Lekcja 116
Nauki i Przymierza 109:1–46
Wprowadzenie
Święci prawie trzy lata pracowali nad budową Świątyni w Kirtland. Kiedy ją ukończyli, Pan objawił Prorokowi Józefowi Smithowi modlitwę, którą miał on odmówić podczas jej poświęcenia. Prorok przeczytał tę modlitwę jako część nabożeństwa podczas poświęcenia świątyni 27 marca 1836 roku. Modlitwa ta zapisana jest w rozdziale: Nauki i Przymierza 109. Dzisiejsza lekcja skupia się na pierwszej części modlitwy, która zawiera prośbę, aby Pan przyjął świątynię i wypełnił obietnice, które były z nią związane, w tym obietnicę ochrony i błogosławieństw dla tych, którzy będą oddawać w niej cześć Bogu.
Propozycje dotyczące nauczania
Nauki i Przymierza 109:1–23
Józef Smith prosi, aby Pan przyjął Świątynię w Kirtland i pobłogosławił tych, którzy będą w niej oddawać cześć Bogu
Pokaż kilka fotografii różnych świątyń. Możesz zapytać uczniów, czy wiedzą, gdzie znajduje się każda z tych świątyń.
Napisz na tablicy następujące pytanie: Dlaczego budujemy świątynie? Poproś uczniów, by usiedli w parach i omówili odpowiedzi na to pytanie: Po upływie wyznaczonego czasu wyjaśnij, że możemy znaleźć na nie odpowiedzi w rozdziale: Nauki i Przymierza 109.
Pokaż uczniom ilustrację: Świątynia Kirtland (zob. Album: Ewangelia w malarstwie [2008], nr 117; zob. także strony internetowe: LDS.org oraz josephsmith.net). Wyjaśnij, że praca nad budową Świątyni Kirtland trwała prawie trzy lata i wymagała od świętych ogromnego poświęcenia. Ujrzeli wypełnienie danej im przez Pana obietnicy, że jeśli będą przestrzegać Jego przykazań, to będą „mieli moc, żeby [ją] wznieść” (NiP 95:11). 27 marca 1836 roku święci uczestniczyli w nabożeństwie poświęcającym świątynię, podczas którego Józef Smith odmówił modlitwę poświęcającą. Słowa tej modlitwy otrzymał przez objawienie przed nabożeństwem. Modlitwa ta zapisana jest w rozdziale: Nauki i Przymierza 109.
Wyjaśnij, że na nabożeństwie poświęcającym Świątynię Kirtland obecnych było prawie 1000 świętych w dniach ostatnich. Udział w nabożeństwie pragnęło wziąć o wiele więcej osób, ale nie mogły zmieścić się w budynku. Prorok Józef Smith poczynił przygotowania, żeby mogli uczestniczyć w spotkaniu w innym budynku, a nabożeństwo poświęcające powtórzono dla nich kilka dni później.
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że uczestniczą w nabożeństwie poświęcającym Świątynię Kirtland: Kiedy chór śpiewa hymn na rozpoczęcie, są pełni oczekiwania. Następnie kazanie wygłasza Sidney Rigdon. Po krótkiej przerwie mają możliwość udzielenia poparcia przywódcom Kościoła. Następnie powstaje Prorok Józef Smith i czyta modlitwę poświęcającą.
Poproś jednego z uczniów, aby wstał i przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 109:1–4. Poproś pozostałych, by śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali główny powód, dla którego święci wybudowali Świątynię Kirtland.
-
Jaki był główny powód budowy Świątyni Kirtland? (Uczniowie powinni zrozumieć, że święci wybudowali świątynię, gdyż takie było przykazanie Pana. Napisz na tablicy następujące zdanie: Pan nakazuje nam budować świątynie).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 109:5. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach, zwracając przy tym uwagę na zwroty opisujące poświęcenie świętych przy budowie świątyni.
-
Jakie zauważyliście zwroty? (Przykładowe odpowiedzi to: „w wielkich cierpieniach”, „z nędzy naszej” i „udzieliliśmy naszych dóbr”).
