Mësimi 61

Vendi Qendror i Sionit

Hyrje

Në verën e vitit 1831 disa nga shenjtorët që ishin mbledhur në Ohajo, filluan udhëtimin e tyre për t’u vendosur në zonën e kontesë Xhekson në Misuri. Në një zbulesë dhënë Profetit Jozef Smith më 20 korrik 1831, Zoti e përcaktoi Indipendënsin në Misuri si “vendi[n] qendror” të Sionit (DeB 57:3). Shenjtorët duhej të fillonin të blinin tokë në zonë dhe ata gjithashtu duhej të zbatonin urdhërimet e Zotit si përgatitje për ndërtimin e Sionit. Megjithatë, me kalimin e kohës, midis shenjtorëve dhe shumë prej qytetarëve të kontesë Xhekson në Misuri pati grindje, të cilat çuan në dhunë të turmës kundër shenjtorëve. Shenjtorët u detyruan të largoheshin nga konteja Xhekson në nëntor dhe dhjetor të vitit 1833.

Sugjerime për Mësimdhënien

Zoti e përcakton Indipendënsin në Misuri si vendin qendror të Sionit

Përpara orës mësimore shkruani Kirtland, Ohajo si një shenjë rrugore dhe vendoseni në njërën anë të dhomës. Në anën tjetër të dhomës, paraqitni një shenjë që thotë Indipendëns, Misuri. Ose, nëse e parapëlqeni, ju mund të vizatoni në tabelë një hartë të thjeshtë të shteteve qendrore të Shteteve të Bashkuara, me Kirtlandin në Ohajo dhe Indipendësin në Misuri, të shenjuara qartësisht (shih Hartat e Historisë së Kishës, Harta 6, “Lëvizja e Kishës Drejt Perëndimit”). Referojuni hartës ndërsa jepni mësimin.

Filloni duke u kërkuar studentëve të përfytyrojnë sikur po bëjnë kampim dhe mësojnë se po afrohet një stuhi.

• Cilat janë disa mënyra se si ju mund të gjeni strehim nga stuhia? Si mund të jetë një çadër e dobishme në këtë situatë?

Shpjegoni se profeti Isaia e portretizoi Sionin si një çadër shumë të madhe. Ai tha: “Zgjero vendin e çadrës sate dhe fletët e banesave të tua le të shtrihen pa kursim; zgjati litarët e tu dhe përforco kunjat e tu” (Isaia 54:2). Në përmbushje të kësaj profecie, Zoti vazhdon ta udhëheqë Presidencën e Parë dhe Kuorumin e Dymbëdhjetë Apostujve në ngritjen e kunjeve të Sionit kudo në botë.

Ftojeni një student të lexojë me zë të lartë Doktrinën e Besëlidhjet 64:41–43. Vëreni klasën ta ndjekë duke kërkuar bekimet që Zoti u premtoi të drejtëve që mblidhen në Sion.

• Çfarë bekimesh u premtoi Zoti të drejtëve që mblidhen në Sion?

Shpjegoni që në korrik 1831 Zoti shpalli se toka e Misurit ishte toka e premtimit për Sionin dhe se Indipendënsi në Misuri ishte “vendi qendror” i qytetit të Sionit (shih DeB 57:1–3).

Ftojeni një student të qëndrojë ose të ulet pranë tabelës Indipendëns, Misuri. Ftojeni një student të vizatojë në tabelë figurën e një çadre. (Nëse klasa është mjaft e madhe, ju mund të merrni parasysh të sillni në klasë një çadër kampimi dhe të ftoni një ose dy studentë që ta hapin, duke përfaqësuar shenjtorët që filluan të ndërtonin një qytet strehimi.)

• A keni ngritur ndonjëherë një çadër jo sipas mënyrës së duhur ose a jeni përpjekur të ngrini një çadër pa të gjitha pjesët? Çfarë ndodhi?

Ftojini studentët të lexojnë në heshtje Doktrinën e Besëlidhjet 105:5 duke kërkuar për mënyrën se si duhet të ndërtohet “çadra” e Sionit që Zoti ta pranojë atë. Kërkojuni studentëve të raportojnë atë që gjejnë.

