Lekcja 19
Józef Smith — Historia 1:68–75; Nauki i Przymierza 13
Wprowadzenie
15 maja 1829 r. Józef Smith oraz Oliver Cowdery udali się do lasu w pobliżu gospodarstwa Józefa w Harmony w stanie Pensylwania, aby zwrócić się do Pana odnośnie do przetłumaczonego przez nich fragmentu Księgi Mormona, który podkreślał ważność obrzędu chrztu. Podczas modlitwy ukazał im się Jan Chrzciciel jako zmartwychwstała postać. Nadał im Kapłaństwo Aarona, po czym polecił, by ochrzcili siebie nawzajem w pobliskiej rzece Susquehanna, a następnie pouczył ich, by ustanowili siebie nawzajem do Kapłaństwa Aarona. Słowa, które Jan wypowiedział do Józefa Smitha i Olivera Cowdery’ego, znajdują się w rozdziale: Nauki i Przymierza 13. Po dostąpieniu obrzędu chrztu, Józef oraz Oliver zostali napełnieni Duchem Świętym i doświadczyli wielu wspaniałych błogosławieństw.
Propozycje dotyczące nauczania
Józef Smith — Historia 1:68–72; Nauki i Przymierza 13
Jan Chrzciciel nadaje Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu Kapłaństwo Aarona
Przed rozpoczęciem lekcji napisz na tablicy następujące pytania lub przygotuj dla każdego ucznia kopię tych pytań (nie podając odpowiedzi). Po tym, jak uczniowie wejdą do klasy, poproś ich, aby udzielili na nie odpowiedzi, zapisując je na dowolnej kartce lub przygotowanych przez ciebie kartkach. Jeśli istnieje taka potrzeba, możesz im zasugerować, aby skorzystali z indeksu w zbiorze składającym się z trzech pism świętych połączonych w całość (zob. „Priesthood, Aaronic”) lub z Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych] (zob. „Aaronic Priesthood”), by odnaleźć odpowiedzi. Możesz poczekać, aż uczniowie skończą zapisywać odpowiedzi, by rozpocząć lekcję duchową myślą.
-
Gdzie w pismach świętych możemy dowiedzieć się o przywróceniu Kapłaństwa Aarona?
-
Kiedy zostało przywrócone Kapłaństwo Aarona?
-
Jak miał na imię anioł, który przywrócił na ziemię Kapłaństwo Aarona, nadając je Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu?
-
W jaki sposób zostało im nadane Kapłaństwo Aarona?
-
Co jeszcze, zgodnie z obietnicą anioła, mieli otrzymać Józef i Oliver? Kto miał im to przekazać?
(Odpowiedzi: (1) Józef Smith — Historia lub Nauki i Przymierza 13; (2) 15 maja 1829 r. [zob. Józef Smith — Historia 1:72]; (3) Jan Chrzciciel [zob. Józef Smith — Historia 1:72]; (4) Poprzez nałożenie rąk [zob. Józef Smith — Historia 1:68, 71]; (5) Jan Chrzciciel powiedział im, że w późniejszym czasie otrzymają Kapłaństwo Melchizedeka od Apostołów: Piotra, Jakuba i Jana [zob. Józef Smith — Historia 1:72]).
Po duchowej myśli poproś uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami na pierwsze pytanie. Jeśli odpowiedzieli na pierwsze pytanie poprawnie, podziel ich do pracy w parach, aby sprawdzili sobie nawzajem odpowiedzi na pozostałe pytania. Poucz ich, aby skorzystali z fragmentu: Józef Smith — Historia 1:68–72 oraz opisu sporządzonego przez Olivera Cowdery’ego, który znajduje się na końcu części Józef Smith — Historia. Możesz chodzić po klasie, aby pomóc uczniom w odnalezieniu prawidłowych odpowiedzi.
Po upływie wyznaczonego czasu zapoznajcie się z treścią udzielonych odpowiedzi. Czytając wraz z uczniami podane przez nich odpowiedzi, pomóż im rozpoznać i zrozumieć następujące doktryny: Jan Chrzciciel przywrócił Kapłaństwo Aarona na ziemię (zob. Józef Smith — Historia 1:72). Kapłaństwo jest nadawane poprzez nałożenie rąk (zob. Józef Smith — Historia 1:68, 71). Podczas omawiania odpowiedzi udzielonych przez uczniów, wyjaśnij, że Józef Smith i Oliver Cowdery otrzymali Kapłaństwo Melchizedeka od Piotra, Jakuba i Jana pod koniec maja 1829 r. (zob. Larry C. Porter, „Restoration of the Aaronic and Melchizedek Priesthoods”, Ensign, grudzień 1996, str. 30–47).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Józef Smith — Historia 1:68. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co doprowadziło do tego, że zapytali Pana o chrzest dla odpuszczenia grzechów.
