Emmeline B. Wells

Isinilang sa Petersham, Massachusetts, noong 1828, si Emmeline Blanche Woodward ay nagpakita ng malaking potensyal sa husay sa pagsusulat noong nagsimula siyang mag-aral. Noong siya ay 14 na taong gulang, ang kanyang ina at dalawang nakababatang kapatid na babae ay sumapi sa Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw. Nakipagbuno si Emmeline sa sarili niyang desisyon kung susunod siya o hindi. Natakot siya sa matinding oposisyon sa Simbahan sa kanilang komunidad ngunit nahikayat sa mensahe ng Panunumbalik. Pinili niyang mabinyagan sa isang nagyeyelong batis noong Marso 1842.¹ Matapos tapusin ang kanyang pag-aaral at magturo ng isang semestre, pinakasalan ni Emmeline si James Harvey Harris at lumipat kasama ang pamilya Harris sa Nauvoo. Nang umibis siya mula sa bapor sa Nauvoo noong Mayo 1844, naroroon si Joseph Smith upang salubungin ang mga bagong dating. “Ang tanging bagay na nagpuno sa aking kaluluwa,” kalaunan ay isinulat niya, “ay, na nakita ko ang propeta ng Diyos.”²

Larawan ni Emmeline B. Wells.

Noong mga sumunod na buwan ay lubhang nasubukan ang katapatan at lakas ni Emmeline: pinaslang si Joseph Smith, huminto sa paniniwala sa Simbahan ang pamilya Harris, ang panganay na anak ni Emmeline ay kaagad pumanaw matapos isilang, at ang asawa niya, si James, ay nilisan ang Nauvoo upang humanap ng trabaho at hindi na bumalik. Nakatagpo ng suporta si Emmeline sa mga Banal sa Nauvoo, lalo na sa pamilya nina Newel K. at Elizabeth Ann Whitney. Noong 1845 ay nabuklod siya bilang isa sa mga maramihang asawa kay Newel, pagkatapos ay tinawid ang mga kapatagan kasama ng mga Whitney. Gayunman, si Newel, ang ama ng dalawang pinakamatandang anak na babae ni Emmeline, ay pumanaw noong 1850. Ipinakita ni Emmeline ang kanyang malayang saloobin sa pag-aalok ng kasal at pagpapakasal kay Daniel H. Wells (kalaunan ay naging tagapayo ni Brigham Young sa Unang Panguluhan) bilang ikatlong pangmaramihang asawa nito.³ Nagkaroon sila ng tatlong anak na babae. Itinala niya sa kanyang journal ang mga hamon sa pagsasabuhay ng maramihang pag-aasawa kasama ang isang lalaking may mga responsibilidad sa komunidad at sa Simbahan na nakakaubos ng oras.

Noong 1873, matapos ang maraming taon ng pag-aaruga sa kanyang pamilya, sinimulan ni Emmeline ang isang karera sa pamamahayag sa pamamagitan ng pagsusumite ng mga artikulo para sa bagong tatag na Woman’s Exponent. Pagsapit ng 1875 ay naging katuwang na patnugot siya ng Exponent at hindi nagtagal ay naging punong patnugot nito. Sa loob ng apat na dekada sa Exponent, naglalathala ng mga editoryal, ulat, tula, at mga talambuhay ng maraming kababaihan, binigyang-inspirasyon ni Emmeline kapwa ang mga kababaihang Banal sa mga Huling Araw at kababaihan ng ibang relihiyon, isinusulong kapwa ang mga layuning panlipunan at panrelihiyon. Inilathala rin niya ang kanyang mga tinipong tula sa isang aklat na tinatawag na Musings and Memories.

Sa pamamagitan ng kanyang gawa sa Exponent, nakilala nang husto ni Emmeline ang mga lider ng mga Relief Society, Young Ladies’ Mutual Improvement Assoaciation, at Primary. Naglakbay siya kasama nila sa buong teritoryo, nagtuturo at nagsasanay ng mga lokal na lider. Noong 1876 ay hinirang siya ni Brigham Young upang pamunuan ang programa sa pag-iimbak ng butil sa buong Simbahan.⁴ Masigla rin siyang lumahok sa pambansang kilusan para sa mga karapatan ng kababaihan na bumoto, bumubuo ng pakikipag-ugnayan sa mga lider na tulad nina Susan B. Anthony at Elizabeth Cady Stanton. Nakipagtulungan siya sa National at International Council of Women, na kinakatawan ang mga organisasyon ng kababaihan mula sa Kanluran.⁵ Noong panahon ng kanyang pampublikong gawain ay nakipagkita siya sa anim na pangulo ng Estados Unidos.⁶ Sa kanyang talaarawan ay isinulat niya noong 1878, “nais kong gawin ang lahat sa abot ng aking makakaya upang mapabuti ang kondisyon ng aking mga kababayan, lalo na ng kababaihan.”⁷

Matapos maorganisa ang lupong sentral ng Relief Society noong 1880, naglingkod si Emmeline bilang kalihim ng tatlong magkakaibang panguluhan. Noong 1910, hinirang siya bilang ikalimang Pangkalahatang Pangulo ng Relief Society, at noong 1913, sa ilalim ng pamumuno ni Wells, itinatag ng pangkalahatang lupon ng Relief Society ang salawikaing “ang pag-ibig sa kapwa-tao kailanman ay hindi nagkukulang.”⁸ Naglingkod si Emmeline bilang pangulo hanggang sa bago siya pumanaw noong 1921.

