Kiedy święci zgromadzili się w Kirtland, pojawiło się w gazetach wiele fałszywych artykułów oraz plotek, które oczerniały Kościół. W objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 45 Pan zaczął ujawniać szczegóły dotyczące miejsca zgromadzenia, w którym będzie panował spokój, jak też będzie to miejsce bezpieczne w dniach ostatnich, jak to zostało obiecane w Księdze Mormona. Pierwszy raz była o tym mowa w objawieniu z 1830 roku (zob. NiP 28). Pan opisał szczegóły dotyczące zgromadzenia w miejscu zwanym Nową Jerozolimą, czyli Syjonem. Pan także powiedział Józefowi Smithowi, aby zaczął skupiać swe wysiłki na tłumaczeniu Nowego Testamentu w celu przygotowania świętych na to, co nastanie.
Pan powiedział Józefowi Smithowi, aby zaczął tłumaczyć Nowy Testament
Zapytaj uczniów, czy ktoś z nich mógłby wyrecytować 8. Zasadę Wiary. Jeśli potrzebują pomocy, poproś, aby jeden z uczniów przeczytał ją na głos.
Co mówi o Biblii wyrażenie: „o ile jest poprawnie przetłumaczona”?
Przypomnij uczniom, że Józef uwielbiał studiować Biblię i z jej słów czerpał wielkie pocieszenie. Jednakże podczas studiowania zauważył błędy i czuł, że brakowało pewnych informacji lub były one niekompletne. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Proroka Józefa Smitha na temat Biblii. Pozostali uczniowie niech wsłuchają się, co było przyczyną problemów, które zauważył Józef:
Obraz
Prorok Józef Smith
„Wiele ważnych punktów dotyczących zbawienia człowieka zostało zabranych z Biblii lub utraconych przed jej opracowaniem” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 217).
Obraz
Prorok Józef Smith
Oświadczył także: „Wierzę w Biblię w takim kształcie, w jakim była, kiedy wychodziła spod pióra osób ją spisujących. Niedouczeni tłumacze, nieuważni kopiści lub podstępni i zdeprawowani kapłani popełnili wiele błędów” (Teachings: Joseph Smith, str. 207).
Jakie były, według Józefa Smitha, przyczyny błędów występujących w Biblii? (Wymieńcie co najmniej trzy).
Przypomnij uczniom, że podczas lekcji, na której był omawiany fragment: Nauki i Przymierza 45:16–59 studiowali to, co Jezus Chrystus powiedział Swoim uczniom o Drugim Przyjściu. W objawieniu tym zapisana jest większość historii z rozdziału: Ew. Mateusza 24. Kiedy Józef Smith podyktował to objawienie w 1831 roku, pracował wtedy nad natchnionymi poprawkami w tekście Starego Testamentu. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 45:60–61. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, na co Józef Smith miał zwrócić uwagę, zgodnie z zamysłem Pana.
W jaki sposób, według słów Pana, tłumaczenie Nowego Testamentu pobłogosławi świętych? (Będzie ujawniona w większym stopniu wola Boga, aby święci się przygotowali).
Poproś jednego z uczniów, aby podsumował dla reszty klasy poniższe informacje. (Aby dać uczniowi czas na przygotowanie, przekaż mu te informacje przed rozpoczęciem lekcji). Możesz dopowiedzieć szczegóły nie wymienione przez tego ucznia.
Gdzieś na jesieni 1830 roku Józef Smith otrzymał od Pana przykazanie, aby tłumaczyć Biblię. Nie tłumaczył Biblii z jednego języka na drugi ani nie posiadał oryginalnego manuskryptu Biblii, nad którym mógłby pracować. Józef czytał i studiował fragmenty Biblii Króla Jakuba, a następnie dokonywał poprawek i dopisków według natchnienia Ducha Świętego. Zatem tłumaczenie było raczej natchnioną poprawką, a nie typowym tłumaczeniem.
Oszacowano, że w tłumaczeniu Józefa Smitha poprawiono co najmniej 3400 wersetów Biblii Króla Jakuba. Te różnice to też dopiski (mające na celu wyjaśnienie znaczenia lub kontekstu), wykreślenia, zmiana wersetów i całkowita zmiana określonych rozdziałów. Tłumaczenie Józefa Smitha wyjaśnia treści doktrynalne, a szczególnie te dotyczące misji Jezusa Chrystusa, natury Boga, natury człowieka, kwestii związanych z przymierzem Abrahama oraz Przywróceniem ewangelii.
Wydanie Biblii Króla Jakuba wydrukowane przez Kościół po 1979 roku zawiera ponad 600 zmian z Tłumaczenia Józefa Smitha (JST). Małe zmiany są odnotowane w przypisach, a większe fragmenty znajdują się w aneksie do Biblii.
