Nauki i Przymierza 1

Wprowadzenie

Do listopada 1831 roku Józef Smith otrzymał ponad 60 objawień. Jednakże większość członków Kościoła nie miała do nich dostępu. Prorok zwołał konferencję w Hiram w stanie Ohio, aby przedyskutować opublikowanie tych objawień pod nazwą: Księga Przykazań. Komitet złożony ze starszych Kościoła sporządził przedmowę do tej księgi. Osoby uczestniczące w konferencji nie były jednak z niej zadowolone, dlatego zwróciły się z prośbą do Józefa Smitha, aby poprosił Pana o przedmowę. Po zwróceniu się do Pana w modlitwie Józef otrzymał objawienie stanowiące przedmowę. Przedmowa do Księgi Przykazań, której autorem jest Pan, to rozdział 1. w Naukach i Przymierzach.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 1:1–16

Pan ostrzega przed wyrokami, które spadną na buntowników podczas Drugiego Przyjścia

Możesz rozpocząć lekcję od poproszenia uczniów, aby zastanowili się nad poniższymi pytaniami, kiedy będziesz je czytać na głos. Po upływie wyznaczonego czasu, poproś jednego lub dwóch uczniów, aby podzielili się swoimi spostrzeżeniami.

Czy ktoś starał się zwrócić na siebie waszą uwagę i przed czymś was ostrzec? Jak na to zareagowaliście?
Co myślicie o wysiłku, jaki ta osoba włożyła w to, by was ostrzec? Dlaczego tak uważacie?

Pokaż swój egzemplarz Nauk i Przymierzy i wyjaśnij, że ta księga zawiera ostrzeżenia, przykazania i instrukcje od Pana, które są niezbędne dla naszego szczęścia i zbawienia. Powiedz uczniom, że Pan objawił rozdział 1. jako przedmowę do pozostałych objawień zawartych w Naukach i Przymierzach. Przedmowa przygotowuje czytelnika do poznania zawartości książki poprzez podsumowanie przesłania i zamierzeń autora. Aby pomóc uczniom zrozumieć kontekst historyczny rozdziału: Nauki i Przymierza 1, możesz przytoczyć niektóre z informacji zawartych we wprowadzeniu do tej lekcji.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 1:1–3. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają słowa lub wyrażenia, których użył Pan, by zwrócić uwagę osób, które będą czytać Jego słowa. Poproś kilku z uczniów, aby opowiedzieli o tym, co odnaleźli (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, możesz wyjaśnić, że słowo: słuchaj oznacza tu uważne słuchanie. Kiedy prawdziwie słuchamy Pana, postępujemy zgodnie z Jego radą i przestrzegamy Jego przykazań).

Do kogo Pan przemawiał w tych wersetach? (Pan przemawiał do wszystkich mieszkańców ziemi, a nie tylko do członków Kościoła).
Co, waszym zdaniem, oznacza wyrażenie: „głosić będą ich niegodziwości ze szczytów domostw i ujawnią ich tajemne czyny” (NiP 1:3)?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 1:4–7, a pozostałych uczniów o odszukanie, co Pan powiedział na temat sposobu, w jaki ostrzeże wszystkich ludzi.

Co Pan powiedział na temat sposobu, w jaki ostrzeże wszystkich ludzi? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą doktrynę: Pan ostrzega wszystkich ludzi poprzez Swoich wybranych uczniów. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli tę doktrynę w wersecie: Nauki i Przymierza 1:4 lub zapisali ją na marginesie swoich pism świętych).
Kim są uczniowie, przez których Pan przemawia i publikuje swoje ostrzeżenia?

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 1:8–10, wyjaśniając, że Pan oświadczył, że osądzi wszystkich ludzi według ich czynów oraz tego, jak traktują innych ludzi. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 1:11–14, a pozostałych o śledzenie tekstu i wskazanie ostrzeżeń, o których mowa.

