Արժանավոր, Արժանավորություն Տե՛ս նաև Արդար, Արդարություն Անձնապես արդար լինել և ընդունված լինել Աստծո և նրա նշանակված ղեկավարների առաջ: Ով որ չի առնում իր խաչը, ինձ արժանի չէ, Մատ. Ժ.38. Մշակն արժանի է իր վարձքին, Ղուկ. Ժ.7 (ՎևՈՒ 31.5). Տեսեք, որ դուք բոլոր այս բաներն անեք արժանավորությամբ, Մորմ. 9.29. Նրանք չէին մկրտվում, մինչև որ արժանի չէին լինում, Մոր. 6.1. Նա, ով ծույլ է, արժանի չի համարվի կանգուն մնալ, ՎևՈՒ 107.100. Նա, ով չի դիմանում խրատին, արժանի չէ իմ արքայությանը, ՎևՈՒ 136.31. Քահանայությունը տարածվում է բոլոր արժանի տղամարդկանց վրա, ՎևՈՒ ՊՀ–2.