Lekcja 134: Nauki i Przymierza 127; 128:1–11

Lekcja 134

Nauki i Przymierza 127; 128:1–11.

Wprowadzenie

Rozdział: Nauki i Przymierza 127 zawiera list Proroka Józefa Smitha datowany na 1 września 1842 roku. W liście tym instruuje on świętych, aby prowadzili zapisy chrztów dokonanych za zmarłych. Mniej więcej tydzień później Józef napisał kolejny list związany ze chrztem za zmarłych. Rozdział: Nauki i Przymierza 128 zawiera jego treść, w którym jesteśmy nauczani, dlaczego mamy prowadzić zapisy obrzędów zbawienia.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 127:1–4

Józef Smith sławi prześladowania i cierpienia

Na początku lekcji pokaż duży, przezroczysty pojemnik opisany: życie doczesne i dzbanek z wodą opisany: udręki. Zapytaj uczniów o udręki, jakich sami doświadczyli, lub widzieli, jak doświadczył ich ktoś inny. Kiedy będą wymieniać każdą z udręk, wlej trochę wody z dzbanka do przezroczystego pojemnika.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 127:1. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, jakich udręk doświadczał Józef Smith w Nauvoo w 1842 roku. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli.

Wyjaśnij, że w maju 1842 roku Lilburn W. Boggs, były gubernator Missouri, który wydał oświadczenie o eksterminacji świętych, został raniony przez nieznanego niedoszłego zamachowca. Władze Missouri oskarżyły Józefa Smitha o zorganizowanie zamachu na Boggsa i próbowały sprowadzić Proroka do Missouri, aby stanął przed sądem. Józef Smith opuścił Missouri kilka lat wcześniej i mieszkał w pobliżu Nauvoo w stanie Illinois. Wiedząc, że powrót do Missouri to dla niego wyrok śmierci, Prorok zwodził przez jakiś czas urzędników z Missouri, aby go bezprawnie nie aresztowano. W styczniu 1843 roku okazało się, że próby aresztowania Józefa Smitha i jego ekstradycji do Missouri były bezprawne.

Wyjaśnij, że rozdział: Nauki i Przymierza 127 to list Józefa Smitha skierowany do członków Kościoła, a powstał, kiedy Józef przemieszczał się do różnych miejsc, aby uniknąć bezprawnego aresztowania przez urzędników z Missouri. List ten został przeczytany świętym w Nauvoo kilka dni po jego napisaniu.

Pokaż uczniom dwie piłeczki podobnych rozmiarów, z których jedna unosi się na wodzie, a druga tonie. (Możesz użyć plastikowej piłeczki do golfa i normalnej piłeczki golfowej). Umieść te dwie piłeczki w pojemniku z wodą i zadaj następujące pytanie:

W jaki sposób te dwie piłeczki symbolizują sposoby, w jakie ludzie reagowali na prześladowania?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 127:2. Poproś uczniów, aby odszukali, jak Józef zareagował na udręki.

Która piłeczka najlepiej reprezentuje reakcję Józefa Smitha na udręki, których doświadczał? Dlaczego?
Skąd Józef wiedział, że przezwycięży udręki i niebezpieczeństwa?
Co pomoże nam przetrwać, w oparciu o słowa, jakie Józef Smith napisał do świętych? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, podsumuj je, zapisując na tablicy następującą zasadę: Zaufanie pokładane w Ojcu Niebieskim pomoże nam przetrwać udręki).

Poproś uczniów, aby pomyśleli o znanej im osobie, która przetrwała udręki, ponieważ ufała Ojcu Niebieskiemu. Niech kilku z nich opowie o tej osobie oraz o tym, jak zaufanie, które pokładała w Ojcu Niebieskim, pomogło jej przetrwać udręki.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 127:3–4. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Prorok powiedział świętym. Niech wskażą też wyrażenia, jakich użył, oraz opowiedzą o tych, które mają dla nich znaczenie.

Według tego, co podaje werset 3., dlaczego święci mieli radować się w czasie udręk?
Co, w wersecie 4. obiecuje Pan tym, którzy przetrwają udręki?
W jaki sposób zaufanie Ojcu Niebieskiemu pomogło wam przetrwać trudne okresy w życiu?

