Լեզու

Գրավոր կամ բանավոր բառեր, որոնք հատուկ ձևով փոխկապակցվում են՝ տեղեկություն, մտքեր և գաղափարներ հաղորդելու համար: Լեզուն օգտագործելու ձևը ցույց է տալիս մեր զգացմունքներն առ Աստված և այլ մարդիկ: Հիսուս Քրիստոսի երկրորդ գալստի ժամանակ Տերը ողջ մարդկությանը մաքուր լեզու կպարգևի (Սոփ. Գ.8–9): Նաև խոսելաձևի խորհրդանիշ: Սրբերը պետք է զսպեն իրենց լեզուն, ինչը նշանակում է, որ նրանք պետք է կառավարեն իրենց խոսակցությունը: Լեզուն վերաբերում է նաև լեզուներին և ժողովուրդներին: Ի վերջո ամեն ծունկ պիտի ծալվի և ամեն լեզու խոստովանի Աստծուն (Ես. ԽԵ.23; Հռովմ. ԺԴ.11):

Ամեն մեկը լսում էր նրանց, որ իր լեզվով խոսում էին, Գոր. Բ.1–6.
Ով որ իր լեզուն չսանձահարի, այդ մարդու կրոնասիրությունը զուր է, Հակ. Ա.26.
Եթե մեկը խոսքով չի մեղանչում, նա կատարյալ մարդ է, Հակ. Գ.1–13.
Ավետարանը կքարոզվի ամեն ազգի, ցեղի, լեզվի և ժողովրդի, Հայտ. ԺԴ.6–7 (2 Նեփի 26.13; Մոսիա 3.13, 20; ՎևՈՒ 88.103; 112.1).

Տերը մարդկանց հետ խոսում է ըստ իրենց լեզվի, 2 Նեփի 31.3 (ՎևՈՒ 1.24).
Բենիամինն իր որդիներին ուսուցանեց իր հայրերի լեզուն, որպեսզի նրանք դառնային խելամիտ մարդիկ, Մոսիա 1.2–5.
Տերը շնորհում է բոլոր ազգերին, իրենց սեփական ազգից և լեզվից, որ սովորեցնեն խոսքը, Ալմա 29.8.
Այս թիթեղներն առաջ կգնան դեպի ամեն ազգ, ցեղ, լեզու և ժողովուրդ, Ալմա 37.4.

Ձեռք բեր իմ խոսքը և այն ժամանակ քո լեզուն կբացվի, ՎևՈՒ 11.21.
Նա, ում լեզուն հեզ է և շենացնող, Աստծուց է, եթե հնազանդվում է իմ արարողություններին, ՎևՈՒ 52.16.
Ամեն մարդ կլսի ավետարանի լրիվությունն իր իսկ լեզվով, ՎևՈՒ 90.11.
Ծանոթացեք բոլոր լեզուներին, բարբառներին և ժողովուրդներին, ՎևՈՒ 90.15.