Bölvun

Í ritningunum er bölvun beiting guðlegs lögmáls sem leyfir eða leiðir dóm og afleiðingar hans yfir hlut, einstakling eða menn fyrst og fremst sakir óráðvendni. Bölvanir birta guðlegan kærleik og réttvísi Guðs. Þær geta verið bein ráðstöfun Guðs eða boðaðar af lögmætum þjónum hans. Stundum er full ástæða fyrir bölvuninni kunn Guði einum. Þar að auki reyna þeir ástand bölvunar, sem viljandi óhlýðnast Guði og fjarlægjast anda Drottins.

Drottinn kann að aflétta bölvun vegna trúar einstaklings eða manna á Jesú Krist og hlýðni við lögmál og helgiathafnir fagnaðarerindisins (Al 23:16–18; 3 Ne 2:14–16; TA 1:3).

Guð lagði bölvun á höggorminn fyrir að tæla Adam og Evu, 1 Mós 3:13–15 (HDP Móse 4:19–21).
Jörðinni var bölvað sakir Adams og Evu, 1 Mós 3:17–19 (HDP Móse 4:23–25).
Drottinn bölvaði Kain fyrir að drepa Abel, 1 Mós 4:11–16 (HDP Móse 5:22–41).
Drottinn bölvaði Kanaan og afkomendum hans, 1 Mós 9:25–27 (HDP Móse 7:6–8; Abr 1:21–27).
Ísrael mun blessaður ef hlýðinn Drottni, og bölvaður ef óhlýðinn, 5 Mós 28 (5 Mós 29:18–28).
Gehasi og afkomendur hans voru bölvaðir með líkþrá Naamans, 2 Kon 5:20–27.
Drottinn bölvaði hinni fornu Ísraelsþjóð fyrir að greiða ekki tíund og fórnir, Mal 3:6–10.

Lamanítar vildu ekki hlusta á Drottin og því var þeim vísað úr nærveru Drottins og þeim bölvað, 2 Ne 5:20–24.
Öllum er boðið að koma til Guðs, 2 Ne 26:33.
Drottinn mun bölva þeim sem drýgja hór, Jakob 2:31–33.
Nefítar undir stærri bölvun en Lamanítar nema þeir iðrist, Jakob 3:3–5.
Uppreisnargjarnt fólk leiðir yfir sig bölvun, Al 3:18–19 (5 Mós 11:26–28).
Kóríhor var bölvað fyrir að leiða fólkið frá Guði, Al 30:43–60.
Drottinn bölvaði landi og auði Nefíta sakir misgjörða fólksins, He 13:22–23 (2 Ne 1:7; Al 37:31).
Drottinn bölvaði hinum spilltu Jaredítum, Et 9:28–35.
Friðþæging Krists afléttir bölvun Adams af litlum börnum, Moró 8:8–12.

Bölv og ragn

Að bölva er einnig að nota óguðlegt málfar, svívirða og guðlasta.