Aby pomóc uczniom zrozumieć poświęcenie, jakiego dokonali święci, aby zbudować Świątynię Kirtland, poproś jednego z nich o przeczytanie następującego streszczenia:
Od czerwca 1833 roku do marca roku 1836 członkowie Kościoła poświęcali swój czas, pieniądze i dobytek, aby pomóc wybudować dom dla Pana. Mężczyźni pracowali przy budowie. Kobiety szyły ubrania i zapewniały zakwaterowanie. Kiedy wielu mężczyzn udało się w podróż z Obozem Syjonu, część kobiet kontynuowała budowę świątyni. Niektórzy święci w dniach ostatnich, tacy jak John Tanner, przeznaczyli na budowę świątyni znaczną część swego majątku. Wkładem innych były umiejętności i praca. Na przykład Brigham Young ochrzcił w Kanadzie mężczyznę o nazwisku Artemus Millet. Brat Millet zrezygnował z pracy kamieniarza dla rządu Kanady, żeby wraz z rodziną móc przeprowadzić się do Kirtland, gdzie służył jako główny inspektor nadzorujący budowę świątyni. Całkowity koszt budowy świątyni wyniósł około 60 000 dolarów amerykańskich, co było niesamowitą sumą na owe czasy, szczególnie biorąc pod uwagę ubóstwo świętych. Dla porównania, w dzisiejszych czasach kwota ta wynosiłaby znacznie ponad milion dolarów.
-
Co robi na was wrażenie, kiedy uczycie się o poświęceniach, jakich święci dokonali, żeby zbudować świątynię?
Poproś uczniów, aby ponownie przeczytali po cichu werset 5. i wyszukali w nim prawdę, która wyjaśnia, dlaczego święci tak wiele poświęcili, aby zbudować świątynię.
-
Jaką znaleźliście prawdę, która wyjaśnia, dlaczego święci pragnęli zbudować świątynię? (Uczniowie powinni powiedzieć, że Pan może objawić się nam w świątyni. Zapisz tę zasadę na tablicy).
Poproś jedną połowę uczniów, aby po cichu przeczytała wersety: Nauki i Przymierza 109:10–11 i odszukała, o co Józef Smith poprosił Pana, w wyniku czego ludzie mogliby otrzymać błogosławieństwa świątyni. Drugą połowę uczniów poproś, aby po cichu przeczytała wersety: Nauki i Przymierza 109:12–13 i wyszukała zwroty, które pomagają im zrozumieć, w jaki sposób Pan może objawić się nam w świątyni. Po upływie wyznaczonego czasu zadaj pierwszej grupie następujące pytania:
-
O co Józef Smith poprosił Pana, w wyniku czego ludzie mogliby otrzymać błogosławieństwa świątyni? (Aby poprzez Swoją łaskę pomógł im być godnymi w Jego oczach).
-
Dlaczego potrzebujemy łaski Pana, kiedy dążymy do bycia godnymi wejścia do świątyni?
Drugiej grupie zadaj następujące pytanie:
-
Jakie znaleźliście zwroty, które pomagają wam zrozumieć, w jaki sposób Pan objawia się nam w świątyni? (Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli zwroty, którymi podzielili się ich koledzy).
Poproś uczniów, aby w parach lub na forum klasy podzielili się doświadczeniami, w trakcie których czuli, że są blisko Pana w świątyni. Przypomnij im, że niektóre doświadczenia są zbyt święte lub osobiste, by o nich mówić. Jeśli uważasz to za stosowne, możesz też opowiedzieć o swoich własnych doświadczeniach.
-
W jaki sposób uczucie bliskości z Panem w świątyni wpływa na wasze życie, kiedy znajdujecie się poza nią?
Poproś uczniów, aby sami doczytali do końca fragment: Nauki i Przymierza 109:14–23 i wyszukali dalsze błogosławieństwa, jakie Pan obiecał tym, którzy oddają cześć w świątyni.
-
Jakie jeszcze błogosławieństwa Pan obiecał tym, którzy oddają cześć w świątyni? (Uczniowie powinni znaleźć w tych wersetach wiele różnych błogosławieństw. Możecie wypisać te błogosławieństwa na tablicy).
