Հովիվ Տե՛ս նաև Բարի հովիվ; Հիսուս Քրիստոս Խորհրդանշաբար՝ մարդ, որը հոգում է Տիրոջ զավակների մասին: Տերն իմ հովիվն է, Սաղ. ԻԳ.1. Հովիվները պետք է արածեցնեն հոտը, Եզեկ. ԼԴ.2–3.