-
Co, zgodnie z tym wersetem, skłoniło Józefa i Olivera, aby zwrócili się do Pana, pytając o chrzest dla odpuszczenia grzechów? (Tłumaczyli Księgę Mormona i natrafili na nauki o chrzcie dla odpuszczenia grzechów).
Zwróć uwagę uczniów na to, że przywrócenie Kapłaństwa Aarona jest tak istotne, że słowa Jana Chrzciciela zostały dołączone do Nauk i Przymierzy jako rozdział 13. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 13. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i rozpoznają, w jakim sensie przywrócenie Kapłaństwa Aarona stanowiło odpowiedź na modlitwę Józefa i Olivera, w której prosili o wiedzę o chrzcie dla odpuszczenia grzechów.
-
W jakim sensie przywrócenie Kapłaństwa Aarona stanowiło odpowiedź na modlitwę Józefa i Olivera, w której prosili o wiedzę o chrzcie dla odpuszczenia grzechów?
Naszkicuj na tablicy drzwi z dziurką od klucza.
-
Do czego służą drzwi? (Podczas gdy uczniowie będą dyskutować na ten temat, pomóż im dostrzec, że drzwi znajdują się w przejściu prowadzącym do innego pomieszczenia. Dodatkowo drzwi mogą albo ograniczyć, albo umożliwić wejście).
Pokaż uczniom pęk kluczy (albo narysuj na tablicy klucz) i zadaj następujące pytanie:
-
Jaki związek ma klucz z funkcją, jaką spełniają drzwi? (Klucz otwiera lub zamyka drzwi. Kiedy używamy klucza, by otworzyć drzwi, on umożliwia nam przejście i sprawdzenie tego, co znajduje się po drugiej stronie drzwi).
Wyjaśnij, że Pan używa kluczy, jako symbolu kapłańskiego upoważnienia, które otwiera dla nas drogę prowadzącą do otrzymania wiecznych możliwości i błogosławieństw. Poproś uczniów, aby odszukali w wersecie: Nauki i Przymierza 13:1 klucze związane z Kapłaństwem Aarona. Możesz zasugerować, aby uczniowie zaznaczyli w swoich pismach odnalezione przez nich klucze.
-
Co powiedział Jan Chrzciciel na temat kluczy związanych z Kapłaństwem Aarona? (Kapłaństwo Aarona dzierży klucze służby aniołów, ewangelii pokuty i chrztu przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów. Możesz poprosić jednego z uczniów, aby zapisał to oświadczenie na tablicy pod rysunkiem przedstawiającym drzwi).
Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć, czym są klucze Kapłaństwa Aarona oraz błogosławieństwa, jakie mogą otrzymać członkowie Kościoła, poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów. (Możesz przygotować dla uczniów karteczki z kopią tej wypowiedzi, aby mogli umieścić je w swoich pismach świętych).
„Co to znaczy, że Kapłaństwo Aarona dzierży [klucze] ‘ewangelii pokuty i chrztu przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów’? Odpowiedź znajduje się w obrzędzie chrztu oraz sakramentu. Chrzest jest dokonywany dla odpuszczenia grzechów, a sakrament to odnowienie przymierzy i błogosławieństw związanych z chrztem. Oba obrzędy powinna poprzedzać pokuta […].
Każdy z nas zgrzeszył od chwili swojego chrztu. Bez możliwości oczyszczenia po chrzcie, każdy z nas pozostaje odsunięty od rzeczy duchowych […].
„Przykazano nam, abyśmy odpokutowali za nasze grzechy, przychodzili do Pana ze skruszonym sercem i pokornym duchem, i przyjmowali sakrament, czyniąc to zgodnie z zawartymi przymierzami. Kiedy odnawiamy w ten sposób nasze przymierza zawarte podczas chrztu, Pan odnawia oczyszczającą moc naszego chrztu […].
Nie możemy przeceniać znaczenia Kapłaństwa Aarona. Wszystkie te ważne kroki ukierunkowane na uzyskanie odpuszczenia grzechów są możliwe dzięki zbawiennemu obrzędowi chrztu i odnowienia, które niesie obrzęd sakramentu. Oba z tych obrzędów są dokonywane przez osoby dzierżące Kapłaństwo Aarona pod przewodnictwem biskupa na mocy kluczy ewangelii pokuty i chrztu dla odpuszczenia grzechów” („The Aaronic Priesthood and the Sacrament”, Ensign, listopad 1998, str. 37–38).
