Józef Smith otrzymał to objawienie dla siebie, Olivera Cowdery’ego i Davida Whitmera w czerwcu 1829 roku. Powoławszy tych dwóch mężczyzn do głoszenia pokuty, Zbawiciel wyjaśnił, jakie znaczenie ma to, że wzięli na siebie Jego imię. Wspomniał o zbliżającym się powołaniu Dwunastu Apostołów i pragnieniu, jakie będą oni mieli, by wziąć na siebie „całym sercem” imię Jezusa Chrystusa (NiP 18:27). Pan powierzył następnie Oliverowi Cowdery’emu i Davidowi Whitmerowi obowiązek wyszukania mężczyzn, którzy mogliby służyć jako członkowie Kworum Dwunastu.
Jezus Chrystus naucza, że Jego imię jest jedynym imieniem, dzięki któremu możemy zostać zbawieni
Poproś jednego lub dwóch uczniów, aby napisali na tablicy swoje nazwiska. Zadaj im następujące pytania:
Jakie znaczenie mają dla was wasze nazwiska?
Jakie przywileje i obowiązki się z nimi wiążą? (Do przywilejów mogą zaliczać się: miejsce zamieszkania, miłość w rodzinie, bezpieczeństwo i wychowanie w Kościele. Do obowiązków mogą zaliczać się: utrzymanie bezpieczeństwa w domu, traktowanie członków rodziny z szacunkiem, wykonywanie czynności domowych, przynoszenie honoru nazwisku).
Przypomnij uczniom, że Pan powołał Olivera Cowdery’ego i Davida Whitmera, aby głosili pokutę (zob. NiP 18:6, 9, 14). Wyjaśnij, że kiedy Pan wydał im to polecenie, powiedział im również, jakie przywileje i obowiązki wiążą się z wzięciem na siebie Jego imienia.
Narysuj na tablicy poniższą tabelę bez wpisywania odpowiedzi w jej dolnej części. Poproś uczniów, aby przerysowali ją do swoich notatników lub dzienników do studiowania. Następnie poproś ich, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 18:17–25 i wyszukali przywileje i obowiązki płynące z wzięcia na siebie imienia Jezusa Chrystusa. Poproś, aby zapisali swoje odpowiedzi w tabeli.
Przywileje
Obowiązki
Otrzymanie Ducha Świętego i bycie przez Niego nauczanym
Zachęcanie innych do przyjęcia chrztu i wytrwania do końca
Uzyskanie zbawienia w królestwie Ojca
Posiadanie wiary, nadziei i miłości bliźniego
Unikanie sporów z innymi kościołami
Mówienie o prawdzie z powagą
Odpokutowanie i wytrwanie do końca
Dlaczego ważne jest, żebyśmy wzięli na siebie imię Jezusa Chrystusa, na podstawie wersetu: Nauki i Przymierza 18:23? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą doktrynę: Imię Jezusa Chrystusa jest jedynym imieniem, dzięki któremu możemy zostać zbawieni. Możesz zaproponować, aby zaznaczyli tę prawdę w swoich pismach świętych).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wypowiedzi Starszego M. Russella Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów. Niech reszta klasy wysłucha, jakiej rady udzielił Starszy Ballard odnośnie do tego, jak powinniśmy brać na siebie imię Jezusa Chrystusa:
Obraz
Starszy M. Russell Ballard
„Przyjmujemy na siebie imię Chrystusa w wodach chrztu. Co tydzień odnawiamy zobowiązania z chrztu, gdy przyjmujemy sakrament, okazując swą gotowość, by wziąć na siebie Jego imię i obiecując, że zawsze będziemy o Nim pamiętać (zob. NiP 20:77, 79) […].
Jesteśmy proszeni, aby być Jego świadkami […]. Oznacza to, że musimy być gotowi mówić ludziom, za kim podążamy i do czyjego Kościoła należymy: do Kościoła Jezusa Chrystusa. Oczywiście chcemy to czynić w duchu miłości i świadectwa. Pragniemy podążać za Zbawicielem w sposób jasny i zrozumiały, a zarazem z pokorą, świadcząc, że jesteśmy członkami Jego Kościoła” („Znaczenie nazwy”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 79–80).
W jaki sposób, zdaniem Starszego Ballarda, powinniśmy dawać ludziom znać, że podążamy za Jezusem Chrystusem?