Shkruani në tabelë parimin vijues: Sioni duhet të ndërtohet mbi parimet e ligjit të mbretërisë çelestiale. Shpjegoni se pasi Zoti zbuloi vendndodhjen e tokës së Sionit në vitin 1831, Ai dha zbulesa të shumta gjatë dy viteve pasuese, duke përshkruar parimet mbi të cilat shenjtorët duhej ta ndërtonin Sionin.

Shkruani në tabelë referencat vijuese nga shkrimet e shenjta:

Doktrina e Besëlidhje 82:14–19

Doktrina e Besëlidhje 97:10–16

Doktrina e Besëlidhje 97:21–22, 25–27

Doktrina e Besëlidhje 133:4–9

Ndajini studentët në katër grupe dhe caktojini secilit grup një nga referencat e renditura në tabelë. Ftojini grupet të lexojnë fragmentet e caktuara atyre, duke kërkuar parimet e drejtësisë ose urdhërimet që shenjtorët do të duhej të ndiqnin, për ta ndërtuar Sionin në mënyrë të suksesshme.

Pasi studentët t’i kenë studiuar fragmentet e caktuara atyre, ftojini të raportojnë atë që gjetën. Ftojeni një student t’i renditë përgjigjet e tyre në tabelë. (Përgjigjet e studentëve duhet të përfshijnë sa vijon: të jetosh ligjin e përkushtimit dhe të kërkosh mirëqenien e të tjerëve [DeB 82:17–19]; të ndërtosh një tempull dhe të marrësh udhëzime atje [DeB 97:10–14]; të jesh i kulluar në zemër [DeB 97:16, 21]; të mbash urdhërimet [DeB 97:25–26]; dhe të shenjtërohesh dhe të “ik[ësh] nga Babilonia”, që do të thotë të largohesh nga gjërat e botës [DeB 133:4–5].)

• Në ç’mënyrë të jetuarit e këtyre parimeve të drejta mund t’i ketë ndihmuar shenjtorët të ndërtonin Sionin dhe të mbroheshin nga stuhitë shpirtërore? Si mund të na ndihmojë të jetuarit e këtyre parimeve që të mbrohemi sot?

Ju mund të merrni parasysh që t’i ftoni disa studentë të sjellin shkrimet e tyre të shenjta me vete dhe të qëndrojnë ose të ulen te shenja Kirtland, Ohajo dhe t’i kërkoni një apo dy prej këtyre studentëve të shkojnë te shenja Independëns, Misuri dhe të qëndrojnë ose të ulen atje. Shpjegoni se pasi Zoti zbuloi vendndodhjen e Sionit në korrik të vitit 1831, shumë prej shenjtorëve udhëtuan pothuaj 1 400 kilometra drejt Indipendënsit në Misuri, për të ngritur dhe ndërtuar Sionin. Të tjerët mbetën në Kirtland dhe në zona të tjera në lindje. Një kunj do të organizohej në Kirtland më 17 shkurt 1834.

Tregoni me gisht te figura e çadrës (ose te çadra që keni sjellë në klasë). Shpjegoni se ndërsa shenjtorët punuan së bashku për të ndërtuar Sionin, bekimet mbrojtëse të Sionit u shtrinë te të gjithë ata, madje edhe tek ata që nuk jetonin në Indipendëns të Misurit. Shenjtorët punuan së bashku që të ndihmonin me fonde dhe pasuri për të hedhur themelin e qytetit të Sionit. Kërkojuni studentëve të përfytyrojnë një shtrirje të çadrës së Sionit duke mbuluar shenjtorët në Kirtland.

Lindin grindje midis shenjtorëve dhe qytetarëve të tjerë të Misurit

Për t’i ndihmuar studentët të kuptojnë ngjarjet që ndodhën në Ohajo dhe Misuri midis viteve 1831 dhe 1833, kërkojini një studenti pranë shenjës së Kirtlandit që të lexojë me zë të lartë shpjegimin vijues për mënyrën se si shenjtorët në kunjin e Kirtlandit në Sion e mbështetën ndërtimin e vendit qendror të Sionit në Misuri. Ftojeni klasën të dëgjojë për atë që bënë disa shenjtorë në Kirtland për të ndihmuar në ngritjen e Sionit.