-
W jaki sposób klucze Kapłaństwa Aarona pomagają nam otrzymać błogosławieństwa płynące z Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa?
-
Kto, zgodnie z wypowiedzią Starszego Oaksa, w każdym okręgu kieruje kluczami ewangelii pokuty i chrztu?
Aby pomóc uczniom w lepszym zrozumieniu, czym jest klucz służby aniołów, poproś jednego z nich, aby przeczytał następujące wyjaśnienie Starszego Oaksa:
„Jako młody posiadacz Kapłaństwa Aarona nie myślałem, że kiedykolwiek ujrzę anioła i zastanawiałem się, co to miało wspólnego z Kapłaństwem Aarona.
Służba aniołów może też być niedostrzegalna. Przesłanie anielskie może być dane za pośrednictwem głosu lub po prostu poprzez myśli lub uczucia przekazane umysłowi człowieka” („The Aaronic Priesthood and the Sacrament”, str. 39).
Poproś jednego z uczniów, aby wyszedł na przód klasy i trzymał ilustracje (jeśli są dostępne) przedstawiające Chrzest młodego mężczyzny (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 103; dostępny także na stronie LDS.org) oraz Błogosławienie sakramentu (nr 107).
-
Jaki wpływ ma rozumienie, czym są klucze Kapłaństwa Aarona, na wasze myśli lub zachowanie, kiedy przygotowujecie, rozdajecie lub przyjmujecie sakrament w każdym tygodniu?
Poproś młode kobiety w twojej klasie, aby podzieliły się swoimi uczuciami na temat Kapłaństwa Aarona oraz błogosławieństw, jakie dzięki temu otrzymują. Możesz także powiedzieć, dlaczego sam doceniasz Kapłaństwo Aarona.
Józef Smith — Historia 1:73–75
Józef Smith i Oliver Cowdery doświadczają wspaniałych błogosławieństw tuż po swoim chrzcie
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Józef Smith — Historia 1:73. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i wskażą na słowa lub wyrażenia, które opisują to, czego Józef i Oliver doświadczyli po swoim chrzcie. Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli je w swoich pismach świętych.
-
Co odczuli Józef i Oliver po swoim chrzcie?
Ponieważ nie otrzymali jeszcze daru Ducha Świętego, doświadczyli w tamtym momencie mocy Ducha Świętego. Józef i Oliver mieli otrzymać w późniejszym czasie Kapłaństwo Melchizedeka, by móc nadawać dar Ducha Świętego (zob. Józef Smith — Historia 1:70; zob. także Bible Dictionary [Słownik biblijny] lub Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych], „Holy Ghost”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Józef Smith — Historia 1:74. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają szczególne błogosławieństwa, które Józef i Oliver otrzymali poprzez moc Ducha Świętego. Kiedy uczniowie podzielą się tym, co odnaleźli, zapisz na tablicy następującą doktrynę: Duch Święty pomaga nam zrozumieć znaczenie i intencje pism świętych.
-
Jak myślicie, dlaczego potrzebujemy Ducha Świętego, aby zrozumieć pisma święte?
-
Kiedy Duch Święty pomógł wam zrozumieć „prawdziwe znaczenie i intencje” pism świętych?
Poproś uczniów, aby poświęcili kilka minut na zapisanie w notatnikach lub dziennikach do studiowania tego, co uczynią, aby uzyskać pomoc Ducha Świętego podczas studiowania pism świętych.
Komentarz i tło historyczne
Józef Smith — Historia 1:74. Posiadanie Ducha Świętego podczas studiowania pism świętych
Starszy Dallin H. Oaks przemówił na temat potrzeby posiadania Ducha Świętego podczas studiowania pism świętych:
„Jeśli będziemy dążyć do uzyskania objawienia i natchnienia i przyjmiemy objawienie oraz natchnienie, które poszerzy nasze zrozumienie pism świętych, dostrzeżemy wypełnienie się natchnionej obietnicy danej przez Nefiego tym, którzy pilnie poszukują — ‘tajemnice Boga [zostaną im] wyjawione mocą Ducha Świętego’ (1 Nefi 10:19).
Wiele innych informacji zawartych w pismach świętych można zrozumieć jedynie poprzez natchnienie od Ducha Świętego. Mówiąc słowami Apostoła Pawła: ‘Tylko ten może poznać sprawy boskie, kto posiada Ducha Świętego’ (JST [tłumaczenie Biblii dokonane przez Józefa Smitha — przyp. tłum.] I List do Koryntian 2:11) […].
