Ձայն Տե՛ս նաև Հայտնություն Սուրբ գրքերում օգտագործված իմաստով՝ Տիրոջ կամ նրա սուրհանդակների կողմից ասված պատգամ՝ երբեմն հստակ լսելի: Հոգու ձայնը կարող է նաև ոչ լսելի լինել և ուղղված լինել սրտին կամ մտքին: Ադամը և Եվան լսեցին Տեր Աստծո ձայնը, Ծն. Գ.8 (Մովսես 4.14). Տերը խոսեց Եղիայի հետ մեղմ բարակ ձայնով, Գ Թագ. ԺԹ.11–13. Արդարները հետևում են Բարի Հովվի ձայնին, Հովհ. Ժ.1–16. Ամեն ով որ ճշմարտությունից է, իմ ձայնը լսում է, Հովհ. ԺԸ.37. Ես հնազանդվեցի Հոգու ձայնին, 1 Նեփի 4.6–18. Մի ձայն եկավ ինձ՝ ասելով. Ենովս, քո մեղքերը ներված են, Ենովս 1.5. Դա կատարյալ մեղմության մի ձայն էր և այն թափանցեց մինչև հոգու խորքը, Հել. 5.29–33 (3 Նեփի 11.3–7). Իմ իսկ ձայնով, թե իմ ծառաների ձայնով՝ միևնույն է, ՎևՈՒ 1.38. Ինչ որ նրանք խոսեն, երբ շարժվում են Սուրբ Հոգու կողմից, պիտի լինի Տիրոջ ձայնը, ՎևՈՒ 68.2–4. Ամեն հոգի, որ հնազանդվում է իմ ձայնին, պիտի տեսնի իմ երեսը և իմանա, որ ես եմ, ՎևՈՒ 93.1.