Kirland, Ohajo: Gjatë një serie konferencash të mbajtura në nëntor të vitit 1831, Jozef Smithi dhe udhëheqës të tjerë të Kishës, përpiluan zbulesat që ishin marrë deri në atë çast dhe planifikuan t’i shtypnin kopjet në formën e një libri. Oliver Kaudëri dhe Xhon Uitmeri morën përsipër përgjegjësinë për t’i çuar zbulesat në Misuri, në mënyrë që Uilliam W. Felpsi të mund t’i botonte ato si Libri i Urdhërimeve. Gjatë viteve 1831 deri në 1832, Jozefi vazhdoi të merrte zbulesa dhe të përkthente Biblën. Në pranverën e vitit 1832, Jozefi ndërmori një udhëtim për në Misuri për të vizituar shenjtorët në Sion, për t’i paralajmëruar ata se Satani po kërkonte t’i “largo[nte] zemrat e tyre nga e vërteta” (DeB 78:10) dhe të bashkërendonte përpjekjet e shtëpive të ruajtjes së peshkopit në Kirtland dhe Indipendëns. Disa anëtarë të Kishës në Ohajo dhanë para që të ndihmonin në blerjen e tokës dhe të pajisjeve në Misuri. Shumë prej shenjtorëve vazhduan të shpërnguleshin për në Sion dhe nga fundi i vitit 1832 rreth një e treta e anëtarëve të Kishës jetonin në kontenë Xhekson.

• Si i ndihmuan Jozef Smithi dhe shenjtorët e tjerë në Kirtland shenjtorët në Misuri që të fillonin të ngrinin Sionin?

Kërkojini një studenti të lexojë me zë të lartë informacionin rreth përpjekjeve të shenjtorëve për të ndërtuar qytetin e Sionit. Ftojeni klasën që të kërkojë atë që shenjtorët e bënë në mënyrën e duhur ose të gabuar, kur filluan të ndërtonin Sionin.

Indipendëns, Misuri: Parli P. Prati përshkroi vendosjen e shenjtorëve në Sion duke shpallur se “paqja dhe bollëku i kishin kurorëzuar punët e tyre dhe se shkretëtira u bë një fushë pjellore” (Autobiography of Parley P. Pratt, bot. Parley P. Pratt Jr. [1938], f. 93). Udhëheqësit e Kishës në Misuri punuan për të përballuar nevojat e shenjtorëve që po vinin. Kjo përfshiu blerjen e tokës dhe ngritjen e një dyqani dhe të një shtypshkronje. Deri në korrik të vitit 1833 popullsia e shenjtorëve të ditëve të mëvonshme ishte rritur pothuajse në 1 200 anëtarë. Por udhëheqësit dhe shenjtorët nuk ishin pa probleme. Disa anëtarë e lejuan egoizmin dhe lakminë e tyre që t’i pengonin për ta jetuar ligjin e përkushtimit.

Përveç problemeve që shenjtorët shkaktuan me anë të mosbindjes së tyre, ata hasën konflikte me banorët e mëparshëm të zonës. Banorët e Misurit filluan të shqetësoheshin edhe më shumë për rritjen e shpejtë të “mormonëve” dhe ndikimin e tyre në ekonominë dhe politikën vendore. Udhëheqësit vendorë fetarë nuk ranë dakord me bindjet e shenjtorëve. Një udhëheqës fetar përhapi gënjeshtra rreth anëtarëve të Kishës dhe i nxiti qytetarët të kryenin vepra dhune kundër tyre. Dhe në korrik të vitit 1833 W. W. Felpsi botoi një artikull të titulluar “Free People of Color” [“Njerëzit e Lirë me Ngjyrë”], i cili i paralajmëroi misionarët për predikimin mes skllevërve. Qytetarët e Misurit, të cilët ishin përkrahës të skllavërisë, arritën në përfundimin e gabuar se shenjtorët po i ftonin skllevërit e liruar në Misuri. Kjo iu shtua një situate tashmë të tensionuar në vend. Më 20 korrik 1833 një turmë e hodhi makinën e shtypit në rrugë, e rrafshoi shtypshkronjën, shkatërroi pjesën më të madhe të bocave të palidhura të Librit të Urdhërimeve, i hodhi zift dhe pupla Peshkopit Partrixh dhe të kthyerit në besim, Çarls Alenit, dhe terrorizoi qytetin. Armiqësitë vazhduan dhe shenjtorët u detyruan të largoheshin nga konteja Xhekson në nëntor dhe dhjetor të atij viti.