W wersetach: Nauki i Przymierza 18:19–20 Pan nakazuje Oliverowi Cowdery’emu i Davidowi Whitmerowi, by mieli wiarę, nadzieję i miłość bliźniego oraz by unikali sporów z innymi kościołami i ich członkami. Jak myślicie, dlaczego ważne jest, abyśmy czynili te rzeczy jako uczniowie Jezusa Chrystusa?
Wyjaśnij uczniom, że w wersecie: Nauki i Przymierza 18:20 zwrot „kościół diabła” nie odnosi się do żadnego konkretnego kościoła. Obejmuje on wszelkie osoby, grupy, organizacje i postawy, które działają wbrew Kościołowi Jezusa Chrystusa i zbawieniu dzieci Boga.
Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania zapisali sposób, w jaki mogą dawać ludziom znać, że podążają za Jezusem Chrystusem.
Wyjaśnij, że Pan nie mówił tu o Oliverze Cowderym i Davidzie Whitmerze, ale o innych mężczyznach, którzy mieli wziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa i głosić Jego ewangelię. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 18:27–32 i pisemnie odpowiedzieli na poniższe pytania. (Pytania zapisz na tablicy przed rozpoczęciem lekcji lub wydrukuj je dla każdego ucznia).
Jakie będą pragnienia Dwunastu Apostołów?
Do czego ci mężczyźni zostaną powołani? (Wymień 3 do 5 różnych zadań).
Ilu obecnych członków Kworum Dwunastu Apostołów jesteś w stanie wymienić? (Wypisz ich nazwiska).
Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby odczytali swoje odpowiedzi na pierwsze pytanie. Następnie zapytaj:
Jak myślicie, co to znaczy wziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa z pełnym przekonaniem w sercu?
Poproś uczniów, aby odczytali swoje odpowiedzi na drugie napisane na tablicy pytanie. Zasadą, którą uczniowie powinni rozpoznać jest to, że Dwunastu Apostołów Pana jest powołanych do głoszenia i udzielania ewangelii całemu światu. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 18:37–39. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali, jaki obowiązek Bóg powierzył Oliverowi Cowdery’emu i Davidowi Whitmerowi.
Co Pan nakazał Oliverowi i Davidowi? (Wyszukajcie nazwiska mężczyzn, których Pan miał powołać na pierwszych członków Kworum Dwunastu Apostołów w dniach ostatnich).
Skąd było wiadomo, którzy mężczyźni powinni zostać powołani na Apostołów? (Przyszli Apostołowie mieli wykazać się pragnieniami i czynami, o których mówił Pan).
Wyjaśnij, że Martinowi Harrisowi również powierzono zadanie wyszukania Dwunastu Apostołów. Pierwsi członkowie Kworum Dwunastu Apostołów w dniach ostatnich zostali powołani 14 lutego 1835 roku, niemalże pięć lat po oficjalnym ustanowieniu Kościoła. Objawienie w rozdziale: Nauki i Przymierza 18 pomaga nam zrozumieć znaczenie tego kworum, opisując, jaką rolę pełnią Apostołowie w Kościele Jezusa Chrystusa.
Poproś uczniów, aby odczytali swoje odpowiedzi na trzecie napisane na tablicy pytanie i wymienili obecnych członków Kworum Dwunastu Apostołów. Jeśli masz taką możliwość, pokaż zdjęcia tych mężczyzn. Ich fotografie można znaleźć w majowych i listopadowych wydaniach czasopism Ensign i Liahona oraz na stronie internetowej: lds.org/church/leaders.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał poniższą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów. Zanim zacznie czytać, wyjaśnij, że Starszy Holland wypowiedział te słowa podczas pierwszej konferencji generalnej po powołaniu go na Apostoła.
Obraz
Starszy Jeffrey R. Holland
„Oczywiście tym, co napełnia mnie największym zapałem i radością jest świadomość, że mam możliwość, jak wyraził to Nefi, ‘[mówić] o Chrystusie, [znajdować] radość w Chrystusie, [nauczać] o Chrystusie [i prorokować] o Chrystusie‘ (2 Nefi 25:26) gdziekolwiek i z kimkolwiek będę się znajdował aż do chwili, gdy wydam swoje ostatnie tchnienie. Z pewnością nie ma wyższego celu lub większego przywileju niż być ‘[szczególnym świadkiem] imienia Chrystusa na całym świecie’ (NiP 107:23).