Józef Smith i Oliver Cowdery to przykład dla tej dyspensacji. Po chrzcie zostali napełnieni Duchem Świętym. Później Józef wyjaśnił w swojej osobistej historii: ‘Mając teraz oświecone umysły, zaczęliśmy pojmować Pisma Święte i prawdziwe znaczenie, i intencje bardziej niezrozumiałych ustępów były nam objawione w sposób wcześniej dla nas nieosiągalny ani niepomyślany’ (Józef Smith — Historia 1:74)
Tak, jak Paweł powiedział Tymoteuszowi: ‘Całe Pismo przez Boga jest natchnione’ (II List do Tymoteusza 3:16; zob. także II List Piotra 1:21). To znaczy, że aby zrozumieć pisma święte, nasze umysły muszą być oświecone przez Ducha Pańskiego” („Scripture Reading and Revelation”, Ensign, styczeń 1995, str. 7, 9).
Nauki i Przymierza 13:1. Co znaczy wyrażenie, że synowie Lewiego złożą Panu ofiarę?
Prorok Józef Smith wyjaśnił, czym jest ofiara, którą złożą synowie Lewiego:
„Powszechnie przyjmuje się, że prawo składania ofiar jest kwestią przeszłości ze względu na Wielką Ofiarę [tzn. ofiarę złożoną przez Pana Jezusa] i że nie ma już potrzeby, aby w przyszłości składano ofiary. Ci, który tak uważają, z pewnością nie znają obowiązków, przywilejów oraz upoważnienia związanych z kapłaństwem lub Prorokami.
Składanie ofiar było od zawsze częścią Kapłaństwa i stanowi jeden z jego obowiązków. Obrzęd ten ma swój początek w Kapłaństwie i będzie kontynuowany także po przyjściu Chrystusa, z pokolenia na pokolenie […].
Ofiary te, a także każdy obrzęd należący do Kapłaństwa, będą miały miejsce po tym, jak zostanie zbudowana Świątynia Pana, a synowie Lewiego zostaną oczyszczeni i dostąpią pełni praw, konsekwencji i błogosławieństw. Będą trwać na wieki, kiedy to moc Kapłaństwa Melchizedeka zostanie w pełni okazana; bo jak inaczej może nastąpić przywrócenie wszystkich rzeczy, o których mówią święci Prorocy, że nastąpią? To nie znaczy, że prawo Mojżesza zostanie ponownie ustanowione wraz ze wszystkimi obrzędami i ceremoniami; o tym nigdy nie mówili Prorocy. Lecz to, co miało miejsce przed czasem Mojżesza, a mianowicie obrzęd składania ofiar, będzie kontynuowane” (History of the Church, 4:211–212).
Prezydent Joseph Fielding Smith dalej wyjaśnił:
„Żyjemy w dyspensacji pełni czasów, w której wszystkie rzeczy mają zostać zgromadzone i wszystko ma zostać przywrócone tak, jak było na początku. Nawet ta ziemia ma zostać przywrócona do stanu, w którym znajdowała się, zanim Adam przekroczył prawo. Zgodnie z naturą rzeczy, prawo składania ofiar musi zostać przywrócone lub wszystko, co oświadczył Pan, nie nastąpi. Dlatego niezbędne jest, aby synowie Lewiego, którzy składali krwawe ofiary w starożytnym Izraelu, złożyli je ponownie, aby wypełnić ten obrzęd w tej dyspensacji. Ofiara polegająca na przelaniu krwi została ustanowiona za czasów Adama i konieczne jest, aby została przywrócona.
Ofiara ze zwierząt zostanie dokonana, aby ukończyć proces przywrócenia, kiedy to świątynia, o której mowa, zostanie wybudowana. Na początku milenium lub w okresie przywrócenia krwawe ofiary będą dokonywane tak długo, jak tego będzie wymagać ukończenie procesu przywrócenia w tej dyspensacji. W późniejszym czasie obrzęd składania ofiar będzie miał inny charakter” (Doctrines of Salvation, wyd. Bruce R. McConkie [1956], 3:94).