• Si mendoni se do të ishit ndier sikur të ishit një nga shenjtorët e drejtë, që shpresonit mbrojtje nga Zoti, por që ishit i detyruar të largoheshit nga konteja Xhekson?

• Nëse dikush do t’ju pyeste përse shenjtorët e hershëm nuk qenë në gjendje ta ndërtonin qytetin e Sionit, çfarë do t’i thoshit? (Për t’i ndihmuar studentët që t’i përgjigjen kësaj pyetjeje, ju mund të doni t’i ftoni ata të lexojnë Doktrinën e Besëlidhjet 101:6–7; 103:2–4; 105:3–4, 9.)

Nëse nuk u keni kërkuar studentëve të kthehen në karriget e tyre, ftojini ata ta bëjnë këtë tani.

Cila është e ardhmja e Sionit?

Ftojeni një student të lexojë me zë të lartë Doktrinën e Besëlidhjet 97:21. Vëreni klasën ta ndjekë duke kërkuar për mënyrën se si Zoti e përshkroi Sionin. Ju mund të doni të sugjeroni që studentët t’i shenjojnë fjalët që japin mësim të vërtetën vijuese: Sioni është të kulluarit në zemër. Referojuni listës së parimeve dhe sjelljeve në tabelë dhe bëni pyetjet vijuese:

• Në çfarë mënyrash e ndihmojnë këto parime të drejta një popull të bëhet i kulluar në zemër?

• Cili është roli ynë në ndërtimin e Sionit sot? (Ne mund të jetojmë drejtësisht dhe t’i nxitim të tjerët të jetojnë drejtësisht. Teksa e jetojmë dhe e përhapim ungjillin, kufijtë e Sionit zmadhohen, kunjet e tij forcohen dhe Perëndia i bekon shenjtorët me mbrojtje.)

Ftojini studentët të marrin në shqyrtim parimet e drejtësisë të renditura në tabelë. Nxitini të shkruajnë një qëllim në fletoret e klasës ose në ditarët e tyre të studimit të shkrimeve të shenjta, që ta jetojnë më besnikërisht njërin prej parimeve.

Komente dhe Informacion për Rrethanat

Sioni duhet të ndërtohet mbi parimet e drejtësisë

Plaku D. Tod Kristoferson, i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve, foli mbi kërkesën për ta ndërtuar Sionin mbi parimet e ligjit të mbretërisë çelestiale:

“Shumë prej punës që duhet bërë në ngritjen e Sionit qëndron në përpjekjet tona individuale për t’u bërë ‘të kulluar në zemër’ (DeB 97:21). ‘Sioni nuk mund të ndërtohet, po të mos jetë përmes parimeve të ligjit të mbretërisë çelestiale’, tha Zoti; ‘përndryshe unë nuk mund ta pranoj atë për vete’ (DeB 105:5). Ligji i mbretërisë çelestiale është, natyrisht, ligji i ungjillit dhe besëlidhjet, të cilat përfshijnë nga ana jonë të kujtuarit e vazhdueshëm të Shpëtimtarit dhe betimin tonë për bindje, sakrificë, përkushtim dhe besnikëri.

Shpëtimtari qe kritik ndaj disa shenjtorëve të hershëm për ‘dëshirat epshore’ të tyre (DeB 101:6; shih edhe DeB 88:121). Këta qenë njerëz të cilët jetonin në një botë pa televizion, pa film, pa internet, pa iPod. Në një botë tashmë të qullur nga pamjet dhe muzika e seksualizuar, a jemi të lirë ne nga dëshirat epshore dhe të ligat që i shoqërojnë ato? Shtyrja e tepërt e caqeve të veshjeve të thjeshta apo përfshirja në imoralitetin e të tjerëve duke parë pornografi, na tregon se duhet të jemi të uritur dhe të etur pas drejtësisë. Të vish në Sion, nuk mjafton që ju apo unë të jemi diçka më pak të ligj se të tjerët. Ne duhet të bëhemi jo vetëm të mirë, por burra dhe gra të shenjta. Duke kujtuar shprehjen e Plakut Nil A. Maksuell, le ta vendosim një herë e mirë banesën tonë në Sion dhe të heqim dorë nga shtëpiza verore në Babiloni (shih Neal A. Maxwell, A Wonderful Flood of Light [1990], f. 47)” (“Ejani në Sion”, Ensign ose Liahona, nëntor 2008, f. 38–39).