[…] Poza moimi słowami, naukami i głoszonym świadectwem, całe moje życie musi być częścią tego świadectwa o Jezusie. Moja cała istota winna odzwierciedlać boskość tego dzieła. Nie zniósłbym tego, gdyby coś, co powiedziałem lub uczyniłem w jakikolwiek sposób umniejszyło waszą wiarę w Chrystusa, waszą miłość do tego Kościoła lub szacunek, jakim darzycie urząd świętego apostolstwa.
Obiecuję wam — tak jak obiecałem to Panu i obecnym tu moim braciom — że będę starał się żyć tak, bym był godny tego zaufania i bym służył w pełnym wymiarze moich umiejętności” („Miracles of the Restoration”, Ensign, listopad 1994, str. 31).
W jaki sposób pomaga wam wiedza, że mężczyźni, którzy pełnią służbę Apostołów, biorą na siebie imię Jezusa Chrystusa z pełnym zamiarem serca? Co możemy robić, żeby naśladować ich przykład?
Poproś jednego lub dwóch uczniów, żeby pomogli ci w przeprowadzeniu ćwiczenia. Zasłoń uczniom oczy przepaską lub poproś ich, by je zamknęli. Poproś kilku innych uczniów, aby po kolei powiedzieli kilka słów normalnym głosem. Poproś uczniów z zasłoniętymi oczyma, by powiedzieli, kto zabiera głos. Następnie zadaj następujące pytanie:
Czemu niektóre głosy łatwiej jest odróżnić od innych? (Uczniowie mogą zauważyć, że im częściej słyszymy dany głos, tym bardziej jest nam on znajomy i tym łatwiej jest nam go rozpoznać).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 18:34–36, 47. Pozostałych poproś, żeby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali, w jaki sposób, wedle słów Pana, będziemy mogli usłyszeć Jego głos. (Możesz wyjaśnić, że w wersecie 34. zwrot „słowa te” odnosi się do objawień w Naukach i Przymierzach).
W jaki sposób, zgodnie z tymi wersetami, możemy usłyszeć głos Pana? (Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi, ale upewnij się, że dobrze rozumieją następującą zasadę: Możemy słyszeć głos Jezusa Chrystusa, kiedy czytamy pisma święte z mocą Ducha Świętego. Zapisz tę zasadę na tablicy).
W jaki sposób studiowanie pism świętych pomaga nam słyszeć głos Jezusa Chrystusa?
Pomóż uczniom zrozumieć, że możemy usłyszeć głos Pana w sposób niesłyszalny dla naszych uszu. Poprzez Ducha Świętego możemy odbierać uczucia i przesłania w naszych umysłach i sercach (zob. NiP 8:2–3).
Odnieś się do zapisanej na tablicy prawdy.
Jaki wpływ może mieć ta prawda na to, jak postrzegacie pisma święte? W jaki sposób może kierować waszym wyborem czasu i miejsca, w którym czytacie pisma święte?
Kiedy czuliście, że Pan dał wam natchnienie w trakcie czytania bądź rozważania pism świętych?
Zachęć uczniów, by codziennie badali pisma święte oraz by pilnie dążyli do szukania i zrozumienia głosu Pana. Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 18:40–47 i wyjaśnij, iż Pan potwierdził, że Oliver Cowdery, David Whitmer i przyszli członkowie Kworum Dwunastu Apostołów otrzymają wspaniałe błogosławieństwa, jeśli będą wierni w przestrzeganiu Jego przykazań. Możesz zakończyć tę lekcję, składając świadectwo o prawdach, które omówiłeś z uczniami.
Na temat fragmentu: Nauki i Przymierza 18:20 Prezydent Joseph Fielding Smith nauczał: „Musimy zrozumieć, że jesteśmy tu pouczani, by walczyć z wszelkim złem, z tym, co opowiada się przeciw prawości i prawdzie” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 1:83). Nie jest to wezwanie do walki z innymi kościołami ani ich członkami.
Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Przeydium powiedział:
Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
„Kiedy będziemy naśladować […] doskonały przykład [Zbawiciela], nasze ręce mogą stać się Jego rękami, nasze oczy — Jego oczami, nasze serce — Jego sercem […].
Zachowując to w pamięci, niech nasze serca i dłonie będą otwarte i wyciągnięte z miłością do wszystkich, do każdego człowieka, który zmierza swą własną trudną drogą. Jako uczniowie Jezusa Chrystusa, Naszego Mistrza, jesteśmy powołani, by uzdrawiać, a nie potępiać” („Wy jesteście Moimi rękami”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 68–69).