Nauki i Przymierza 13:1. Wyjaśnienie znaczenia kluczy
Starszy Bruce R. McConkie wyjaśnił, że Boże objawienia odnoszą się do kluczy na dwa różne sposoby:
„W objawieniach używane są dwa różne znaczenia terminu: klucze. Jedno znaczenie odnosi się do praw zarządzania, dzięki którym Kościół lub królestwo oraz wszystkie jego organizacje są zarządzane; gdzie klucze królestwa odnoszą się do praw posiadanych przez Pierwsze Prezydium. Drugie znaczenie odnosi się do sposobu, w jaki pewne rzeczy są objawiane, odkrywane lub ukazywane” (Mormon Doctrine, 2 wyd. [1966], str. 209–410).
Nauki i Przymierza 13:1. Klucz służby aniołów
Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów podzielił się następującymi spostrzeżeniami na temat klucza służby aniołów:
„W ściśle powiązany sposób te obrzędy Kapłaństwa Aarona są również niezbędne dla służby aniołów.
‘Słowo ‘anioł’ jest używane w pismach świętych do opisania każdej niebiańskiej istoty niosącej przesłanie Boże’ (George Q. Cannon, Gospel Truth, wyb. Jerreld L. Newquist [1987], str. 54). Pisma święte przytaczają wiele przykładów tego, jak anioł ukazywał się osobiście […].
Służba aniołów może też być niedostrzegalna. Przesłanie anielskie może być dane za pośrednictwem głosu lub po prostu poprzez myśli lub uczucia przekazane umysłowi człowieka […].
[…] Większość anielskich przesłań raczej się czuje lub słyszy niż widzi.
W jaki sposób Kapłaństwo Aarona dzierży klucze służby aniołów? Odpowiedź brzmi: w taki sam sposób, jak Duch Pana.
Ogólnie, błogosławieństwa duchowego towarzystwa i komunikacji są dostępne tylko dla tych osób, które są czyste. Jak już wyjaśniłem wcześniej, dzięki obrzędom Kapłaństwa Aarona jesteśmy oczyszczeni z naszych grzechów i otrzymujemy obietnicę, że jeśli będziemy dochowywać naszych przymierzy, Jego Duch zawsze będzie z nami. Wierzę, że ta obietnica odnosi się nie tylko do Ducha Świętego, ale także do służby aniołów, ponieważ ‘aniołowie mówią pod wpływem Ducha Świętego, ich słowa są więc słowami Chrystusa’ (2 Nefi 32:3). Zatem ci, którzy posiadają Kapłaństwo Aarona, otwierają drzwi wszystkim członkom Kościoła, którzy godnie przyjmują sakrament, aby cieszyli się towarzystwem Ducha Pana oraz służbą aniołów […].
Kapłaństwo Aarona zajmuje się ewangelią przygotowawczą, ‘ewangelią pokuty i chrztu, i odpuszczenia grzechów’ (NiP 84:27). Oczyszczająca moc Zadośćuczynienia Zbawiciela jest odnowiona, kiedy przyjmujemy sakrament. Obietnica, że ‘zawsze [możemy] mieć z sobą Jego Ducha’ (NiP 20:77), jest istotna dla naszej duchowości. Obrzędy Kapłaństwa Aarona są niezbędne w tym wszystkim” („The Aaronic Priesthood and the Sacrament”, Ensign, listopad 1998, str. 38–40).
Nauki i Przymierza 13:1. Służba aniołów
Prezydent Gordon B. Hinckley w następujący sposób wyjaśnił, czym jest służba aniołów:
„Gdy Wilford Woodruff, człowiek, który żył wiele lat i miał wiele doświadczeń, był Prezydentem Kościoła, zwrócił się do chłopców posiadających Kapłaństwo Aarona: ‘Pragnę uzmysłowić wam fakt, że nie ma żadnej różnicy, czy mężczyzna jest Kapłanem czy Apostołem, jeśli doskonali swoje powołanie. Kapłan dzierży klucze służby aniołów’, powiedział. ‘Nigdy w swoim życiu, gdy byłem Apostołem czy Siedemdziesiątym, czy Starszym nie miałem większej opieki Pana niż wtedy, gdy dzierżyłem urząd Kapłana’ (Millennial Star, 53:629).
Zastanówcie się nad tym, moi młodzi bracia. Kapłaństwo, które posiadacie niesie ze sobą klucze służby aniołów. Oznacza to, w moim rozumieniu, że jeśli żyje się w sposób godny kapłaństwa, ma się prawo, by otrzymać i cieszyć się samą mocą niebiańskich istot, które będą was prowadzić, chronić i błogosławić. Jaki chłopiec, jeśli jest rozważny, nie przyjmie tak wspaniałego błogosławieństwa?” („The Priesthood of Aaron”, Ensign, listopad 1982, str. 45).