Peshkopi Kith B. Mek-Mullin, i Peshkopatës Kryesuese, renditi disa nga parimet mbi të cilat duhet të ndërtohet Sioni:

“Besëlidhja e përkushtimit përfshin sakrificën; përmban dashurinë, punën dhe mbështetjen te vetja; dhe është thelbësore për vendosjen e mbretërisë së Perëndisë. ‘Sioni nuk mund të ndërtohet’, tha Zoti, ‘po të mos jetë përmes parimeve të ligjit të mbretërisë çelestiale’ [DeB 105:5]. Besëlidhja e përkushtimit është thelbësore për këtë ligj. Një ditë ne do ta zbatojmë atë në tërësinë e saj. Kjo besëlidhje përfshin ‘dhënien e kohës, talenteve dhe të ardhurave të një individi që të kujdeset për nevojtarët – qoftë shpirtërisht ose materialisht – dhe për ndërtimin e mbretërisë së Zotit’. [Shih Ensign, gusht 1984, f. 4; Tambuli, dhjetor 1984, f. 7.]

Këto parime të dashurisë, punës, mbështetjes te vetja dhe përkushtimit janë dhënë nga Perëndia. Ata që i përqafojnë ato dhe e udhëheqin veten sipas tyre, bëhen të kulluar në zemër. Uniteti i drejtë është shenja dalluese e shoqërisë së tyre. Paqja dhe harmonia e tyre bëhen një flamur për kombet. Profeti Jozef Smith tha:

‘Ndërtimi i Sionit është një kauzë që u ka interesuar njerëzve të Perëndisë në çdo brez; është një temë mbi të cilën profetët, priftërinjtë dhe mbretërit janë ndalur me ëndje të veçantë; … na është lënë neve që ta shohim, të marrim pjesë dhe të ndihmojmë për ta çuar përpara lavdinë e ditëve të mëvonshme [të Sionit] … një punë që është e destinuar të sjellë shkatërrimin e fuqive të errësirës, përtëritjen e tokës, lavdinë e Perëndisë dhe shpëtimin e familjes njerëzore’. [Teachings of the Prophet Joseph Smith, përzgj. Joseph Fielding Smith (1976), f. 231–232; theksimi i shtuar.]” (“Come to Zion! Come to Zion!” Ensign ose Liahona, nëntor 2002, f. 96).

Përse shenjtorët e hershëm dështuan në ndërtimin e qytetit të shenjtë?

Plaku D. Tod Kristoferson, i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve, dha mësim:

“Nën drejtimin e Profetit Jozef Smith, anëtarët e hershëm të Kishës u përpoqën ta krijonin vendin qendror të Sionit në Misuri, por nuk u kualifikuan për ta ndërtuar qytetin e shenjtë. Zoti shpjegoi një nga arsyet e dështimit të tyre:

‘Ata nuk kanë mësuar të jenë të bindur ndaj gjërave që i kërkova nga duart e tyre, por janë plot me gjithë llojet e ligësisë dhe nuk u japin nga pasuria e tyre, sikurse u ka hije shenjtorëve, të varfërve dhe të munduarve mes tyre;

Dhe nuk janë të bashkuar sipas bashkimit të kërkuar nga ligji i mbretërisë çelestiale’ (DeB 105:3–4).

‘Kishte acarime dhe grindje, dhe zilira, dhe zënie, dhe dëshira epshore dhe lakmitare mes tyre; si rrjedhim, prej këtyre gjërave ata i ndotën trashëgimitë e tyre’ (DeB 101:6).

Në vend që t’i gjykojmë mjaft ashpër këta shenjtorë të hershëm, ne sidoqoftë duhet të shohim nga vetja, për të parë a po sillemi më mirë.