Jakie błogosławieństwa wynikają, według wersetów 22–23, z oddawania czci w świątyni? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, pomóż im rozpoznać następującą prawdę: Otrzymywanie błogosławieństw świątyni uzbraja nas w moc i wsparcie Pana, kiedy Mu służymy. Zapisz ją na tablicy. Możesz także zaproponować, aby uczniowie zapisali ją w swoich pismach świętych).
-
Co, waszym zdaniem, oznacza „[uzbrojeni] mocą [Pana]”?
Aby przybliżyć uczniom to stwierdzenie, poproś jednego z nich, aby przeczytał następującą wypowiedź Starszego Josepha B. Wirthlina z Kworum Dwunastu Apostołów:
„W domu Pana wierni członkowie Kościoła mogą zostać obdarowani ‘mocą z wysoka’ [NiP 95:8], mocą, która umożliwi nam opieranie się pokusom, szanowanie naszych przymierzy, posłuszeństwo przykazaniom Pana i składanie gorliwego, nieustraszonego świadectwa o ewangelii naszym rodzinom, przyjaciołom i bliźnim” („Cultivating Divine Attributes”, Ensign, listopad 1998, str. 27).
-
W jaki sposób taka moc może być błogosławieństwem dla was i dla waszych rodzin? W jaki sposób taka moc może być błogosławieństwem dla pełnoetatowych misjonarzy?
Nauki i Przymierza 109:24–46
Józef Smith prosi Pana, aby chronił i błogosławił tych, którzy oddają cześć w świątyni i tych, którzy głoszą ewangelię
Narysuj na tablicy kielnię i miecz. Możesz wyjaśnić, że kielni używa się do nakładania zaprawy między warstwami cegieł lub kamieni. Zapytaj uczniów, w jaki sposób można użyć tych narzędzi przy budowie świątyni.
Wyjaśnij, że w trakcie budowy Świątyni Kirtland motłoch groził jej zniszczeniem. Prezydent Brigham Young opowiadał o „robotnikach na murach, którzy w jednym ręku trzymali miecz, by bronić się przed motłochem, a drugą ręką układali kamienie i pracowali kielnią” (Discourses of Brigham Young, wyb. John A. Widtsoe [1954], str. 415). Czasami mężczyźni, którzy za dnia pracowali przy budowie świątyni, musieli jej nocą pilnować.
Wyjaśnij, że poza oddaną pracą nad ochroną świątyni i siebie samych święci prosili także o ochronę Pana. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 109:24–28, a pozostałych, aby wyszukali, o jaki rodzaj ochrony Józef Smith prosił Pana po wybudowaniu świątyni.
-
O jaki rodzaj ochrony modlił się Józef?
-
Co, według wersetu 24., możemy zrobić, aby uzyskać ten rodzaj ochrony?
-
Czego możemy nauczyć się z tych wersetów na temat uzyskiwania ochrony przed złem? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli lud Pana będzie godny i będzie oddawał Mu cześć w świątyni, niegodziwość go nie przemoże).
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 109:29–46, wyjaśniając, że Prorok modlił się, żeby szyki ludzi, którzy szerzą kłamstwa na temat świętych, zostały pomieszane i żeby członkowie Kościoła mogli powstać i wykonywać pracę Pana. Prosił także, żeby Pan wypełnił świątynię Swoją chwałą i dał Swoim sługom świadectwo i moc, jakich będą potrzebować do głoszenia ewangelii.
Na zakończenie zachęć uczniów, aby zawsze posiadali ważną rekomendację świątynną, nawet jeśli mieszkają daleko od świątyni. Możesz przeczytać następującą wypowiedź Prezydenta Howarda W. Huntera:
„Zaprawdę Pan pragnie, aby Jego lud był ludem motywowanym przez świątynię. Największym pragnieniem mego serca jest to, żeby każdy członek Kościoła był godny wejścia do świątyni […]. Bądźmy ludem, który uczęszcza do świątyni i kocha ją. Śpieszmy do świątyni tak często, jak pozwalają nam na to czas, środki i sytuacja osobista” („The Great Symbol of Our Membership”, Ensign, październik 1994, str. 5).