Według przypisu (znajdującego się w angielskiej wersji pism świętych) 12b, o jakim wydarzeniu mówił Pan w wersecie: Nauki i Przymierza 1:12?
Jak myślicie, co miał na myśli Pan w wersecie: Nauki i Przymierza 1:14, kiedy ostrzegł, że ci, którzy nie będą zważać na słowa Jego proroków i apostołów, zostaną odcięci? (Zostaną oddzieleni od prawych osób i utracą błogosławieństwa, które są dostępne dzięki obrzędom i przymierzom ewangelii).

Wyjaśnij, że te ostrzeżenia muszą być głoszone ze względu na niegodziwość i odstępstwo szerzące się na całym świecie. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 1:15–16. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają słowa lub wyrażenia, które ilustrują niegodziwość i odstępstwo. Poproś kilku uczniów o podzielenie się tym, co znaleźli.

W jakim sensie ludzie w dzisiejszych czasach „[podążają] własną drogą i za obrazem swego własnego boga” (NiP 1:16)?

Nauki i Przymierza 1:17–33

Ewangelia została przywrócona przez Józefa Smitha, aby przygotować świat na klęski w dniach ostatnich

Poproś uczniów, aby przejrzeli werset: Nauki i Przymierza 1:17 i wskazali słowo, którego użył Pan do określenia niegodziwości, odstępstwa i zniszczeń, które będą miały miejsce w dniach ostatnich. Po tym, jak uczniowie wskażą słowo: klęska, wyjaśnij, że we fragmencie: Nauki i Przymierza 1:17–33 Pan podaje sposoby na przetrwanie klęsk w dniach ostatnich. (Możesz wyjaśnić, że słowo: klęska odnosi się do niszczycielskich wydarzeń, związanych z wielkimi stratami, niepokojem i cierpieniem).

Narysuj na tablicy poniższą tabelę lub rozdaj jej kopie uczniom.

	Jaki sposób dał Pan na przetrwanie klęsk, które ogarną świat?	Jak ten sposób pomaga nam stawić czoła klęskom dni ostatnich?
NiP 1:17
NiP 1:18–23
NiP 1:29
NiP 1:30

Możesz poprosić uczniów, aby uzupełnili tabelę samodzielnie lub z kolegą. Poproś uczniów, aby przeczytali fragmenty znajdujące się po lewej stronie tabeli i wskazali na rozwiązania, jakie dał Pan, aby pomóc nam w stawieniu czoła klęskom w dniach ostatnich. Poproś, aby opisali lub narysowali w środkowej kolumnie to, co odnaleźli. Poproś, aby wypełnili prawą część tabeli krótkimi opisami, jak każde z rozwiązań podanych przez Pana pomaga nam stawić czoła klęskom w dniach ostatnich.

Po upłynięciu wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby podzielili się tym, co zapisali w tabeli. Odpowiedzi w środkowej kolumnie powinny być opisem następujących zdarzeń: Pan powołał Józefa Smitha i dał mu objawienia i przykazania (zob. NiP 1:17); Pan przykazał Swoim uczniom, aby poszli w świat i głosili Jego ewangelię oraz ustanowili Jego przymierze (zob. NiP 1:18–23); Pan wyjawił Księgę Mormona (zob. NiP1:29); Pan przywrócił Swój Kościół na ziemię (zob. NiP 1:30). Odpowiedzi udzielone w prawej kolumnie mogą być różne. Poproś kilku uczniów, aby przeczytali to, co zapisali.

Aby pomóc uczniom w dalszym rozważaniu oświadczenia Pana zawartego w wersecie: Nauki i Przymierza 1:30, możesz zaproponować im, aby zaznaczyli w tym wersecie słowa, które wyrażają następującą prawdę: Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest jedynym prawdziwym i żywym Kościołem na ziemi.

W jaki sposób wyjaśnilibyście zainteresowanemu w oparciu o to, czego się nauczyliście z poprzedniej lekcji na temat Wielkiego Odstępstwa, dlaczego Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest jedynym prawdziwym i żywym Kościołem na ziemi?
Co powoduje, że ten Kościół jest „żywy”?

Wyjaśnij, że dzięki darowi Ducha Świętego Pan kieruje Swoim Kościołem poprzez nieustające objawienie. To nieustające objawienie jest przykładem na to, że Kościół jest żywy.