Sioni është Sion për shkak të karakterit, cilësive dhe besnikërisë së qytetarëve të tij. Mbani mend, ‘Zoti e quajti popullin e tij Sion, ngaqë ata ishin të një zemre dhe të një mendjeje dhe banuan në drejtësi; dhe nuk kishte të varfër mes tyre’ (Moisiu 7:18). Nëse do ta vendosnim Sionin në shtëpitë, degët, lagjet dhe kunjet tona, ne duhet të ngrihemi deri te ky standard. Do të jetë e domosdoshme 1) të bashkohemi në një zemër e një mendje; 2) të bëhemi, si individë dhe si kolektiv, një popull i shenjtë; dhe 3) të kujdesemi për të varfrit dhe nevojtarët me aq efektshmëri sa të zhdukim varfërinë midis nesh. Nuk mund të presim derisa Sioni të vijë, që të ndodhin këto gjëra – Sioni do të vijë vetëm kur ato të ndodhin” (“Ejani në Sion”, Ensign ose Liahona, nëntor 2008, f. 38).

Krijimi i kunjeve është si të themelosh qytete të Sionit

Plaku Brus R. Mek-Konki shpjegoi se kunjet janë vende mbledhjeje për shenjtorët që jetojnë kudo në botë:

“Një kunj ka kufij gjeografikë. Të krijosh një kunj është si të themelosh Qytetin e Shenjtërisë. Çdo kunj në tokë është një vend mbledhjeje për delet e humbura të Izraelit që jetojnë në atë zonë. …

Secili prej nesh mund ta ndërtojë Sionin në vetë jetën e tij duke qenë i kulluar në zemër. Dhe premtimi është: ‘Lum ata që janë të pastër në zemër, sepse ata do ta shohin Perëndinë’. (Mateu 5:8.) Secili prej nesh mund t’i shtrijë kufijtë e Sionit duke i mbledhur miqtë dhe fqinjët tanë në grigjën e Izraelit” (“Come: Let Israel Build Zion”, Ensign, maj 1977, f. 118).

Udhëtimi i kthimit të Jozef Smithit nga Misuri në Kirtland

Jozef Smithi shkroi sa vijon rreth udhëtimit të kthimit për në Kirtland, pasi kishte vizituar shenjtorët në Misuri:

“Më 6 maj [1832] u përshëndeta me vëllezërit në Indipendëns dhe në shoqërinë e vëllezërve Rigdon dhe Uitni, fillova kthimin për në Kirtland, duke marrë një karrocë deri në Seint‑Luis, nga atje deri në Vincenes në Indiana; dhe prej andej në Nju‑Albani, pranë ujëvarave të lumit Ohajo. Përpara se të arrinim në një vend tjetër, kuajt u frikësuan dhe ndërsa vraponin me shpejtësi të plotë, Peshkopi Uitni u përpoq të hidhej nga karroca, por duke qenë se palltoja e tij kishte ngecur, rrota i kapi shputën dhe këmba e shputa u thyen në disa vende; ndërkohë që unë u hodha pa u lënduar. Ne qëndruam në bujtinën e zotit Porter në Grinvill për katër javë, ndërsa Plaku Rigdon shkoi drejt e në Kirtland. Gjatë gjithë kësaj kohe, Vëllai Uitni nuk humbi asnjë vakt ushqimi apo gjumin e natës dhe doktor Porteri, vëllai i bujtinarit, që qëndronte me të, tha se ishte për të ardhur keq që nuk kishim disa ‘mormonë’ atje, sepse ata mund të bashkonin kocka të thyera ose të bënin diçka tjetër. Qëndrova me Vëllanë Uitni dhe i shërbeva atij derisa ai qe në gjendje të ecte. Ndërsa isha në këtë vend, vazhdimisht shkoja në pyll, ku pashë disa varre të sapohapura; dhe një ditë kur u ngrita nga tryeza e darkës, shkova drejt tek dera dhe fillova të villja shumë. Volla sasi të mëdha gjaku e lënde helmuese dhe kaq të mëdha qenë sforcimet muskulore të sistemit tim, saqë nofulla më doli nga vendi për pak çaste. Këtë arrita ta çoja në vend me anë të duarve të mia dhe shkova aq shpejt sa munda te Vëllai Uitni (që ishte në shtrat); ai i vendosi duart e tij mbi kokën time dhe më administroiu në emër të Zotit, dhe u shërova menjëherë, megjithëse efekti i helmit ishte kaq i fuqishëm, sa të bënte që një pjesë e madhe flokësh të më binte nga koka. Falënderim i qoftë Atit tim Qiellor për ndërhyrjen e Tij në emrin tim në këtë çast kritik, në emër të Jezu Krishtit. Amen.