Nauki i Przymierza 127:5–12

Prorok Józef Smith poleca świętym, aby prowadzili zapisy chrztów, których dokonują za zmarłych

Przypomnij uczniom, że około półtora roku przed napisaniem tego listu Pan powiedział świętym, że obrzęd chrztu za zmarłych powinien być dokonywany w świątyni (zob. NiP 124:30). Jednakże Pan pozwolił świętym przez krótki czas dokonywać chrztów za zmarłych w pobliskiej rzece i strumieniach. Pan powiedział im, że kiedy świątynia będzie gotowa, to obrzędy chrztów za zmarłych będą przyjęte tylko wtedy, gdy zostaną dokonane w świątyni. Święci zaczęli dokonywać chrztów za zmarłych w świątyni Nauvoo w listopadzie 1841 roku.

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, kiedy ostatnio uczestniczyli w chrztach za zmarłych. Niech opiszą to doświadczenie z perspektywy kogoś, kto siedział w pobliżu chrzcielnicy podczas dokonywania chrztów.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 127:5–9. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, kto musi być obecny przy dokonywaniu chrztów za zmarłych. Niech opowiedzą o tym, co znaleźli.

Dlaczego, według tego, co podaje werset 7., ważne jest, aby kronikarz był naocznym świadkiem tych chrztów?

Napisz na tablicy następujące niepełne zdanie: Obrzędy świątynne, których dokonujemy na ziemi, są…

Poproś uczniów, aby w oparciu o wersety 5–9 dokończyli to zdanie. (Uczniowie mogą uzupełnić to zdanie w następujący sposób: Obrzędy świątynne, których dokonujemy na ziemi, są wiążące w niebie).

Jak myślicie, co to znaczy, że obrzędy świątynne są wiążące w niebie?
W jaki sposób wiedza o tej prawdzie pomoże wam wypełnić obowiązek polegający na dokonywaniu obrzędów świątynnych za waszych „zmarłych”?

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 127:10–12, wyjaśniając, że Józef Smith pragnął nauczać świętych o chrzcie za zmarłych, ale ponieważ się ukrywał, nie mógł tego zrobić osobiście. Obiecał świętym, że napisze kolejne listy na temat chrztu za zmarłych oraz innych ważnych kwestii.

Nauki i Przymierza 128:1–11

Józef Smith wyjaśnia, dlaczego należy prowadzić zapisy obrzędów zbawienia

Mniej więcej tydzień po napisaniu listu znajdującego się w rozdziale: Nauki i Przymierza 127 Józef Smith napisał kolejny list na temat chrztów za zmarłych. List ten znajduje się w rozdziale: Nauki i Przymierza 128.

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 128:1–5, wyjaśniając, że Józef nauczał, iż należy powołać lokalnych kronikarzy, aby byli świadkami i zapisywali dokonywane za zmarłych obrzędy. Nauczał także, że kronikarz generalny powinien być wyznaczony do zebrania lokalnych zapisów i włączenia ich do głównego zapisu Kościoła.

Pokaż paszport (lub zdjęcie paszportu). Zapytaj, do czego uprawnia posiadanie paszportu.

Dlaczego z paszportem innej osoby nie można wjechać do innego kraju?
Co by się stało, gdybyście próbowali wjechać do innego kraju z niekompletnymi informacjami w paszporcie?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 128:6–7. Poproś pozostałych, aby odszukali, według jakich zapisów będzie określone, kto wejdzie do obecności Boga. Niech uczniowie opowiedzą o tym, co znaleźli. Zwróć uwagę, że Jan i Józef Smith mówili o kilku zapisach [księgach]: „księgi były otworzone”, „[druga księga], która była księgą żywota”.

O jakich księgach, według wersetu 7., mówił Jan? (Zapisy prowadzone na ziemi).
Czym jest księga żywota? (Zapis prowadzony w niebie).
Co jest zapisywane w tej księdze? (Nasze czyny).
Jakie czyny muszą być zapisane w księgach, aby można było wejść do obecności Boga?

Kiedy uczniowie podzielą się swoimi przemyśleniami, poproś jednego z nich, by przeczytał na głos następującą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Obrzędy i przymierza stają się naszymi referencjami pozwalającymi wstąpić do obecności [Boga]” („Covenants”, Ensign, maj 1987, str. 24).

