardzo osobisty sposób. Dzieje się tak, gdy wykazujemy się wiarą.

W jaki sposób możemy wykazać się wiarą, aby otrzymać świadectwo ewangelii? (Możesz wypisać odpowiedzi uczniów na tablicy. Przykładowe odpowiedzi to: modlitwa, studiowanie pism świętych, post, służba i życie według zasad ewangelii).

Zachęć uczniów, aby opowiedzieli o swoich doświadczeniach na temat tego, jak otrzymali świadectwo o prawdziwości ewangelii dzięki wykazaniu się wiarą w jednej z tych rzeczy.

Przypomnij uczniom, że poza poszukiwaniem znaków niektórzy członkowie Kościoła „[odwrócili] się od […] przykazań” (NiP 63:13) i popełniali poważne grzechy. Poproś klasę, aby po cichu przeczytała fragment: Nauki i Przymierza 63:14–19 i odszukała grzechy, których byli winni członkowie Kościoła. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli. (Warto może wyjaśnić uczniom, że rozpustnik to osoba, która dopuszcza się grzechów natury seksualnej, a czarnoksiężnik to ktoś, kto zajmuje się rzeczami związanymi z wpływem złych duchów).

Zwróć uwagę na przestrogę Pana dotyczącą pożądliwości, zapisaną w wersecie 16. Co to znaczy patrzeć na kogoś pożądliwie? (Pożądliwość oznacza, że ma się „nieproporcjonalnie silne pragnienie w stosunku do czegoś” lub kogoś [Guide to the Scriptures, „Lust”, strona internetowa: scriptures.lds.org]. Patrzeć na kogoś pożądliwie („spozierać, aby pożądać”) oznacza patrzeć na czyjeś ciało w niestosowny sposób lub w sposób wyzwalający pożądanie seksualne. Obejmuje to również oglądanie pornografii).
Jaką zasadę dostrzegacie w ostrzeżeniu Pana w wersecie 16.? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy pożądliwie patrzymy na innych ludzi, nie mamy Ducha, lecz zaprzeczamy wierze. Możesz zasugerować, aby zaznaczyli w swoich pismach świętych słowa nauczające tej zasady).
Jak sądzicie, dlaczego pożądliwe myślenie o drugiej osobie sprawia, że człowiek traci Ducha?
Co możemy zrobić, aby pokonać pokusę pożądliwego pragnienia innych osób?

Podczas rozmowy o tym, jak unikać pożądliwości, możesz poprosić jednego z uczniów o przeczytanie wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Przede wszystkim zacznijcie od odseparowania się od ludzi, przedmiotów i sytuacji, które mogą wam zaszkodzić […].

Jeśli jakiś program w telewizji jest nieprzyzwoity, wyłączcie go. Jeśli film jest lubieżny, wyjdźcie. Jeśli zaczyna się rozwijać niewłaściwy związek, zakończcie go. Wiele z tych rzeczy może przynajmniej z początku nie być z gruntu złe, lecz mogą zaćmiewać nasz osąd, przytępiać naszą duchowość i prowadzić do czegoś, co mogłoby być złe […].

Zastąpcie pożądliwe myśli obrazami pełnymi nadziei i radosnymi wspomnieniami, myślcie o twarzach osób, które was kochają i które byłyby zdruzgotane, gdybyście je zawiedli […]. Dołóżcie starań, by wszelkie wasze myśli miały dostęp do waszego serca jedynie za zaproszeniem […].

Dbajcie o Ducha Pana i przebywajcie tam, gdzie On. Upewnijcie się, że wśród tych miejsc jest wasz dom czy mieszkanie, decydując, jakie dzieła sztuki, muzykę i literaturę tam gromadzicie” („Nie dam miejsca wrogowi mojej duszy”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 45, 46).

Zwróć uwagę uczniów na pierwszą zasadę, którą zapisaliście na tablicy na początku lekcji: Jako lud Pana mamy otworzyć swe serca i słuchać Jego słów i woli odnośnie do nas. Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy ich serca były otwarte na podszepty i natchnienie Ducha podczas dzisiejszego studiowania pism świętych. Zachęć ich, żeby postępowali w zgodzie z podszeptami i wskazówkami, jakie otrzymują od Pana i złóż świadectwo, że kiedy będą to robić, będą ludem Pana.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 63:16. Pożądliwość prowadzi do utraty Ducha

Rozpowszechnienie pornografii w naszych czasach wystawiło wiele osób na pokusę pożądania. Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów potwierdził, że korzystanie z pornografii jest pożądliwością, która ogranicza zdolność człowieka do radowania się błogosławieństwami Ducha Pana:

„Ostrzegam. Szatan ma niebywałą zdolność do blokowania duchowego przekazu, kusząc i nęcąc ludzi, aby przekraczali prawa, od których ta duchowa komunikacja zależy. Niektórych potrafi wręcz przekonać, że nie są w stanie otrzymać takiego przewodnictwa od Pana.

Szatan po mistrzowsku wykorzystuje uzależniającą moc pornografii, aby ograniczyć zdolność ludzi do podążania za podszeptami Ducha. Zalew pornografii we wszystkich jej podstępnych, trujących i niszczących formach sprawił ogromny smutek, cierpienie, ból i doprowadził do zniszczenia małżeństw. To jedna z najbardziej przeklętych sił na ziemi. Czy to za pośrednictwem zadrukowanych stron, filmów, telewizji, obscenicznych tekstów, wulgarnych treści w telefonie czy migającego ekranu komputera, uzależnienie od pornografii obezwładnia i wyrządza niepowetowane straty. To potężne narzędzie Lucyfera wyniszcza umysł, serce i duszę każdego, kto z niego korzysta. Wszyscy, którzy zostają złapani w tę kusicielską, wabiącą sieć i pozostają w niej, popadną w uzależnienie od tego niemoralnego, niszczącego wpływu. Wiele osób nie może uwolnić się od tego nałogu bez pomocy. Jakże znajomy jest ten tragiczny wzorzec. Zaczyna się od ciekawości, podsycanej odczuwaną stymulacją i usprawiedliwianej fałszywym przekonaniem, że to, co czynimy na osobności, nie wyrządza nikomu szkody. To kłamstwo usypia czujność, a ci, którzy w nie wierzą, sięgają coraz głębiej, po coraz mocniejsze stymulacje, aż sieć się zamyka i ten wyzuty z moralności, uzależniający nałóg zaczyna sprawować swą okrutną kontrolę […].

Jeśli nurzacie się w pornografii, od tej chwili poświęćcie się całkowicie wyzwaniu, by pokonać ten nałóg. Znajdźcie ciche miejsce i módlcie się żarliwie o pomoc i wsparcie. Bądźcie cierpliwi i posłuszni. Nie poddawajcie się” („Zdobywanie duchowego przewodnictwa”, Ensign lub Liahona, listopad, 2009, str. 8–9).