Vëllai Uitni nuk e kishte lëvizur këmbën e tij nga shtrati për pothuaj katër javë, kur unë shkova në dhomën e tij, pas një ecjeje në pyll, dhe i thashë se, nëse ai do të ishte dakord që në mëngjes të niseshim për në shtëpi, do të na duhej të merrnim një karrocë deri te lumi, rreth shtatë kilometra, dhe atje do të na priste një barkë-trap që do të na çonte me shpejtësi në anën tjetër, ku do të gjenim një kalë që do të na çonte drejt e në skelë, ku do të gjenim një barkë, duke pritur, dhe ne do t’i ngjiteshim lumit përpara orës dhjetë dhe do të kishim një udhëtim të mbarë për në shtëpi. Ai mori kurajë dhe më tha se do të vinte. E filluam udhëtimin të nesërmen dhe gjithçka e gjetëm siç i pata thënë, sepse ne po e kalonim lumin me shpejtësi përpara orës dhjetë dhe zbarkuam në Uellsvill ku morëm një karrocë për në Shardon, prej aty hipëm në një karro për në Kirtland, ku arritëm diku nga qershori” (në History of the Church, 1:271–272). (Shih edhe Church History in the Fulness of Times Student Manual, bot. i 2-të [Church Educational System manual, 2003], f. 116.)

Armiqësitë në kontenë Xhekson

“Përpara se të mbaronte prilli [1833], u shfaq shpirti i përndjekjes. Në një fazë të hershme, qytetarët vendas i paralajmëruan anëtarët e Kishës se ata ishin të bezdisur nga mbërritja e kaq shumë shenjtorëve të ditëve të mëvonshme, të cilët, druheshin ata, së shpejti do t’i mundnin në votime. Shenjtorët vinin kryesisht prej shteteve veriore dhe në përgjithësi qenë kundër skllavërisë së zezakëve, që në atë kohë ishte e ligjshme në shtetin e Misurit. …

Një qarkore, së cilës nganjëherë i referohen si kushtetuta sekrete, u përhap nga kundërshtarët për të marrë firmat e atyre që ishin të gatshëm të eliminonin ‘murtajën mormone’. Këto ndjenja armiqësie arritën kulmin më 20 korrik 1833 kur një turmë prej rreth 400 burrash u mblodh te gjykata në Indipendëns për të bashkërenduar përpjekjet e tyre. Udhëheqësve të Kishës iu paraqitën kërkesa me shkrim, që u bënin thirrje shenjtorëve të largoheshin nga konteja Xhekson; të ndalonin së shtypuri gazetën e tyre, Evening and the Morning Star; dhe të mos i lejonin anëtarët e tjerë të Kishës të vinin në kontenë Xhekson. Kur turma pa se udhëheqësit e Kishës nuk do të binin dakord me këto kërkesa të paligjshme, ajo e sulmoi zyrën e gazetës që ishte gjithashtu shtëpia e redaktorit Uilliam W. Felps. Sulmuesit e vodhën makinerinë e shtypshkrimit dhe e shembën ndërtesën. …

Turma erdhi përsëri më 23 korrik [1833] dhe udhëheqësit e Kishës ofruan veten e tyre si shpërblesë nëse nuk do t’i lëndonin njerëzit. Por turma kërcënoi se do ta dëmtonte të gjithë Kishën dhe i detyroi vëllezërit të binin dakord se të gjithë shenjtorët e ditëve të mëvonshme do të largoheshin nga konteja. Meqë veprimet e turmës qenë të paligjshme, në kundërshtim me kushtetutën e Shteteve të Bashkuara dhe të shtetit të Misurit, udhëheqësit e Kishës kërkuan ndihmën e guvernatorit të shtetit, Daniel Danklinit. Ai i informoi ata për të drejtat e tyre civile dhe i udhëzoi shenjtorët që të merrnin këshillë ligjore. …

Nga fundi i 1833-it shumica e shenjtorëve e kapërcyen lumin Misuri për në veri në kontenë Klej dhe gjetën strehim të përkohshëm atje” (Trashëgimia Jonë: Një Histori e Shkurtër e Kishës së Jezu Krishtit të Shenjtorëve të Ditëve të Mëvonshme [1996], f. 40, 42, 43).