Co stanie się w dzień sądu, według wypowiedzi Prezydenta Packera, jeśli zapisy wykażą, że dana osoba nigdy nie przyjęła obrzędu chrztu?

Napisz na tablicy następujące zdanie: Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 128:8. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Prorok Józef Smith wyjaśnił świętym to zdanie. Kiedy uczniowie będą opowiadać o tym, co znaleźli, zastąp w zdaniu zapisanym na tablicy słowo zwiążesz słowem zapiszesz i słowo związane słowem zapisane.

Czego uczymy się z wersetu 8. na temat zapisywania otrzymanych obrzędów? (Możesz wyjaśnić, że wyrażenie: „we własnej osobie” oznacza ludzi, którzy sami zostali ochrzczeni, a wyrażenie: „za pośrednictwem swoich przedstawicieli” odnosi się do tych, którzy są ochrzczeni w zastępstwie).

Zapisz na tablicy następujące zdanie: Kiedy obrzęd dokonywany jest poprzez we właściwy wtedy obrzęd jest wiążący zarówno na ziemi, jak i w niebie.

Według tego, co podaje werset 8., co musi się stać, aby obrzędy były wiążące zarówno na ziemi, jak i w niebie? (Podczas gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, niech jeden z nich uzupełni prawdę zapisaną na tablicy w następujący sposób: Kiedy obrzęd dokonywany jest poprzez upoważnienie kapłańskie oraz jest zapisany we właściwy sposób, wtedy obrzęd jest wiążący zarówno na ziemi, jak i w niebie).
Jaką nadzieję zasada ta daje tym, którzy umierają bez wiedzy o ewangelii?
Jaki mamy obowiązek, aby wypełnić tę zasadę?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 128:9. Poproś pozostałych, aby odszukali, co Józef Smith powiedział o tej zasadzie.

Co Pan uczynił w każdej dyspensacji kapłaństwa? (Pan upoważnił co najmniej jednego ze Swoich sług, aby dzierżył i używał pieczętujących kluczy kapłańskich).
Co dzieje się, według tego, co podaje werset 9., kiedy dokonywany jest obrzęd z upoważnienia kapłańskiego i jest właściwie udokumentowany? (Staje się prawem obowiązującym na ziemi i w niebie i nie można go anulować, chyba że osoba, która go otrzymała, żyje w sposób niegodny).

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 128:10–11, wyjaśniając, że tak jak Zbawiciel dał klucze kapłańskie Piotrowi, tak samo przekazał je w naszych czasach.

Na zakończenie lekcji napisz na tablicy poniższe pytania i poproś uczniów, aby zapisali odpowiedzi w notatnikach lub dziennikach do studiowania:

Jaki związek istnieje pomiędzy chrztami za zmarłych a kluczami pieczętującymi?

Jakie natchnienie otrzymaliście dzięki wiedzy o tym, czego uczyliście się podczas dzisiejszej lekcji?

Poproś kilku uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami z resztą klasy. Możesz także złożyć świadectwo o wykonywaniu chrztów za zmarłych.

Komentarz i tło historyczne

Pierwsi przywódcy Kościoła a masoni

Chociaż Prorok Józef Smith oraz wielu członków Kościoła opuściło Missouri w 1839 roku, mieszkańcy tego stanu nadal prześladowali Proroka, kiedy ten pracował nad rozbudową miasta Nauvoo w stanie Illinois. Na początku 1842 roku Józef Smith oraz inni mieszkańcy Nauvoo przyłączyli się do braterskiej organizacji o nazwie Masoni. Być może postąpili tak, aby ustanowić i wzmocnić relacje z urzędnikami stanowymi i krajowymi, którzy byli masonami i którzy mogli ochronić świętych przed ciągłym zagrożeniem ze strony prześladowców z Missouri (zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 264).

Nauki i Przymierza 127:5. „Chrzest za [zmarłych]”

Starszy W. Grant Bangerter, Siedemdziesiąty, wyjaśnił, że dokonujemy chrztów za tych, którzy fizycznie zmarli, ale których duch nadal żyje:

„Zawsze pamiętajmy, że wykonujemy obrzędy świątynne za ludzi, a nie jedynie za nazwiska. Ci, których nazywamy ‘zmarłymi’, żyją w duchu i są obecni w świątyni” („What Temples Are For”, Ensign, maj 1982, str. 72).