Larawan ni Emmeline B. Wells noong bandang huling bahagi ng kanyang buhay.

Resources ng Simbahan

Carol Cornwall Madsen, “Emmeline B. Wells: A Fine Soul Who Served,” Ensign, Hulyo 2003, 16–23.

“Ang Pag-ibig sa Kapwa-Tao Kailanman ay Hindi Nagkukulang,” sa Mga Anak na Babae sa Aking Kaharian: Ang Kasaysayan at Gawain ng Relief Society (Salt Lake City: Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw, 2011), 73–94.

Bibliograpiya

Ang mga sumusunod na lathalain ay nagbibigay ng karagdagang impormasyon tungkol sa paksang ito. Sa pagtukoy o pag-uugnay sa inyo sa mga sangguniang ito, hindi namin ine-endorso o binibigyang-garantiya ang nilalaman o mga pananaw ng mga may-akda.

Carol Cornwall Madsen, An Advocate for Women: The Public Life of Emmeline B. Wells, 1870–1920 (Provo and Salt Lake City: Brigham Young University Press and Deseret Book, 2006).

Madsen, Emmeline B. Wells: An Intimate History (Salt Lake City: University of Utah Press, 2017).

Carol Cornwall Madsen at Cherry B. Silver, “‘I Believe in Women, Especially Thinking Women’: Emmeline Blanche Woodward Wells (1828–1921),” sa Richard E. Turley Jr. at Brittany A. Chapman, mga pat., Women of Faith in the Latter Days: Volume 2, 1821–1845 (Salt Lake City: Deseret Book, 2012), 384–97.

Mga Kaugnay na Paksa: Relief Society, Mga Organisasyon ng Young Women, Primary, Mga Peryodiko ng Simbahan, Karapatang Bumoto ng Kababaihan

Mga Tala

1. Emmeline B. Wells travel diary 1885–1886, Dec. 18, 1885, L. Tom Perry Special Collections, Harold B. Lee Library, Brigham Young University, Provo, Utah.

2. Emmeline B. Wells, sa “Joseph Smith, the Prophet,” Young Woman’s Journal, tomo 16, blg. 12 (Dis. 1905), 555.

3. Emmeline B. Whitney [Wells] letter to Daniel Wells, Mar. 4, 1852, Daniel H. Wells Papers, Church History Library, Salt Lake City.

4. Emmeline B. Wells, “The Mission of Saving Grain,” Relief Society Magazine, tomo 2, blg. 2 (Peb. 1915), 47.

5. Emmeline B. Wells, “A Glimpse of Washington: The Woman’s National Council,” Woman’s Exponent, tomo 19, blg. 17 (Mar. 1, 1891), 132–33; tingnan din sa Jill Mulvay Derr, Carol Cornwall Madsen, Kate Holbrook, at Matthew J. Grow, mga pat., The First Fifty Years of Relief Society: Key Documents in Latter-day Saint Women’s History (Salt Lake City: Church Historian’s Press, 2016), 579–88.

6. Kasama ang kanyang asawa, si Daniel H. Wells, nakipagkita si Emmeline kay Ulysses S. Grant at James A. Garfield noong 1875 (limang taon bago ang pagkakahalal ni Garfield sa pagkapangulo ng Estados Unidos). Pribadong nakipagkita si Emmeline kay Rutherford B. Hayes noong 1879, kay Grover Cleveland noong 1886, at Theodore Roosevelt noong 1902, at noong 1919 ay binisita siya ni Woodrow Wilson sa bahay upang purihin ang kanyang mga pagsisikap sa digmaan noong Unang Digmaang Pandaigdig. Dumalo rin siya sa inagurasyon ni William McKinley noong 1901.

7. Emmeline B. Wells diary, January 4, 1878, L. Tom Perry Special Collections, Harold B. Lee Library, Brigham Young University, Provo, Utah.

8. Relief Society General Board Minutes, 1842–2007, July 3, 1913, Church History Library, Salt Lake City; Jill Mulvay Derr, Janath Russell Cannon, at Maureen Ursenbach Beecher, Women of Covenant: The Story of Relief Society (Salt Lake City: Deseret Book, 1992), 194.