Dlaczego ważne jest, abyście wiedzieli, że należycie do jedynego prawdziwego i żywego Kościoła na ziemi?
Jak myślicie, co miał na myśli Pan, kiedy powiedział, że jest zadowolony ze Swojego Kościoła „jako całości, a nie [z poszczególnych członków]” (NiP 1:30)? (Mimo że Kościół jest prawdziwy i jako całość zadowala Pana, niektórzy członkowie Kościoła mogą nie żyć w sposób, który Pan aprobuje).

Poproś uczniów, aby zbadali treść fragmentu: Nauki i Przymierza 1:31–33 i odszukali w nim, co Pan powiedział na temat grzechu i pokuty.

W jaki sposób Pan patrzy na grzech? W jaki sposób możemy otrzymać wybaczenie?
Co, zgodnie z wersetem: Nauki i Przymierza 1:33, stanie się z tymi, którzy nie odpokutują?
Co znaczy być pozbawionym „światła”?

Nauki i Przymierza 1:34–39

Pan kieruje nami, abyśmy badali objawienia i przykazania zawarte w Naukach i Przymierzach

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 1:34–36, wyjaśniając, że Pan ponownie wyraził Swoje pragnienie ostrzegania ludzi, aby przygotowali się na Jego Drugie Przyjście. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 1:37–39. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają prawdy, które Pan podkreślił na zakończenie Swojej przedmowy do Nauk i Przymierzy.

Jakie prawdy Pan podkreślił we fragmencie: Nauki i Przymierza 1:37–39? (Kiedy uczniowie będą wymieniać prawdy, które odszukali, upewnij się, że rozumieją następujące kwestie: Naszym zadaniem jest poszukiwanie przykazań, które dał nam Pan. Słowa Pana się wypełnią. Słowa Pana są prawdziwe bez względu na to, czy zostały wypowiedziane przez Niego osobiście czy też przez Jego sługi).
Na podstawie tego, czego się dziś nauczyliście: czym zostaniecie pobłogosławieni, jeśli będziecie badać przykazania i objawienia, które dał Pan w Naukach i Przymierzach?

Poproś kilkoro uczniów o podzielenie się uczuciami na temat tego, jak pisma święte błogosławią ich życie. Możesz poprosić uczniów, by zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania cel, że będą codzienne studiować Nauki i Przymierza podczas tego roku szkolnego. Poproś ich, aby zastanowili się, kiedy, gdzie oraz przez jaki czas będą codziennie studiować. Powiedz im, że co jakiś czas będziesz sprawdzać ich postępy, czy studiują Nauki i Przymierza, aby pomóc im odnieść w tym sukces.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 1:14. „Zważajcie na słowa proroków”

Starszy M. Russell Ballard nauczał:

Moi bracia i siostry, wspaniałą rzeczą jest mieć proroka Boga pośród nas. Wielkie oraz cudowne są błogosławieństwa, które przychodzą do naszego życia, kiedy słuchamy słów Pana przekazanych nam przez niego. Jednocześnie wiedza, że [Prezydent Kościoła] jest prorokiem Boga, zobowiązuje nas również do odpowiedzialności. Kiedy słyszymy radę Pana wyrażoną poprzez słowa Prezydenta Kościoła, nasza odpowiedź powinna być pozytywna i natychmiastowa. Historia pokazała, że uzyskujemy bezpieczeństwo, spokój, pomyślność i szczęście, kiedy odpowiadamy na radę proroka tak, jak to uczynił Nefi w dawnych czasach: ‘Pójdę i uczynię, co mi Pan nakazał’ (1 Nefi 3:7)”, („Bo słowo Jego przyjmiecie”, Liahona, lipiec 2001, str. 79).

Dodatkowy pomysł dotyczący nauczania

Nauki i Przymierza 1:30–33. „Jedyny prawdziwy i żyjący kościół”

Możesz wykorzystać ten pomysł, by pomóc uczniom w rozpoznaniu w wersecie: Nauki i Przymierza 1:30 następującej prawdy: Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest jedynym prawdziwym i żywym Kościołem na ziemi.

Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób postąpiliby w następującej sytuacji:

Kolega, który nie jest członkiem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, zapytał: „Słyszałem, że członkowie twojego Kościoła wierzą w Jezusa Chrystusa i Biblię. Ale czy oprócz tego nie twierdzicie, że należycie do jedynego prawdziwego Kościoła? Jeśli także i mój Kościół naucza o Jezusie Chrystusie i Biblii, to dlaczego mówicie, że nie jest prawdziwy?”.

Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co by odpowiedzieli na to pytanie. Aby pomóc uczniom w zrozumieniu, że wiele kościołów posiada część prawdy, możesz poprosić jednego z nich, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Nie chodzi o to, że pozostałe kościoły nie posiadają prawdy. Posiadają część prawdy — niektóre nawet większą jej część. Przybierają szatę świętości. Często duchowieństwo i wyznawcy są bardzo oddani, wielu z nich w zachwycający sposób żyje zgodnie z cnotami chrześcijaństwa. Jednakże posiadają niekompletne zasady. Opowiedziano, że ‘[…] podają przykazania ludzkie, które ubrali w szatę świętości, za nauki boskie, ale zaprzeczają ich mocy’ (JS — H 1:19).

Ewangelia może być porównana do klawiatury pianina — klawiatury zawierającej wszystkie klawisze, na której osoba do tego wyszkolona może grać nieograniczoną liczbę utworów. Może zagrać balladę wyrażającą miłość, marsz zagrzewający do walki, melodię kojącą duszę, inspirujący hymn i inne niezliczone utwory, które pasują do każdego nastroju i zaspokajają każdą potrzebę.

Jakże krótkowzroczne jest zatem wybranie jednego klawisza i stałe uderzanie w niego, wydobywając pojedynczą nutę lub nawet dwie czy trzy, kiedy można grać nieskończoną harmonię na kompletnej klawiaturze.

Jakim rozczarowaniem jest, kiedy pełnia ewangelii, kompletna klawiatura, znajduje się na ziemi, a wiele kościołów uderza jedynie w jeden klawisz. Nuta, którą podkreślają, może być niezbędna do pełnego harmonii doświadczenia religijnego, ale jest tylko jedną nutą z wielu. Nie stanowi całości […].

Nie mówimy, że te kościoły są w błędzie, ale raczej że są niekompletne. Pełnia ewangelii została przywrócona. Moc i upoważnienie, aby działać w Jego imieniu, są pośród nas. Moc i upoważnienie kapłaństwa znajduje się w tym Kościele.

[…] Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest jedynym prawdziwym i żywym Kościołem na powierzchni ziemi, o czym świadczę” („The Only True and Living Church”, Ensign, grudzień 1971, str. 40–42).

Jak analogia przedstawiona przez Prezydenta Packera pomaga zrozumieć różnicę pomiędzy kościołami posiadającymi część prawdy a Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Prezydenta Gordona B. Hinckleya:

„Bogu niech będą dzięki za to wspaniałe przekazanie świadectwa, upoważnienia i zasad, jakie wiąże się z przywróconym Kościołem Jezusa Chrystusa.

To musi być naszą wielką i jedyną nowiną dla świata. Nie ofiarowujmy jej, chełpiąc się tym. Świadczmy z pokorą, ale pewnie i z absolutną szczerością. Zachęcamy wszystkich na całym świecie, aby wysłuchali tej historii i przekonali się, czy jest prawdziwa. Boże pobłogosław nas, tych którzy wierzymy w Jego boskie objawienia i pomóż nam poszerzyć wiedzę o tych wielkich i wspaniałych rzeczach wśród tych, którzy nas słuchają. Mówimy do nich w duchu miłości, aby zebrali wszystko to, co dobre i prawdziwe, a co otrzymali z jakiegokolwiek źródła, przyszli do nas, a my zobaczymy, czy możemy coś do tego dodać” („Cudowna podstawa naszej wiary”, Liahona, listopad 2002, str. 81).

W jaki sposób możemy podążać za radą Prezydenta Hinckleya i zaprosić innych, aby przyłączyli się do jedynego prawdziwego Kościoła, nie obrażając ich wierzeń?