Poproś uczniów, aby odnaleźli, gdzie znajduje się Józef Smith — Mateusz w Perle Wielkiej Wartości. Wyjaśnij, że ta część tłumaczenia Józefa Smitha zawiera więcej informacji niż rozdział: Ew. Mateusza 24 na temat Drugiego Przyjścia Pana oraz jest wypełnieniem treści fragmentu: Nauki i Przymierza 45:60–61.
Możesz poprosić jednego z uczniów, aby własnymi słowami opowiedział, jak rozumie, czym jest tłumaczenie Józefa Smitha. Jeśli twoi uczniowie posiadają Biblię Króla Jakuba w języku angielskim, w wydaniu świętych w dniach ostatnich, możesz pokazać im przykłady tłumaczenia Józefa Smitha w przypisach w Nowym Testamencie lub większych części znajdujących się w aneksie do Biblii. Na przykład w angielskim wydaniu Biblii we fragmencie: Ew Mateusza 4:1, w przypisie b, jest mowa, że Jezus udał się „do Boga”, a nie, aby „go kusił diabeł”. Po pokazaniu uczniom kilku przykładów zapytaj ich, jak tłumaczenie Józefa Smitha pomoże im w studiowaniu i zrozumieniu Biblii.
Święci zostają ostrzeżeni zawczasu o zgromadzeniu w zachodnich krainach
Wyjaśnij, że Pan pokierował pierwszymi świętymi, aby przenieśli się na zachód i „[wyszli] z ziem wschodnich” (NiP 45:64). Aby pomóc uczniom wyobrazić sobie drogę członków Kościoła na zachód w czasie udzielenia tego objawienia (z Nowego Jorku do Ohio), możesz poprosić, aby otworzyli angielskie pisma (angielskie wydanie, część: Church History Maps) na Mapie nr 3 („The New York, Pennsylvania, and Ohio Area of the USA”). Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 45:62–64. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i wskażą, dlaczego Pan nakazał świętym zgromadzić się na „[ziemiach] zachodnich” (NiP 45:64).
Co według słów Pana jest „blisko, nawet u waszych drzwi”? Jak myślicie, co to znaczy?
Wyjaśnij, że w 1861 roku, zaledwie 17 lat po śmierci Józefa Smitha, zaczęła się wojna secesyjna w Stanach Zjednoczonych. Oszacowano, że w tej wojnie zostało rannych ponad milion osób; zostało też zniszczonych wiele dóbr, co sprowadziło trudności na rodziny i społeczności w całym kraju. Święci, którzy ciągle podążali za radą Pana, aby zgromadzić się ze wschodu, byli błogosławieni stosunkowym pokojem i bezpieczeństwem w Utah.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 45:65. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i wskażą, co święci mieli zrobić podczas zbierania się w zachodnich krainach, zgodnie z wolą Pana.
Dlaczego mieli zgromadzić swoje bogactwa? (Aby zakupić ziemię, na której święci mogą żyć w jedności, pokoju i bezpieczeństwie. Wyjaśnij, że dziedzictwo odnosi się do ziemi, w której święci mogli mieszkać i czcić Pana).
Poproś uczniów, aby rozważyli odpowiedź na następujące pytanie:
Jakie byście wybrali miejsce do zamieszkania na świecie, jeśli moglibyście wybierać? Dlaczego chcielibyście tam żyć?
Poproś kilku uczniów, aby odpowiedzieli na te pytania. Kiedy będą udzielać odpowiedzi, narysuj linię przez środek tablicy, dzieląc ją na dwie kolumny. Na górze jednej kolumny zapisz nazwy kilku z tych miejsc, które wymienili uczniowie. W tej samej kolumnie pod zapisanymi nazwami wymień kilka podanych przez uczniów powodów, dla których warto tam mieszkać.
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 45:66–67 i odszukali nazwę ziemi, jaką mają odziedziczyć święci, oraz dlaczego będzie to miejsce, w którym pragnęliby mieszkać. Możesz zaproponować uczniom, żeby zaznaczyli to, co znajdą.
Jak nazywa się miejsce, które odziedziczą święci? (Nowa Jerozolima, czyli Syjon. Zapisz ją na górze drugiej kolumny na tablicy).
Wyjaśnij, że w pismach świętych słowo Syjon jest czasem używane w różnych znaczeniach. Czasami słowo to odnosi się do ludu Syjonu i jest on opisany jako: „ludzie czystego serca” (NiP 97:21). W innych miejscach Syjon odnosi się do całego Kościoła oraz jego palików na całym świecie (zob. NiP 82:14). Słowo Syjon często też odnosi się do konkretnych miejsc geograficznych. W tym objawieniu Syjon odnosi się do konkretnego miasta, które założą święci i gdzie się zgromadzą.
Jak Pan opisał Nową Jerozolimę, czyli Syjon? (Wymień odpowiedzi uczniów w drugiej kolumnie na tablicy. Mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą doktrynę: Nowa Jerozolima to miejsce spokoju, bezpieczeństwa i chwała Pana tam będzie).
Poproś uczniów, aby porównali wymienione przez siebie idealne miejsca, w których chcieliby mieszkać, z opisem Syjonu.
Dlaczego — w oparciu o opis Syjonu dany przez Pana — chcielibyście być częścią tego miasta?
Gdzie odczuwacie spokój i bezpieczeństwo? Dlaczego ważne jest, aby mieć miejsca, w których można odczuwać bezpieczeństwo i spokój?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 45:68–71. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, dlaczego chcieliby mieszkać w Nowej Jerozolimie. Możesz zaproponować, aby podkreślili to, co odnajdą. Poproś, aby powiedzieli, co znaleźli oraz dodaj ich odpowiedzi do drugiej kolumny na tablicy.
Jak w Syjonie będą czuli się niegodziwi ludzie?
Skąd będą zebrani prawi ludzie Syjonu według tego, co podaje werset 71.? (Jeśli uczniowie jeszcze tego nie wskazali, zapisz następującą doktrynę w drugiej kolumnie na tablicy: W Syjonie będą zgromadzeni prawi ludzie ze wszystkich narodów. Możesz wyjaśnić, że to jest prawdą dla Syjonu, o którym jest mowa w tym objawieniu, i też ma to zastosowanie dla palików Syjonu, które są współcześnie ustanawiane na całym świecie).
Przeczytaj następującą wypowiedź Proroka Józefa Smitha w kwestii Syjonu:
Obraz
Prorok Józef Smith
„Syjon […] to miejsce prawych osób, a wszyscy, którzy w nim budują, oddają cześć prawdziwemu i żywemu Bogu i wszyscy wierzą w jedną doktrynę, w samą doktrynę naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa” (w: History of the Church, 2:254).
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 45:72–73 i odszukali, co Pan zalecił świętym. Następnie podsumuj ostatnie dwa wersety tego objawienia, wyjaśniając, że Pan przypomniał świętym, że Jego Drugie Przyjście będzie straszne dla ich wrogów.
Możesz przypomnieć uczniom, że Pan polecił pierwszym świętym, aby słuchali Jego głosu w tym objawieniu. Poproś uczniów, aby ponownie przejrzeli rozdział: Nauki i Przymierza 45 i zobaczyli, co Pan objawił świętym o Jego Drugim Przyjściu i Nowej Jerozolimie. Możesz zachęcić ich, aby uzupełnili następujące zdanie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania: „Dzięki nauce z rozdziału: Nauki i Przymierza 45 przygotuję się na to, co nastanie poprzez…”. Na zakończenie zachęć uczniów, aby przedyskutowali z członkiem rodziny, czego nauczyli się podczas dzisiejszej lekcji.
Tłumaczenie Józefa Smitha jest „korektą tłumaczenia Biblii Króla Jakuba w języku angielskim, którą Prorok Józef Smith rozpoczął w czerwcu 1830 roku. Otrzymał boski przykaz, aby dokonać tłumaczenia, co było częścią jego proroczego powołania”. I chociaż prace zostały zakończone w lipcu 1833 roku, to Prorok nadal dokonywał niewielkich zmian aż do śmierci w 1844 roku. „Niektóre części tego tłumaczenia były opublikowane za jego życia” (zob. Bible Dictionary, „Joseph Smith Translation”).
Jednakże z powodu prześladowań, braku środków finansowych oraz z powodu obowiązków związanych z zarządzaniem Kościołem Józef Smith nie mógł opublikować wszystkich swoich poprawek do Biblii przed śmiercią. Ponadto Kościół nie miał manuskryptu. Po śmierci Józefa manuskrypt pozostał w posiadaniu wdowy po Józefie, Emmy Smith. W 1866 roku Emma przekazała ten manuskrypt Zreorganizowanemu Kościołowi Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, znanemu obecnie jako Społeczność Chrystusa, który uzyskał prawa autorskie i opublikował to tłumaczenie w 1867 roku (zob. Robert J. Matthews, „Q and A”, New Era, kwiecień 1977, str. 46–47).
W końcu jako część Tłumaczenia Józefa Smitha opublikowano Księgę Mojżesza oraz Józef Smith — Mateusz. Jednakże to, czego używamy w naszych pismach świętych, jest zaledwie częścią tłumaczenia Biblii dokonanego przez Józefa Smitha. „I chociaż istnieje kilka powodów, dla których nie zawarto całego tekstu tłumaczenia Józefa Smitha w angielskim wydaniu Biblii ŚwDO z 1979 roku, to nie należała do nich niesolidność tekstu w Tłumaczeniu Józefa Smitha (JST). Fragmenty o znaczeniu doktrynalnym zostały zawarte we wprowadzeniu, a ponieważ ilość miejsca była ograniczona — co stanowiło główny powód — to nie wszystko zostało tam ujęte” (Robert J. Matthews, „I have a Question”, Ensign, czerwiec 1992, str. 29).